‘Wat is een Joop en kun je het eten?’ Is een vraag die mij meermaals gesteld werd als ik iemand vertelde waar ik werk. ‘Joop.nl is het nieuws- en opinieplatform van BNNVARA’, lichtte ik vervolgens toe. Niet dat het daar veel beter van werd.
Vier en een half jaar nadat ik begon met wat ik dacht dat een tijdelijke functie zou zijn, bij een medium dat ik eigenlijk nauwelijks kende, behalve uit de boze tweets van mensen die zogenaamd niets moesten hebben van dogma’s of azijn, vind ik het nog steeds lastig uit te leggen wat Joop is. Niet omdat ik het antwoord niet weet, maar omdat ik het lastig vind om zo veel enthousiasme te condenseren tot een antwoord dat niet leest als het gedweep van een veertienjarige paardenfan.
Ik ben namelijk in die paar jaar behoorlijk van Joop gaan houden. En dat voelt raar om te zeggen, want in Nederland zijn we niet zo van de eigenpijperij. Toch is het zo. Dit is zonder enige twijfel de leukste baan die ik ooit gehad heb, met de fijnste collega’s die een zwaar chaotische nieuwsjunk zich maar kan wensen. Joop wordt gemaakt door een kleine groep mensen, nog geen 5fte, die samen – maar nog vaker alleen – opinies schrijven, lezen en redigeren, nieuwsartikelen schrijven, beeldredactie doen, modereren, social media volgen, podcasts opnemen, optreden in diverse media en heel veel stomme grapjes maken in de appgroep.
Wie is Joop? Komt ‘ie:
Van Francisco van Jole heb ik ontzettend veel geleerd. Over journalistiek. Over discussiëren, debatteren en incasseren. Je wil niet weten wat die man af en toe met ons te stellen heeft (oké dat wil je wel, maar die thee houden we mooi voor onszelf). Hasna El Maroudi is simpelweg de meest awe-inspiring persoon die er is. Zo veel passie, talent en energie in een persoon grenst aan het onwaarschijnlijke, maar haar Rotterdamse onverzettelijkheid en eerlijkheid nemen elke twijfel weg.
Pascal Vanenburg is de enige onder ons die langer dan vijf minuten zijn bek dicht kan houden, maar vooral ook een begenadigd schrijver die kont schopt in 140 tekens, maar je in longform pas echt naar de keel grijpt. Clarice Gargard is de vrouw met meer projecten dan Jay-Z problemen heeft, omdat iedereen een slice van haar genialiteit wil en we hen dat eigenlijk niet kwalijk kunnen nemen. (Bel me als je straks baas van de wereld bent, oké?) En dan is er nog Meredith Greer, die mij verving tijdens mijn verlof om vervolgens niet meer weg te gaan, omdat ze zich in no time onmisbaar maakte met een pen die bijna net zo scherp is als haar geest.
Het is geen slijmen als je het meent.
Naast de redactie wordt Joop gemaakt door de mensen die hun opiniestukken en cartoons met ons willen delen. Soms alleen om een groter publiek te bereiken, soms omdat de kranten nog niet klaar waren voor hetgeen zij te vertellen hadden, maar in toenemende mate gelukkig ook omdat zij zich thuis voelen bij een medium dat niet bang is om stelling te nemen als het over mensenrechten of de waarheid gaat.
Special shout out naar onze trouwe opiniemaker Han van der Horst, die altijd voor inhoudelijk debat zorgt, ook en zeker onder de redactie. En last but not least onze reageerders (niet de trollen, fuck de trollen) die onvermoeibaar blijven debatteren, zelfs als wij al zijn gaan slapen.