De wetten van Godwin en Lucassen

De wet van Godwin kent na de Buitenhof uitzending van dit weekend een tegenhanger: de wet van Lucassen. De discussie tussen de historici Lucassen en Waling was illustratief voor de wijze waarop het onmogelijk wordt gemaakt om de nodige lessen en parallellen te trekken tussen de Jodenhaat van nazi’s in de jaren ‘30 en de moslimhaat van rechts-extremistische politici vandaag de dag.

De wet van Godwin luidt: ‘Als een online-discussie maar lang genoeg duurt, trekt een van de deelnemers geheid een keer een vergelijking met de nazi’s of Hitler’. Verdere analyse van het publieke debat leert ons de tegenhanger hiervan: dat een poging om lessen te trekken uit enige vergelijking met de Jodenhaat van de nazi’s in de jaren ‘30 en de moslimhaat van rechts-populisten/extremisten vandaag de dag, door de mainstream onmogelijk wordt gemaakt.

Een illustratief voorbeeld hiervan is discussie tussen de historici Geerten Waling en Prof. Leo Lucassen, ‘geleid’ door Paul Witteman in Buitenhof (12-11-2017). Aanleiding voor de discussie was een vergelijking die Lucassen maakte tussen een propaganda-actie van nazi’s in de jaren ‘30 en die van Wilders en Dewinter. Zo deed het aangekondigde bezoek door Wilders en Dewinter aan de Brusselse wijk Molenbeek Lucassen denken aan de intimiderende rondgang van nazi’s in een Joodse wijk in Oost-Londen in de jaren ‘30.

‘Is zo’n vergelijking wel geoorloofd?’, vraagt Witteman zich hardop af. De vergelijking die Lucassen maakt, wordt wetenschappelijk onderbouwd en toegelicht en is verre van onredelijk. Toch wordt het aan deze ‘intellectuele’ wittemans-tafel afgedaan als ‘onverantwoord’, ‘gevaarlijk’, ‘kwetsend’ en zo meer. De wijze waarop de ‘discussie’ zich voltrok, is tekenend voor het fenomeen. Deze tegenhanger van de wet van Godwin, noem ik dan ook de wet van Lucassen.Deze wet van Lucassen gaat gepaard met een of meerdere van onderstaande tien constanten:

1. Iedere vergelijking met de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog is onverantwoord en gevaarlijk, dus die moet je niet maken. Het kan en mag wel, maar eigenlijk niet (kijk maar wat er met Pim Fortuyn is gebeurd).

2. De verontwaardiging over het vergelijken van ‘een democratisch verkozen politicus’ met een fascist, waarbij men geen benul lijkt te hebben van de democratisch wijze waarop fascisten, zoals Hitler himself, aan de macht zijn gekomen.

3. Het klimaat van Jodenhaat door nazi’s in de jaren ‘30 is totaal niet te vergelijken met het klimaat van moslimhaat vandaag de dag, want de problemen met moslims vandaag de dag zijn concreet en reëel (daarbij wordt islamofobie/moslimhaat gelegitimeerd tot islamkritiek) en die van joden destijds waren denkbeeldig/complottheorieën. Ook zijn Joden een etnische groep en moslims niet. Joden zijn zo geboren, moslims kiezen ervoor. Dus.

4. Enige vergelijking met racisme vandaag de dag met dat van nazi’s toen wordt belachelijk gemaakt door te verwijzen naar de wet van Godwin.

5. Men is totaal niet geïnteresseerd naar de inhoudelijke onderbouwing van de getrokken les/vergelijking. Iedere poging hiertoe wordt afgedaan door het maken van de vergelijking op zich constant ter discussie te stellen, waardoor geen inhoudelijke discussie wordt gevoerd over de vergelijking zelf.

6. Het probleem wordt gelegd bij degene/Lucassen die de vergelijking maakt, voor het maken van de vergelijking, niet bij de rechts-extremistische politici (die nu eenmaal politici zijn en niet vies zijn van wat ‘populisme’ + vrijheid van meningsuiting hé) die daadwerkelijk gelijkenissen met nazi’s vertoond.

7. Het maken van een vergelijking met de nazi’s wordt afgedaan als ‘niet wetenschappelijk’, maar als politiek ingegeven/gekleurd. Degene die kritiek hebben op de vergelijking met nazi’s, zijn zelf natuurlijk vrij van enige politieke kleur of vooringenomenheid.

8. Een vergelijking met het klimaat van Jodenhaat in de jaren ‘30 wordt ‘begrepen’ als een vergelijking met de holocaust/gaskamers, ook al wordt die niet gemaakt.

9. Je toont geen respect voor nabestaanden van de holocaust als je een vergelijking maakt tussen rechts extremistische politici en nazi’s.

10. Degene die de vergelijking maakt tussen rechts-extremisten en nazi’s, neemt het op voor moslims, bagatelliseert de problemen met moslims en wordt daarmee één van hen en vereenzelvigd zichzelf met ‘moslimproblematiek’.

In de wittemans discussie tussen Lucassen en Waling komen deze constanten stuk voor stuk aan het licht, aldus: de wet van Lucassen.