Wettelijke dierenbescherming is lang niet altijd werkelijke bescherming

Je kunt hoogstens bewijzen dat ze geschoten zijn, maar is dat bewijs dat deze jager dat gedaan heeft? En ik gok zomaar even dat je van hagelkogeltjes niet kunt vaststellen met welk geweer ze zijn afgeschoten. Gezien hoe overvraagd de politie is tegenwoordig en hoe beperkt de opsporingscapaciteit, denk ik niet dat dit een prioriteit is voor het rechtssysteem. En als ik heel klinisch kijk, is de houtsnip een bedreigde diersoort? Volgens de vogelbescherming niet. Als een jachtverbod voldoende afschikwekkend is dat er zo weinig geschoten worden (in Nederland, in andere EU-landen lijkt de jacht legaal te zijn als ik het goed begrijp) dat de soort niet bedreigd is, moet het dan een hoge opsporingsprioriteit zijn?

Houtsnip is niet bedreigd, maar wel verboden te schieten (beschermd). Een hoge prioriteit al of niet haal jij erbij, het ging om (heel discutabele) vrijspraak wegens gebrek aan bewijs.

Hoezo is het heel discutabel? Als er een algemene regel is dat bepaalde bewijslast alleen telt als een opsporingsambtenaar de waarneming doet, dan is de regel misschien discutabel, maar de toepassing ervan niet. Er wordt hier nu gedaan of het heel uitzonderlijk is dat er geen vervolging plaatsvindt, maar als leek kunnen wij dat niet goed beoordelen. De bewijslast kan wel eens hoger liggen dan hier is geproduceerd, en dan begrijp ik het OM en de politie wel dat ze er niet een heel hoge prioriteit aan geven. Ik lees ook regelmatig klaagverhalen dat mensen hun eigen fiets of telefoon terugvinden nadat die gestolen is, maar dat dan nog steeds de politie zegt jammer, maar helaas, we gaan er niet achteraan. Dus zo uitzonderlijk lijkt dit me niet.

@ratio je vond het geen hoge opsporingsprioriteit hebben. Dat is natuurlijk geen reden om er niks aan te doen als het eenmaal toch is opgespoord, zoals hier het geval was. Zou je aan moeten spreken. Helaas krabbel je terug en ga je alleen nog speculeren over mogelijk onvoldoende bewijs.

Mja, maar op de manier waarop de rechter de uitspraak motiveert kan je eigenlijk onmogelijk met onomstotelijk bewijs komen. De jager kan altijd zeggen dat z'n hond toevallig een ziek/zwak/misselijk exemplaar tussen de bosjes vond. Kennelijk zitten we met een wet die niet gehandhaafd kan worden. En aangezien deze jacht geen nut heeft, niet nodig is voor overbevolking van specifieke soorten of ziekte, zou het beter zijn om jagen gewoon te verbieden in gebieden waar zeldzame soorten nog voorkomen.

Plezierjachten drijven op het water. De jacht waar je op doelt is de enige jacht die in Nederland voorkomt. Er zijn 'sport'vissers en beroepsvisser, maar er zijn geen 'sport'jagers en beroepsjagers. Neemt niet weg dat deze jagers, die als natuurbeheerders (...) natuurlijk een houtsnip van een houtduif moeten kunnen onderscheiden en in een split-second moeten kunnen beslissen of er wel of niet een legitieme prooi wegvliegt een boete verdienen en hun licentie zouden moeten kwijtraken: ze zijn klaarblijkelijk incapabel. De bewijslast had de fotograaf makkelijk uit de bosjes op kunnen duikelen: er is een duidelijk verschil tussen kogelgaten (en de kogeltjes die in het geschoten wild zitten) en eventuele schade door een hond veroorzaakt. Een hond die gaten in geapporteerd wild bijt doet dat maar één keer of hooguit enkele keren: hij gaat daarna niet meer mee op jacht een kapotgebeten eend levert niks op.

Is jagen op volgevreten, zojuist uitgezette fazanten iets anders dan plezierjacht ?