Ware liberalen, als jullie nog bestaan, trek de stekker er uit!

Wat moet er nog gebeuren voordat de VVD zegt: “Ho! Hier horen wij niet bij en wij willen hier ook niet bij horen”?

Het rommelt van alle kanten. Ondeugdelijke mensen dreigen mijn toekomst te gaan bepalen. Opgezwollen van haat jegens een ander en verzegeld van een lege rugzak, waar eigenlijk kennis en kunde in moesten zitten, zijn ze nu hun ministersposten aan het verdelen.

Er komt steeds een nieuwe naam, die vervolgens weer weg valt vanwege zijn of haar ondeugd. Die namen gaan sneller weg dan ze aangekomen zijn. Ik volg het ook niet meer. Wie, wat, waarom. Wat bij mij overblijft is een verbitterd gevoel van schaamte.

Ooit. Toen ik hier aankwam. Had ik zo veel bewondering voor dit land. En voor haar bestuur. Nederland telt sindsdien meer dan 17 miljoenen bewoners. Een van hen ben ik inmiddels ook. Van hen zijn mijn kinderen en mijn kleinkinderen inmiddels ook.

Ik hou van elk. Ik hou van elk hun diversiteit. Ik hou van dat samen, van dat wij dit mooie land samen mogen mee maken en verder samen mogen opbouwen. Er bruisen talloze initiatieven om dit vreedzame geluk voortdurend mogelijk te maken. Mijn partij is er daar een van. Eerlijkheid, rechtvaardigheid en solidariteit. Sinds ik hier ben, stem ik daar voor. De PvdA.

Toen ik hier aangezeild kwam, trof ik de liberalen ook. En zij spraken mij ook aan. De VVD zag ik als een verzameling van vele, vrijdenkende mensen. Die de deugd en eerlijkheid bovenaan hebben staan. Zij willen zichzelf zo min mogelijk door de staat beperken, zij streven de vrijheid na, zij komen op voor het individu, dat eigen keuzes moet kunnen maken en dragen.

Een liberaal is stout, onafhankelijk en heeft geen behoefte aan de sterke staat. Omdat de liberaal er in gelooft dat het met hem altijd goed zal gaan. Maar als de liberaal straks zijn been breekt en hij niet meer naar zijn werk kan gaan, dan komt het gedachtengoed van de sociaaldemocratie weer mooi te pas.

Toegeven deden ze dat nooit. Hoewel ze lang samen gewerkt hebben. Paarse manoeuvres, die liberalisme met sociaaldemocratische gedachtengoed samen hebben gebracht. Profijt daarvan hebben wij tot op de dag van vandaag samen kunnen ervaren. Wie dit ontkent is blind.

Enne.

Er dreigt een nieuwe tijdperk. Niet het rode, niet het blauwe of het groene, en het paarse al evenmin. De liberalen hebben hun blauwe kleur verkocht aan het Duister. Voor mij staat hun blauw voor het Licht, de Vrijheid. Nu, gemengd met die valse kreten van de Geert’s, de Mona’s, de Caroline’s en de zulke.

Pieter neem ik al lang niet meer serieus. Ik rouw oprecht om de goede en degelijke mensen die hij in zijn hypocriete, roekeloze, ondoordachte reis mee heeft gesleurd naar een morele afgrond. Je aangezicht is schoon zolang je dat niet aan de macht verkocht hebt en daarmee verminkt. Pieter is gevaarlijk omdat hij betrouwbaar overkomt maar telkens onbetrouwbaar blijkt. Als ik schapen had, dan had ik ze aan Pieter nooit toe vertrouwd. Nu ik geen schapen heb, wel een eigen leven, en die van mijn (klein) kinderen, schrik ik ervoor terug dat hij mijn en onze toekomst gaat beïnvloeden en bepalen.

Het kan zijn dat ik moe en murw ben. Immers heb ik de oorlogen mee gemaakt. Immers heeft de ongunst (en haat) mij vaak van enige levenslust - en geluk beroofd. Niet dat ik daarover zeur. Nee. Op dat vlak ben ik een echte liberaal. Een anarchist zelfs. Ik haat regels. Bemoei je je niet met mij mee, laat mij met rust. Ik hoef je niet. Ik red me wel.

Ik verlang naar de ultieme Vrijheid. Ik gun het een ieder ander, net als ik het aan mijzelf gun. Vrij! Vrij te mogen zijn.

…

Er hangt nu een zware ketting om mijn nek. Gebukt ga ik. Ook als heb ik anders gestemd, zij gaan nu beslissen. Over mij en over mijn vrijheid. Mijn toekomst ligt nu in hun handen. En hun deugd is ver te zoeken. Onvindbaar eigenlijk. Of ik bang en angstig ben? Ja hoor.

Met andere woorden: dit stelletje van Wilders’ malloten deugt geen kant op! Maar de liberalen? De VVD? Toen ik hier aangezeild raakte, worstelde ik innerlijk nog. Of ik me bij de VVD of bij de PvdA moest aansluiten. Ik geloof in democratie. Ik geloof in solidariteit. Ik wil voor mensen zijn en hen onvoorwaardelijk helpen. Maar ik verlang ook naar anarchie. Naar de Vrijheid. Het mogen zijn zoals ik dat wil. Vandaag ben ik een mens en morgen ben ik een kip of een maan, zo iets. Lang leve de vrijheid!

Ik haat regels. Regels beperken de mens en zijn vermogen om vrij te zijn, onafhankelijk van de staat en van de rest. De VVD inspireerde mij op dat vlak, van dat vrij mogen zijn. Mijn partij, de PvdA, bood het vangnet voor als er op die reis naar de vrijheid iets verkeerds zou gaan. En ik koos voor solidariteit. Boven mijn eigen, ultieme vrijheid.

Maar nu de VVD haar vingertoppen vervuilt met de vage figuren zonder visie… Die puur en louter belust zijn op de macht. Zodat zij de vrijheid van mensen die anders zijn dan zij af willen pakken, alleen maar omdat ze anders zijn. Liberalen, échte liberalen zouden dit nooit toe staan. Laat staan faciliteren.

Echte Liberalen strijden voor de vrijheid van elk individu, ongeacht de afkomst of welke andere eigenschappen dan ook. VVD'er, u bent een vrije, vrijzinnige en rechtvaardige mens, toch? U ziet dat dit circus voor geen meter deugt. Waarom staat u dat u toe? De stekker er uit trekken zou mijn inziens bij uw eerlijke liberale deugd het meest passend zijn. Of niet?