Wie zo'n Amerikaans geintje met het Binnenhof flikt, is zwaar de klos

Je kunt je voorstellen dat Willem Engel en zijn aanhangers de afgelopen nacht op het puntje van hun stoel voor de televisie zaten. En misschien gold dat net zo goed voor de fanatiekere aanhangers van Thierry Baudet, zo niet de grootste intellectueel van Nederland zelve. Je ziet die beelden. Je denkt: wat die fans van Trump kunnen, dat kunnen wij ook. Je sluit even de ogen en stelt je voor hoe de menigte, die tot nog toe braaf een Haarlems park binnenstroomde of zich neerzette op het gras van het Malieveld, hoe die nu aan de elite duidelijk maakte dat lieverkoekjes niet meer werden gebakken. Het blijft niet langer bij het negeren van de anderhalve meter of het lopen van de polonaise. Net als hun geestverwanten in Washington stromen de boze burgers het Binnenhof binnen op zoek naar de zalen van de Eerste en de Tweede Kamer: de Nederlandse revolutie is begonnen. Kijk ze eens zwaaien met het Rood Wit Blauw. Hoor hun leuzen.

Vergeet het maar. Het Amerikaanse Capitool is een vroeg negentiende eeuws bouwwerk met brede trappen en grote poorten. Het huisvest de vertegenwoordigers van het volk. Het heet als het ware bezoek van buiten welkom. Het is het paleis van het volk.

Zo niet het Binnenhof. Dat is begonnen als residentie van de graven van Holland, die – mocht de nood aan de man komen – zich er konden verschansen tegen de toorn des volks. In later tijd vergaderden er de Hoogmogende Heren van de Staten-Generaal. Die voelden zich geen vertegenwoordigers van het volk – o heden nee –. Ze waren een afspiegeling van het establishment in de zeven provinciën. Ze schermden zich juist tegen het grauw af. Daarom heeft het Binnenhof van die kleine toegangspoorten. Dat maakt het complex verdedigbaar tegen aanvallen van buitenaf. Dat heeft het overigens met het paleis op de Dam – oorspronkelijk het stadhuis van Amsterdam gemeen  Ook dat valt niet gemakkelijk in te nemen.

De politie hoeft maar een paar ME-wagens dwars op de toegangspoorten te zetten en er komt geen vlieg het Binnenhof op. Nu kun je natuurlijk proberen de bewaking te overrompelen bij de ingang van de Tweede Kamer op de Korte Poten maar ook daar loop je meteen tegen smalle trappen aan, die een overval op de Tweede Kamer sterk bemoeilijken.

Het is dus allemaal onbegonnen werk. Het brengt ook je vrijheid in gevaar want het binnenvallen van het parlement of van de ministerraad is niet zomaar een ordeverstoring. Dat is een misdrijf tegen de veiligheid van de staat. Daar komt je niet met een taakstrafje van af. Als je in je pogingen slaagt, staat er maximaal dertig jaar gevangenisstraf op. Artikel 121 van het Wetboek van Strafrecht luidt:

Wie datzelfde doet met een commissievergadering komt eraf met een maximale detentie van tien jaar, een stuk minder, ook geen fopstrafje.

De kans dat je voor die tijd gestopt wordt, is reëel. In dat geval blijft het bij voorbereiding. Ook dan ben je de klos. Artikel 122 zegt dat  samenspanning tot het uiteenjagen van de vergadering et cetera net zo goed maximaal tien jaar staat.

Je kunt al last krijgen met verdachte chats en allerlei dingen in huis die bruikbaar zijn om het Binnenhof te bestormen. Artikel 96 van het Wetboek van Strafrecht, lid 1 tot en met 5 legt haarfijn uit dat hij die in het kader van het bovenstaande

1. een ander tracht te bewegen om het misdrijf te plegen, te doen plegen of mede te plegen, om daarbij behulpzaam te zijn of om daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen te verschaffen; 2. gelegenheid, middelen of inlichtingen tot het plegen van het misdrijf zich of anderen tracht te verschaffen; 3. voorwerpen voorhanden heeft waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van het misdrijf; 4. plannen voor de uitvoering van het misdrijf, welke bestemd zijn om aan anderen te worden medegedeeld, in gereedheid brengt of onder zich heeft; 5. enige maatregel van regeringswege genomen om de uitvoering van het misdrijf te voorkomen of te onderdrukken, tracht te beletten, te belemmeren of te verijdelen.

Droom maar door, jongens en meisjes.