Wettelijke dierenbescherming is lang niet altijd werkelijke bescherming

Deze week barst het jachtseizoen weer los. Ruim 20.000 jagers gaan op pad om zonder enig nut of enige noodzaak ruim twee miljoen dieren naar de eeuwige jachtvelden te schieten. Wettelijk moet de hobbyjacht zich beperken tot de fazant, wilde eend, konijn, haas en houtduif, maar in de praktijk lopen ook andere, streng beschermde diersoorten gevaar. Zo blijkt bijvoorbeeld uit deze reconstructie van een jachtpartij die eindigde met de dood van houtsnippen en een kuifeend.

Op schootsafstand van het koninklijk jachtgebied De Horsten ligt kasteel Duivenvoorde. Op 30 januari 2015 ging een vooraanstaand jachtgezelschap op pad om wilde eenden te schieten. Niet omdat wilde eenden schade zouden aanrichten, maar gewoon voor de lol.

In het jachtgezelschap bevond zich ook een buitengewoon opsporingsambtenaar (BOA), die weliswaar niet in functie was, maar zeker zou moeten optreden bij het constateren van strafbare feiten.

Een toevallig op het landgoed aanwezige vogelliefhebber met camera hoorde tijdens de jachtpartij schoten en zag houtsnippen opvliegen. Hij stelde vast dat er door de jagers werd gericht op de houtsnippen en dat een houtsnip gewond uit de lucht viel en in een sloot terechtkwam. Een van de jachtdeelnemers haalde de houtsnip uit het water, keerde zijn rug naar de fotograaf en liet het dier “in zijn handen sterven”, waarna hij het lijkje “liet verdwijnen “ in de bosjes.

De foto’s van het gebeurde spreken boekdelen, maar voor de rechtbank vormden ze onvoldoende bewijs om de leden van het jachtgezelschap te vervolgen. Ook de dood van twee beschermde kuifeenden vormden geen reden tot vervolging. De reden wederom: gebrek aan bewijs.

Dat de kuifeenden in een tableau waren uitgelegd, vormde voor de rechtbank ook geen bewijs. Misschien had de fotograaf ze daar wel zelf neergelegd en misschien had een jachthond de kuifeenden wel gedood en geapporteerd omdat ze “ziek, tam of zwak waren”, overwoog de rechtbank in haar vonnis.

Het gaat er mij niet om kritiek te hebben op het vonnis van de rechtbank, ik respecteer de trias politica. Wat ik wel als een zeer wezenlijk probleem zie, is dat deze kwestie duidelijk maakt dat zelfs wanneer er een zeer uitvoerig, met foto’s gedocumenteerd ooggetuigenverslag is, zelfs wanneer er een opsporingsambtenaar aanwezig is bij de dood van zeer streng beschermde houtsnippen en kuifeenden en zelfs wanneer justitie alles uit de kast gehaald heeft om de zaak rond te krijgen, er nog geen veroordeling kan volgen en dat justitie geen heil ziet in hoger beroep.

Het laat zien dat de wettelijke bescherming die in Nederland voor in het wild levende dieren geldt lang niet altijd uitmondt in werkelijke bescherming.

De Partij voor de Dieren laat deze zaak niet rusten. Ik ga daarom de minister van Economische Zaken vragen of deze het wenselijk vindt dat jachtopzichters deelnemen aan de jachtpartijen van hun broodheren, zoals in deze zaak gebeurde. Wat betreft de Partij voor de Dieren komt er snel een verbod op die deelname. Het is hoognodig dat de papieren bescherming van in het wild levende dieren ook een werkelijke bescherming gaat betekenen.

Wordt vervolgd!

De jagers en de houtsnip – de beelden Onderstaande foto’s zijn op 30 januari tussen 11.37 en 11.42 uur gemaakt. Tussen het uit het water vissen van de snip en het vertrek van de jagers uit het bos liggen slechts enkele minuten.

De houtsnip is een bosvogel die zwenkt door bospercelen. Dat deze vogel tegen een boom aanvliegt is buitengewoon onaannemelijk. De vleugel lijkt kapot geschoten, dit is in ieder geval geen verwonding die je oploopt na een aanvaring met een boompje.