Wat de participatiewet nodig heeft om wél te kunnen helpen

Vorige week woensdag was er voor het eerst sinds 2019 weer een debat over de participatiewet. Ik keek dit debat mee vooral omdat ik graag wilde weten hoe het nu precies zat met die korting op de Wajong. Het duurde lang voordat ze daarop kwamen, en ondertussen leerde ik van alles over de problematiek rondom de participatiewet.

Wat ik leerde over de participatiewet De participatiewet is opgestart met als doel om kwetsbare mensen beter te kunnen begeleiden naar werk. Helaas blijkt dit in de praktijk niet altijd zo makkelijk te zijn als gehoopt. Dit heeft verschillende oorzaken.

Als ik kijk naar mijn eigen ervaringen met betrekking tot het zoeken van werk met een jobcoach, dan heb je 4 dingen nodig om het te laten slagen: 1. Het UWV dat met je meedenkt en het juiste traject met je opstart. 2. Een jobcoach die je begeleid vanuit het juiste perspectief, en niet kijkt naar het behalen van eigen doelen. 3. Een werkgever die open staat om mee te denken met de situatie. 4. Collega’s waar je direct mee samenwerkt die je ondersteunen met je leerproces.

Inzicht vanuit eigen ervaring Wat ik miste in het debat was voornamelijk inzicht vanuit ervaring. Er werd verwonderd afgevraagd wat er nou mis was gegaan en hoe ze mensen met een afstand van de arbeidsmarkt beter konden helpen. Ik zag dat ze het echt wel goed bedoelen en graag mensen willen helpen om deel te kunnen nemen aan de samenleving.

Overigens werd er ook besproken hoe die term ‘Afstand tot een arbeidsmarkt’ anders verwoord zou kunnen worden. Dat vind ik zelf wel fijn, want het geeft nogal een negatief stigma op mensen met een beperking. ik zou hier graag over meedenken.

Waar ze zich echter in blijven vergissen is dat ze denken dat dit desnoods met harde hand moet. Zolang de overheid niet leert van haar fouten zal het verkeerd blijven gaan en zullen juist de kwetsbare mensen er last van hebben. Wat zou kunnen helpen is contact met ervaringsdeskundigen om hun verhaal te vertellen zodat er meer inzicht komt in de problemen en waar mensen nu tegenaan lopen.

Ikzelf heb een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt opgebouwd omdat ik ondanks diverse opleidingen geen baan heb kunnen vasthouden. Er zitten enorme gaten in mijn cv omdat ik (veel) tijd nodig heb om te herstellen van negatieve ervaringen. Het is extreem moeilijk om gemotiveerd te blijven als je elke keer weer teleurgesteld thuis komt te zitten. Desondanks wil ik nog steeds heel graag meedoen in de samenleving.

Meepraten met de ervaring en capaciteiten die ik heb. Dát zou een droombaan voor me zijn!