Werken werkt, soms beter dan therapie

Officieel is het nog niet, maar ik mag voorlopig blijven op mijn werk. Ondanks de bezuinigingen krijg ik na 1 juli, de datum waarop mijn contract afloopt, een nieuw contract voor het aantal uur dat ik daadwerkelijk in staat ben om te werken. Dat zal een uur of tien zijn. Voor de overige uren treed ik dan ziek uit dienst. (Ik ben chronisch ziek, een bindweefselaandoening.) Ondanks dat het mij vaak moeite kost om die paar uur te werken ben ik verschrikkelijk blij. Niet alleen omdat werken financieel meer oplevert dan ziek zijn. En ook niet alleen omdat ik zo in ieder geval drie of vier keer per week onder de mensen kom. Ik ben vooral blij omdat mijn bijdrage er blijkbaar toe doet.

Ik werk als trajectbegeleider in de psychiatrie. Het is mijn taak om mensen met psychiatrische problematiek te helpen bij het vinden (en behouden) van een zinvolle dagbesteding. Omdat ik een groot netwerk heb en veel goodwill heb opgebouwd lukt het in de meeste gevallen om een goede match te maken. Ik zie wat het doet met de eigenwaarde van mijn cliënten; dat hun bijdrage er toe doet. Niet voor niks was het thema van de GGZ-kennisdag op 20 maart jongstleden: werken werkt. Vele sprekers benadrukten het belang van werk voor deze doelgroep. Er werd zelfs gesteld dat in veel gevallen werk betere resultaten oplevert dan therapie. Helaas zie je in tijden van bezuinigen dat juist voor kwetsbare werknemers geen plek meer is. Ondanks alle stimulerende maatregelen vanuit UWV.

Ook mijn werkgever (RIBW Overijssel) heeft aangekondigd zich voortaan vooral te willen richten op wonen en minder op werken. Niet omdat het belang van werk niet wordt ingezien, maar omdat er bezuinigd moet worden. Men maakt dan keuzes. Uiteindelijk kost mij dat natuurlijk ook die laatste tien uur. Straks als de functie Trajectbegeleider verdwenen is zullen de woonbegeleiders mijn taken er bij moeten doen. En zij vervelen zich nu al niet hoor.

Een netwerk opbouwen en onderhouden. Cliënten matchen met bedrijven en dit proces begeleiden. Contact onderhouden met UWV. Op de hoogte zijn van de wetten en regelingen, de rechten en plichten. Mee naar de herkeuring van al die wajong’ers straks. Bezwaarschriften schrijven, hoorzittingen bijwonen. Zorgen dat onze cliënten niet in een WorkFast traject komen. Want dat is voor hen zeker niet geschikt. En dat allemaal naast hun andere taken.

Bezuinigen moet, dat snap ik hoor. Maar al dat werk wat ik nu in een uur of tien doe, moet straks verdeeld worden over verschillende collega’s. Men moet zich straks allemaal verdiepen in de regelingen en wetgeving. Dat kost meer uren dan nu. Ik neem dat niemand kwalijk. Maar jammer is het wel. En ook niet wijs.