Was er dan niemand die riep dat Omtzigt achter Zeedijk, Hertzberger en Achahbar moest gaan staan?

Het congres van NSC afgelopen zaterdag waar ze met zijn allen “Daddy’s home….yeah Daddy’s home” zongen… Pieter Omtzigt was eindelijk weer thuis. Eindelijk weer de smoel van het NSC zien, want Nicolien van Vroonhoven is en blijft een secondant.

Maar toen het koorgezang verstomde bleek dat Pieter Omtzigt zichzelf weliswaar als de comeback kid positioneerde, maar verder geen idee had hoe het verder moest. Bonne chance! Terugkeren midden in die slangenkuil, dat is geen sinecure. Omtzigt als frontman van het NSC is politiek niet langer relevant. Er is geen ruimte voor draai-draai in dit krappe politieke landschap waar het hokjesdenken bepalend is.

“Wij Blanke Nederlanders tegen zij, de anderen die onze waarden en normen niet wensen te accepteren en daarom subiet moeten vertrekken” is het nieuwe motto van deze coalitie. Tegenstellingen creëren, haat, afkeer en weerzin zaaien. De harde boodschap van Wilders. Geen ruimte voor beleid maken. Geen ruimte voor besturen.

Dus welke waarde heeft de uitspraak van Pieter Omtzigt “dat NSC met concrete oplossingen moet komen voor echte problemen”? Was er dan niemand daar in de zaal die riep dat Pieter Omtzigt pal achter Zeedijk, Hertzberger en Achahbar moest gaan staan in plaats van te dokken en te draaien? Hij zal echt niet minder gewaardeerd worden door Wilders om zijn laffe houding.

En wake up call voor meneer Omtzigt: Wilders zit niet in de politiek omdat hij Nederland beter wil maken. Echt niet. Hij zit er ook niet om oplossingen voor echte problemen aan te dragen. Wilders zit in de politiek omdat hij macht wil. Veel macht… alle macht. En dat kan hij alleen bereiken door burgers bang te maken en tegen elkaar uit te spelen. Wilders is een menner. Van echte politiek heeft hij geen verstand. Hij is toriman die met grootpraat zijn tegenstanders kaltstellt.

En het was Pieter Omtzigt die Wilders aan de zo begeerde rechtse coalitie geholpen heeft. Een verstandshuwelijk zonder wederzijds respect. En voorlopig is het Omtzigt die het meeste te verliezen heeft als de boel in elkaar stort. En daarom is hij netjes thuis gaan zitten. Wachten tot de tijd rijp was voor de spectaculaire rentree: “Yo! Daddy’s home”!

Was dat de pay off van dit grote wegkijken? Laat ik vooropstellen dat hun laffe houding in deze niet uniek is. Iedereen met 10 volgers op X had een venijnig woordje klaar over de gebeurtenissen in Amsterdam. Ook de media lieten zich niet onbetuigd. Alleen NRC schreef een artikel over een 16-jarige amateur-journalist, Bender, die op YouTube die beelden had gepost over de rellen. Wat een armoe! Er was dus alleen deze ene amateur-journalist (met alle respect voor Bender) ter plekke? Zijn de redacties tegenwoordig dan zo onderbemand dat er niemand was die even kon gaan kijken wat er aan de hand was? En daarna? Geen enkele krant die iets kon of wilde roepen over de veiligheidsdriehoek die mogelijk een inschattingsfout had gemaakt door de wedstrijd tussen Ajax en Maccabi Tel Aviv niet als hoog-risicowedstrijd te kwalificeren? Over de afwezige ME. Dat er geen ordediensten van Maccabi waren meegereisd. Was de burgemeester misschien verkeerd geïnformeerd door de ketenpartners?

Nog iets over die beelden van Bender. Daar was toch duidelijk te zien dat Maccabi-aanhangers allerlei vernielingen aanrichtten? Waarom werden die hooligans niet opgepakt? Waarom werden ze als slachtoffers weggezet? Omdat hun premier Netanyahu kwam gillen en schreeuwen en de Nederlandse regering beschuldigde van antisemitisme?

Waarom zei Schoof niet tegen Netanyahu “Stel je niet aan en kijk na je eige”? Het geweld was toch duidelijk voetbal-gerelateerd geweld, dat naderhand escaleerde? En anti-Israël is toch niet hetzelfde als antisemitisme? Hoe kon de Israëlische regering bepalen hoe Nederland omging met voetbal-gerelateerd geweld? En hoe Nederland zijn eigen burgers behandelt?

We zijn een paar weken verder, en grote woorden zoals Pogrom, Kristallnacht, Antisemitisme en Jodenhaat bepalen de toon van het debat. Op Radio 1 die zachte stem die een hoorcollege over al deze begrippen geeft. Maar wie chaos wil en wie gedijt bij de gratie van haat en afkeer, die luistert niet naar deze historische uiteenzetting. De waarschuwende woorden dat “wij reddeloos verloren zijn omdat wij onze eigen geschiedenis niet kennen” zijn dan maar woorden, ben ik bang.

De sfeer is verhard en Dirk Doorsnee kun je in dit stadium niet overtuigen dat een demonstratie tegen het buitensporige geweld in Palestina iets heel anders is dan antisemitisme en Jodenhaat.

Er moet ook een hoorcollege op de radio komen over de twee andere hemelsbreed verschillende begrippen: islam (het geloof, religie) en het islamisme (politiek-ideologische en activistisch-religieuze islam). Het islamitische (moslim) geloof is 1000 jaar oud. Het islamisme daarentegen werd geboren in de 20ste eeuw, ca 1979, tijdens de Iraanse revolutie van Kohmeini in Iran. Eén andere meer radicale vorm ontstond tijdens rellen in Pakistan tegen de Satanic Verses van Salman Rushdie. Het islamisme zoals we dat kennen in Nederland is typisch een protestbeweging die zich afzet tegen Westerse culturele dominantie en tegen gedwongen integratie.

En is dat protest onterecht? Er wordt van mensen gevraagd die hier geboren en getogen zijn om hun identiteit - die gegrondvest is in hun religie - op te geven. Diezelfde mensen die dat eisen blijven ondertussen zeggen, “Moslims zijn gasten in dit land. Ook al zijn hun ouders en grootouders in Nederland geboren”.

Maar wat moet je anders, als je continu door het land waar je geboren bent wordt weggezet als een groot probleem, een paria, een misdadiger? Als er over je wordt gezegd dat je “onze waarden en normen niet onderschrijft [want] je bent niet goed opgevoed”. Dat is toch een regelrechte aanval op je identiteit en je persoon?

En god weet dat je geprobeerd hebt erbij te horen. En keer op keer werd je afgewezen. Op gegeven moment kun je dan alleen nog maar je rug keren...

Deze permante breuk met de mainstream wordt ‘etnificatie’ genoemd, en heeft, zo leert ons de empirie, een desastreus effect op de ontwikkeling van burgerschap en politisering van minderheden. In de praktijk blijken deze tegenstellingen onoverbrugbaar. Ze zorgen daarbij voor sociaal-maatschappelijke en politieke instabiliteit, economische achteruitgang en verzwakking van democratische instituties.

Etnificatie zorgt op korte termijn voor politiek succes. Zie de peilingen in Nederland, de overwinning van Trump. In dit volatiele politieke krachtenveld is er geen plek voor soft politics en politici zoals Pieter Omtzigt, die bang zijn voor de confrontatie. Het platform waarmee Omtzigt en NSC de verkiezingen wonnen - bestuurlijke hervormingen en bestaanszekerheid - is langzaam aan het imploderen… of daddy nu thuis gekomen is of niet.