Wat mensen zoal voor de ramen hangen

Dat is nog opvallend veel. Los van de hangplantjes en vitrage doen mensen kond van hun ge- danwel ongenoegens, filosofietjes en van hun plaats in het maatschappelijk debat. Dat gaat van oorlogen tot parkeerverboden, in huiskamerposterland wordt geen onderwerp geschuwd. Uiteraard zijn de uitingen van lokale middenstand en horeca bekend vanwege hun vaak hoge lolligheidsgehalte. ‘God invented alcohol to stop the Irish from ruling the world!’. Lachen. Alles om de klant te plezieren danwel te verleiden.                  

Radicalere landgenoten hangen zelfs vlaggen voor de ramen. De Tibetaanse was een poosje en vogue, en sowieso mogen onderdrukte volkeren hier rekenen op ruime steunbetuiging middels poster danwel vlag voor de ruit. De ruimdenkende passant zal zijn vraagtekens hierbij hebben. Als men dan werkelijk zo is begaan met andermans leed, waarom dan niet de wapenrok aangegord en ter plaatse de gelederen versterkt? Een statement voor de ramen plakken in een Westers welvaartsland is van een bijna verlammende vrijblijvendheid. ‘Zitten op je plek en verroer je niet’ was ooit een populair kinderspelletje. Nu is het de mores van een verwende elite die met schreeuwen van de zijlijn denkt het einde van grote conflicten te kunnen bespoedigen.

‘Peace, NOW!’ met daar boven een abstract duifje getekend. Grappig dat men zo’n enormiteit met de passant denkt te moeten delen. Wat zal de mensen daar binnen bezielen een dergelijk postertje voor de ramen te hangen? Hier wonen mensen die NU vrede willen? Wederom; een vrijblijvender standpunt is nauwelijks in te nemen.

Is het denkbaar dat veganisten nu ook een poster op hun ruit gaan plakken met ‘Hier wordt geen vlees gegeten’? Of verschijnt binnenkort bij ieder bankfiliaal ‘Hier wordt flink geld verdiend’? Het zou wel een vrolijk straatbeeld opleveren als we logica in het vervolg middels postertjes gaan communiceren.

Enig nadeel zal zijn dat werkelijk ‘posterwaardige’ mededelingen niet langer op zullen vallen in die kakofonie. ‘Wilt u hier niet naar binnen kijken, wij hechten aan onze privacy’, drie van die posters naast elkaar zal het zicht op het interieur überhaupt ontnemen. Of op dat langzaam verkrottende kraakpand; ‘Ik sta leeg, zonde hè?!’. Ludiek, dat zondermeer, maar of het zoden aan enige dijk zet…

Waar tot diep in de tachtiger jaren nog de iconische Che Guevara-poster de muren van progressief Nederland sierde, daar verscheen in 1981 ‘De Tegenpartij’ op het woonkamerraam. Meegeniet met de VPRO-gids van 18 april verscheen ‘De Tegenkrant’ met aan de achterzijde het legendarische duo Jacobse en van Es. “Geen gezeik, allemaal rijk. Stemp De Tegenpartij. Samen voor ons eigen”. Onder die kretologie de verontwaardigde enigszins afkeurende blikken van de leiders van de ontevreden volkspartij, F. Jacobse (28), ex-horecasector, en Tedje van Es (29), oud-portier. Op de LP ‘Op hun pik getrapt’ uit het voorgaande jaar briljant gevangen in het volgende cv’tje ‘Hobbies: Autotechniek, zeevissen, FC Den Haag en sexualiteit’.

Het genie zat bij de heren weer eens bij de taalvondst; ‘De Tegenpartij’. Het woord bestond al en de karakters voeren moeiteloos mee op de woelige politieke baren van die tijd. In korte tijd was het land vergeven van de trotse VPRO-leden die het scherts-affiche als een trofee van superieure ironie voor de ruit plakten.

Minder humorvol waren de minstens zo populaire uitingen van de ‘Ban de Bom-beweging’. Het Cartoontje van Opland van een boze burger die de bom zijn land uittrapt sierde ruit en veelvuldig en overal geplakte sticker. ‘Atoom-energie, Nee bedankt’ het rode zonnetje in de fel gele achtergrond hing niet alleen thuis maar verscheen ook op menig auto-achterruit en schooltas.                

De wrange nasmaak van de ogenschijnlijk goede bedoelingen destijds kwam pas vele jaren later toen onderzoek naar de financiering van die revolutionaire geluiden leidde naar de communistische hoek. De grote protestacties kwamen plotseling in een vreemd verwrongen perspectief te staan. Rusland wilde maar wat graag Europa ‘ont-atoom-wapenen’ en had links, rood en progressief handig voor de communistische kar gespannen. Nadien zou protest nooit meer zulke massale steun uit het volk krijgen.

Onderweg passeer ik een huis waar de bewoner een vrolijk bordje in de ruit heeft geplaatst: ‘God kijkt niet waar je vandaan komt maar waar je naar toe gaat’. Zou alle dreiging dan toch van boven komen?