We leven in het rijk van koning Corona

Hoe we echt onze handen moeten wassen is nu wel duidelijk neem ik aan. Jarenlang hebben we er maar een potje van gemaakt. Het hoesten in de elleboogplooi hebben we beschouwd als iets voor gezondheidsfreaks. Minstens 20 seconden lang wassen, lekker met de vingers van je ene hand tussen die van je andere hand, van beide kanten, en ook die duimen komen netjes aan de beurt, veel schuim en je sluit af met de polsen zodat je de hele dag met natte manchetten rondloopt.

In onze opleiding tot modelburger in Coronaland moeten we nu leren hoe je een mondkapje uitkiest en hoe je dat behoorlijk op je snufferd zet. Drielaags, met lekkere soepele oorbanden, vrij van latex en CE gecertificeerd. Mij is niet bekend of de Nederlandse Vereniging voor Huisvrouwen er ook nog een oordeel over heeft uitgesproken. Dat was toch ooit ook een gerespecteerde organisatie die overal een mening over gaf en langs wiens kwaliteitsoordeel je niet gemakkelijk kwam. Als er nog huisvrouwen bestonden zou zelfs het advies van het RIVM niet zo maar vanzelf worden geaccepteerd. Streng waren die hoor.

De Minister-President heeft het over een anderhalvemetersamenleving. Dat is, als we Nederland eerlijk opdelen, ongeveer de ruimte die er voor elk van ons is. Met een mentale meetlat bewegen we ons voort in de supermarkten en doen dat ook tijdens het uitwaaien, jaloers als we zien dat de ander een paar centimeter extra pakt. We leren zingen onder de balkons van de Nederlandse hoogbouw en de ouderen zijn meer dan ooit te oud, wie iets vergeet is meer dan ooit dement en wie een rollator gebruikt meer en meer gehandicapt. Ze kijken zoekend naar beneden in de hoop dat tussen die zwaaiende mensen hun eigen kinderen en kleinkinderen staan. Als ze weer niet zijn op komen dagen, gewoon terug wuiven naar wie er voor een ander staat, alsof je van koninklijke bloede bent, overbodig en kostbaar dus.

Ja, er is echt in korte tijd een Coronacultuur ontstaan met een eigen taal, met eigen geloofssystemen, eigen regels die door CoronaBOA’s gecontroleerd worden en met eigen Coronaboetes, maar er bestaat ook een eigen Corona-etiquette, er zijn eigen Bekende CoronaNederlanders en er is een stevige hiërarchie.

In nog geen twee maanden hebben bevolkingen over de hele wereld een geheel nieuwe woordenschat opgebouwd. Van kuddeimmuniteit tot FFP-2 mondkapjes, van de Corona hometest kit tot de COVID teen , van total lockdown tot zelfisolatie. Zelfs in de doventaal blijken deze woorden nu in het woordenboek opgenomen te zijn. Met behulp daarvan proberen we mee te praten over iets dat voor menige deskundige als een totale verrassing kwam en waarbij we altijd achter de feiten aan lijken te lopen.

De gezondheidszorg heeft haar gebruikelijke werk opgeschort en het is de vraag of ze als de dreiging wat minder is geworden alles weer in kan lopen. Nee, het is geen goede tijd om ziek te zijn, maar het personeel doet haar best en heet in Coronataal helden of engelen. De nieuwsvoorziening heeft vrijwel alle andere taken op laag vuur gezet om ons elke dag op de hoogte te brengen van wat koning Corona heeft besloten en wat de gevolgen zijn. Zelfs de rechtelijke macht vergeeft ons onze zonden omdat ze het werk niet meer aankan.

De ondersteunende illustraties bij de dagelijkse gebedsdienst in de Coronakerk herkennen we onmiddellijk aan de eigen curves. Het kan wat ons betreft elke dag wel hetzelfde zijn, maar toont toch lichte verbeteringen die als we zelf onze gang zouden gaan al weer rap teniet worden gedaan. Dan is het virus snel weer terug. Voor het eerst in tientallen jaren maakt het weer uit wat we doen, hoe we ons gedragen en hebben we meer macht gekregen dan in een stemhokje.

Hoe lang gaat het allemaal duren? De Coronawerklozen vrezen het ergste en de kleine middenstand snakt naar adem, terwijl het aantal depressies en Coronazelfmoorden oploopt.

Gelukkig is de productie van een boek niet zo snel als deze pandemie en kunnen we lezen zoals voorheen. Er bestaan ook geen series op tv die ‘Liefde in tijden van Corona’ uitzenden. Er is dus een klein stukje van ons leven waar het virus nog niet is binnengedrongen. Dat gebied heet de verbeelding en vormt de kern van wie we zijn, van een wereld die we in een vorig leven samen gemaakt hebben en waar het veilig schuilen is.