We zijn belazerd, we zijn bedonderd

De kogel is door de kerk. Spaarders die niet of te laat bezwaar maakten tegen hen ten onrechte opgelegde vermogensrendementsheffing, krijgen over 2017 tot 2020 geen compensatie. Van de zomer had de Hoge Raad al bepaald dat dit was toegestaan maar het hóefde niet. De regering was niet gehóuden zoveel plichtsgetrouwe belastingbetalers in de kou te laten staan. Het gebeurt nu toch.

De feiten: jaren lang roomde de Belastingdienst spaartegoeden af door een belasting te heffen op fictief rendement. En dat terwijl sparen eigenlijk alleen maar geld kost. Toch doen veel mensen het om een appeltje voor de dorst te hebben. Velen van hen zullen er blij mee zijn als straks de energierekening komt.

Al  lang was duidelijk dat er aan een wet die uitgaat van niet bestaande inkomsten, iets wringt. De daaruit voortvloeiende aanslagen waren immers alles behalve denkbeeldig. De Bond voor Belastingbetalers maakte bezwaar en kreeg uiteindelijk tot voor de Hoge Raad gelijk.

Compensatie hoefde echter slechts te worden betaald aan de zestigduizend aangeslagenen die tijdig bezwaar hadden gemaakt. De rest vist achter het net. Dat zijn 1,7 miljoen belastingbetalers. Staatssecretaris Marnix van Rij heeft weliswaar gezegd dat hij zich kan voorstellen hoe deze brave burgers zich in hun rechtsgevoel aangetast voelen, maar dat levert ze geen cent op. Ze zijn bestolen, net als de slachtoffers van het toeslagenschandaal. En de regering haalt er de schouders over op, zoals dat onder de kabinetten van kampioen zitvlees Rutte de gewoonte is geworden. 

Dit land kent enkele miljoenen vervelende darmen, die nu schamper lachen. Dan hadden die belastingbetalers maar niet zo olie-, oliedom moeten zijn. Sufkonten! Wie op het perron in slaap valt, mist de trein. Eigen schuld, dikke bult. Bovendien: het zijn vermogenden die best een centje kunnen missen.

Daar zijn twee argumenten tegen aan te voeren. Punt één is de identiteit van deze belastingbetalers. Zeer velen van hen leggen hun leven lang hutje bij mutje om een reserve te hebben voor de oude dag, hun kinderen door een opleiding heen te helpen en om vergelijkbare redenen. Het zijn geen miljonairs. Die zullen over het algemeen hun geld via beleggingen wél laten renderen. Anders waren zij geen miljonair gebleven. 

Argument twee: als de staat op deze manier de zak van vermogenden mag rollen, dan hebben wij dat recht ook. Maar dan letterlijk. Een bollebof in een met bont gevoerde regenjas kan zijn portefeuille best missen. 

Opnieuw heeft het kabinet het vertrouwen in de politiek een slag toegebracht. Het is duidelijk: wie afgaat op de eerlijkheid en de goede bedoelingen van deze onrechtstaat, is een dief van de eigen portemonnee. Elke dag krijgen de burgers van dit land meer reden zich belazerd te voelen en bedonderd. De staat is net de verlopen courtisane uit de Tearoom Tango van Wim Sonnevelt. 

Laten we ons vooral de slotregels ter harte nemen: 

¨Ober, ober, deze dame wou even alles afrekenen.
Ja, ik ben belazerd…¨

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. 

cc-foto: Marco Verch