Wie begon er met geweld: Hamas of Israël?

In de cyclus van geweld in het Midden Oosten is het vrijwel niet meer te ontwarren wie begon en wie reageerde. Een jaar of vijf jaar geleden hebben de economen David Jaeger en Daniele Paerman, beiden uit de VS, met statistische methoden aannemelijk pogen te maken dat Israël reageert op Palestijns geweld, maar dat geweld vanuit Palestijnse gebieden niet geprovoceerd was, dat wil zeggen ‘spontaan’ ontstond zonder voorafgaand Israëlisch geweld.

Anja Meulenbelt heeft een blog over Palestina, waarin ze haar sympathie voor het volk van Gaza belijdt. Zij zegt geen vriend te zijn van Hamas, maar nadat Israël de Hamas-leider Jabari vermoordde zette ze een interview met een zekere Ali Abunimah op haar blog met daaronder de door haar geschreven tekst “een samenvatting van wat er gebeurt in Gaza”.

Wat gebeurt er volgens Abunimah? Hij laat de geschiedenis op 8 november jl. beginnen met een aanval van Israël op Gaza waarbij een 13-jarige jongen werd vermoord die aan het voetballen was. Twee dagen later reageerden Palestijnse ‘verzetsstrijders’ met een aanval op een Israëlische legereenheid die meedeed aan het beleg van Gaza. Daarna reageerde Israël, aldus nog steeds Abunimah via Meulenbelt, door burgers te doden in Gaza. Als dan de interviewer zegt dat Israel beweert dat zij reageert op het geweld van Hamas, zegt deze Abu: “Are you challenging the time line that I just gave you?”

Het is duidelijk wat Abu (Anja) ons wil vertellen: Israël valt burgers aan, in strijd met het internationale oorlogsrecht en de ‘verzetsstrijders’ vallen alleen maar militaire doelen aan en dan ook alleen maar als reactie op Israëlisch geweld. Gelukkig dat we zelf ook via internet kunnen nagaan of er voor 8 november 2012 geen krijgshandelingen plaats vonden, zoals Abu en Anja beweren. Op Wikipedia kun je pagina’s vinden waarin van dag tot dag de aanvallen met Qassam-raketten op Israël worden bijgehouden. Ook de Israëlische vredesbeweging B’Tselem doet dat. Vrijwel iedere week en soms dag na dag zijn de afgelopen jaren Qassam-raketten afgeschoten op Israëlische burgers. Zoals ook B’Tselem meldt worden deze raketten vaak vanuit Gaza afgeschoten te midden van de Gazaanse burgerbevolking, waarmee niet alleen het internationale recht wordt geschonden, maar daarmee brengen de aanvallers, aldus B’Tselem, ook hun eigen bevolking in gevaar.

De moord op Ahmed Jabari was een nieuwe mijlpaal in de geweldscyclus. Hij was een van de hoogste militaire commandanten van Hamas en verantwoordelijk voor het afvuren van honderden Qassam raketten op Israëlische burgers. Die aanvallen zijn zonder enig militair doel, voornamelijk bedoeld om burgers te terroriseren en angst aan te jagen en in strijd met het internationale oorlogsrecht. De Arabische wereld heeft daar natuurlijk geen enkele boodschap aan, en ze uitte zelden een klacht over het afvuren van deze Qassam raketten door Hamas. Integendeel, Hamas wordt weer salonfähig in de Arabische wereld. Hamas was slim genoeg om de steun aan het Syrische bewind in te trekken en ontvangt nu officiële hoogwaardigheidsbekleders uit Egypte (hun eigen moslimbroeders immers) en Qatar.

Of de moord op Jabari door Israël een verstandige zet was, moet natuurlijk nog blijken. Het zal de cyclus van geweld zeker niet stoppen. De Arabische wereld, die recent zo comfortabel gesplitst was in concurrerende stromingen, zal zich bovendien misschien weer verenigen (zelfs inclusief Syrië lijkt niet onmogelijk) om over Israël heen te vallen. Voor de lokale bevolking (Israëliërs èn Arabieren) wordt het vooral afwachten of men in weer een nieuwe oorlog en/of een periode van terreur terechtkomt. Het wordt in ieder geval smullen voor extremisten van beide zijden.

Lees ook over dit onderwerp:

Bart Schut: Doodziek van het Palestijns-Israëlische conflict

Mohamed Rabbae: Schoothondjes van Netanyahu

Tiny Kox: Heeft ook Frans Timmermans de Palestijnen verlaten?