Westerse media en vooral politici doen in Gaza alsof hun neus bloedt
De annexatie van Noord-Gaza is onvermijdelijk. Zijn sancties dat dan ook? In Noord-Gaza is de Westerse stilte oorverdovender dan de bommenregen. De eindoplossing is in Noord-Gaza ingezet. Als de ruiming van Noord-Gaza niet tot sancties leidt, zullen die er nooit komen.
De Israëlische campagne in Gaza bereikt de afgelopen weken een nieuw hoogtepunt van geweld. Het gebied rond Jabalia in Noord-Gaza, zo’n 20%van de Gazastrook, is sinds zaterdag afgesloten van de buitenwereld. Er komt sinds begin oktober geen vrachtwagen aan hulpgoederen meer in. Al het water is afgesloten. De enige bakkerij en meelvoorraad is gebombardeerd. Het regent berichten dat scherpschutters en drones schieten op alles wat op straat komt. Artillerie maakt hele woonblokken en buurten met de grond gelijk.
Dergelijk IDF-geweld is bekend uit het verleden. Maar niet in deze intensiteit, en niet met deze bedoeling. Intimidatie voor pacificatie is traditie, en verdrijven door vernietiging het afgelopen jaar normaal geworden. De Israëlische campagne was al binnen uren na de Palestijnse inval op 7 oktober gericht op verdrijving en verovering met massageweld. Maar nu is het echte ruiming. Dat weten we via de social media van de inwoners en IDF-soldaten, maar ook dankzij Tel Aviv en Washington. De Israëlische autoriteiten laten via meerdere kanalen, waaronder de eigen Haaretz-krant, weten dat het noorden van haar inwoners wordt ontdaan. De VS eist dat alle hulpgoederen door worden gelaten: ze weten dus dat uithongering het doel is.
Westerse media en vooral politici eren traditie door te doen alsof hun neus bloedt. Zelfs de levende verbranding, live op TV, van tientallen ziekenhuispatiënten die in tenten lagen leidt niet tot ophef. In het afgelopen jaar is zowat iedere rode lijn overschreden door de IDF, zonder enige sanctie tot gevolg. Gerichte aanvallen op de VN, hulporganisaties, universiteiten, journalisten, intellectuelen, artsen, ziekenhuizen, watervoorziening en scholen zijn aan de orde van de dag. De barbaarse executie van het 5-jarige meisje Hind Rajab en haar familie, en het overrijden met tanks van gevangenen. Een orgie aan klinkklare oorlogsmisdaden zonder gelijke. Maar het mag. Als IDF-tanks Rafah zouden binnenvallen, nou dan zou het Westen de wapenaanvoer stoppen. Het eerste gebeurde wel, het tweede niet. Nu staat zowat de hele Levant in brand. Politieke leiders zijn vermoord in Libanon en Iran, en een echt grote oorlog hangt in de lucht.
Wat Netanyahu tot nu toe ook uitvreet, hij krijgt ruim baan en voldoende wapens. Maar de vraag is of dat zo blijft als de actie in Jabalia openlijk op uitroeiing is gericht. Minstens 20% van de Gazastrook wordt echt een vlak “parkeerterrein”, en in 2024 is dat niet geheim te houden. Ministers hebben al namen bedacht voor de nieuwe Israëlische nederzettingen en gaan die ook bouwen. Zou dat dan de “rode lijn” worden waarna de grote Westerse landen wel echt straf gaan uitdelen?
Israël staat economisch aan de rand van de afgrond. Honderdduizenden productieve jonge mensen zitten niet op kantoor, maar in een tank of barak. Andere honderdduizenden talentvolle mensen zijn het land ontvlucht. Het toerisme is ingestort. De militaire campagnes kosten richting de 100 miljard per jaar. Militair is het regime volledig afhankelijk van wapenleveranties, inlichtingen en luchtverdediging van Europa en de VS. Zelfs milde sancties dwingen Tel Aviv tot inkeer. Het aantal Europese landen dat straf wil stijgt, en zal verder stijgen als de propaganda van “vernietiging van Hamas” en “gijzelaars terughalen” niet meer te handhaven is.
En toch lijkt het er niet op dat er consequenties komen. Een reden is de “death by a thousand cuts”: het gebeurt allemaal over weken, maanden en jaren en er is een gebrek aan (levende) journalisten ter plekke. Een moment van diepe schok ontbreekt. Misschien komen de eerste projectontwikkelaars in “Aza Beach” pas over 5 jaar, en tot dan kan bijvoorbeeld een Duitse regering met haar gelijkgeschakelde media blijven zeggen dat er een tijdelijke “bufferzone” is die nodig zou zijn voor veiligheid. Er zijn waarschijnlijk al honderdduizenden doden in Gaza. Dan kan het dubbele ook wel en al helemaal als bulldozers met een geëgaliseerde mix van lijken en puin het tellen van slachtoffers onmogelijk maken.
Maar belangrijker lijkt Iran. Door dat land de oorlog in te provoceren met bijvoorbeeld de moord op Haniyeh in Teheran dwingt Netanyahu zijn vrienden in het Westen mee te doen met een beschavingsoorlog tegen de As van Hamas van zogenaamd bloedlustige Jodenhatende moslims. Zoiets gaat er bij de openlijke zionisten Biden, Starmer en Scholz, en in de breedte van de Nederlandse politiek, in als koek. Het lijkt er zelfs steeds meer op dat Netanyahu altijd van plan was om de oorlog breder te trekken om het landjepik in Palestina en nu Libanon politiek verkoopbaar te maken. Briljant of niet, voorlopig kan hij zijn gang gaan. Helaas is dat desastreus voor alles en iedereen. Behalve voor zijn politieke zelfbehoud en de oppervlakte van zijn land, natuurlijk.