Wie van de overheid niet mág ondernemen, heeft altijd recht op steun

Minister Wouter Koolmees heeft de steunmaatregelen aan het bedrijfsleven met nog eens drie maanden verlengd. Hij hoopt dat de situatie daarna zo is genormaliseerd dat tot een afbouw kan worden overgegaan. Bij elkaar kost hem dat 6 miljard, bovenop de 80 die al zijn uitgegeven.

Van verschillende kanten komt kritiek. De steun zou bedrijven lui maken. Dankzij Koolmees’ financiële stootkussen hoeven zij zich niet aan te passen bij veranderingen in de markt. Ook worden tal van ondernemingen in leven gehouden die zonder covid zeker failliet waren gegaan. In een land waar je massaal scheve gezichten krijgt als de goegemeente gelooft dat jij gratis geld krijgt, maken zulke argumenten indruk. Kijk mij me eens drie slagen in de rondte werken. Kijk die ander eens zijn handje ophouden.

Toch horen dit soort argumenten hier niet huis.  Met het oog op de volksgezondheid sluit de overheid delen van het bedrijfsleven. Ze verbiedt ondernemers te ondernemen. Het is dan logisch dat dan in alle gevallen compensatie volgt ongeacht de eerdere toestand van het bedrijf. Om dezelfde reden is het uitermate onrechtvaardig ZZP-ers van ondersteuning uit te sluiten wegens het inkomen van hun levenspartners. Het feit dat zij een verbod opgelegd krijgen een inkomen te verdienen, wordt daar niet mindere ernstig om. Datzelfde geldt voor nieuwkomers wier bedrijf van start ging ongeveer gelijktijdig met de eerste coronamaatregelen zodat zij geen omzetverlies kunnen aantonen. Zij allen hebben recht op steun omdat ze gekortwiekt worden door de overheid.

Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de kwestie rond het Groninger aardgas evenmin.