Wat de dreigementen richting Clarice Gargard, Sylvana Simons en Seada Nourhussen echt betekenen

Deze week heeft de beschaving in Nederland een zware deuk opgelopen die zich er niet meer uit laat hameren. Ook onzichtbaar moffelen zal niet lukken. Dat komt omdat de columniste van Trouw Seada Nourhussen haar column in Trouw heeft gestaakt: zij kan niet meer op tegen de stromen racistische en seksistische dreigementen die haar dagelijks bereiken. Ook Clarice Gargard van NRC wordt op deze wijze bedacht. Één video van een optreden, schreef ze, leverde 8000 haatberichten op. Ze is naar de politie gelopen. Wat Sylvana Simons naar het hoofd werd gesmeten, weten wij allemaal.

Gevaar Nederland telt haast zeventien miljoen inwoners. Als je uit een maatschappij van zo’n omvang duizenden doodsbedreigingen ontvangt en niet honderdduizenden of miljoenen, is dus een kleine minderheid actief. Dat stelt niet gerust. Integendeel. De grote meerderheid staat er bij en kijkt er naar. Dat is de dreiging, dat is het gevaar. Het kan niemand echt schelen. Het kolkt bij Simons, Nourhussen en Gargard over de drempel, niet bij u en mij.

Daarom heeft het zin om eens na te gaan tot wie deze haatberichten zich richten en waarover ze gaan. In het denken van de opstellers gaat het om de vrouwen van de vijand. Die worden met de dood bedreigd vaak in combinatie met verkrachting. Dat is dierlijk. Dat getuigt van het primitiefste tribalisme. Je moet denken aan zo’n jonge mannetjesaap die de patriarch van een harem verjaagt en vervolgens eerst al de door die ouwe geteelde jongen doodt voor hij zijn plaats inneemt. En aan oorlogsvoering uit het verre verleden: de overwinnaars doden alle volwassen mannen van de overwonnen vijand. Vrouwen, adolescenten en kinderen voeren zij als buit met zich mee. Wie zich niet in dat lot schikt, wacht eveneens de dood. De vrouwen en kinderen van de overwinnaars juichen hun vaders en broers toe, terwijl ze de gevangenen voor zich uit drijven die hen voortaan als slaven absoluut onderdanig zullen zijn. Deze triomfantelijke thuiskomst is een wezenlijk onderdeel van het gebeuren.

Simons, Nourhussen en Gargard kennen hun plaats niet. Daarom krijgen ze al die fantasieën toegestuurd. Ze moeten dood. Of meegevoerd naar een leven van onderdanigheid waarin hun eigen verleden en identiteit zijn uitgewist.

Onderwerping Er valt over dit verschijnsel nog iets op te merken: wat in de fantasie van veel opstellers leeft, is de afgelopen jaren door de Islamitische Staat in de praktijk waar gemaakt. En in een wat verder verleden bijvoorbeeld door de Einsatzgruppen die achter het Duitse front in Oost-Europa op joden joegen. Wie zich boos maakt over bedreigingen en haatmail, noemt het vaak fascistisch of brengt het in verband met de fundamentalistische islam. Zo eenvoudig ligt dat niet. Fascisme, islam van IS-snit en andere totalitaire bewegingen gebruiken deze primitieve gevoelens om hun doelen te bereiken. Deze zijn immers altijd gericht op de onderwerping en als dat niet lukt de vernietiging van een grote vijand: de joden, de kufar, de communisten, de plutocraten, de kapitalisten enzovoorts. Je kunt zulke ideologieën herkennen aan het feit dat zij hun woede om excessen uitsluitend richten op de vijand die zij aanwijzen en nooit op de eigen bondgenoten. Zij zijn selectief verontwaardigd. Altijd.

Er is de laatste dagen veel te doen geweest over het burkaverbod. In het maatschappelijk debat hierover rees het beeld op van de moslima die op hardhandige wijze haar plaats gewezen wordt in een patriarchale subcultuur. Met geweld maar vooral met dreiging van geweld: exact wat Simons, Nourhussen en Gargard nu overkomt.

Beschaafd De samenlevingen in Europa beschouwen zich als beschaafd. Zij zijn het tribale stadium ontgroeid waarin buitenstaanders als vijand worden beschouwd. Zij baseren zich op mensenrechten en niet het recht van de sterkste. Toch kan die laag beschaving bij genoeg burgers gaan scheuren, zodra het vijanddenken van vroeger het in hun hersenpan overneemt. Dan dient er snel te worden gecorrigeerd. Niet alleen door een actieve, de mensenrechten beschermende overheid, maar ook door een verontwaardigde publieke opinie die onmiddellijk een beschermende ring vormt rond de slachtoffers. Dat gebeurt echter niet. We krijgen een paar dagen een beetje ophef maar daarna is het is de orde van de dag die overheerst.

Wij hebben in Nederland geen weerbare democratie meer. Daarom is de toekomst aan de moorddadige mannetjesdieren. En de vrouwtjes die hen toejuichen.

Zorg er in godsnaam voor dat ik ongelijk krijg.