Wanneer krijgen Palestijnen mensenrechten?

Eigenlijk te gênant voor woorden, heeft Frans Timmermans een paar weken aan het pluche geroken, blijkt hij bereid al zijn principes te verloochenen voor een bord linzen. Vroeger had hij nog wel eens wat zinnigs te melden over rechtvaardigheid, internationale solidariteit en mensenrechten, maar nu blijkt steun aan de toekenning van mensenrechten aan Palestijnen ergens in die lichtzinnige uitruilformatie verkwanseld zijn. De goede samenwerking met coalitiegenoot VVD en met internationale bondgenoten VS en Israël blijkt belangrijker dan politieke principes. Zodat hij in de kamer als verantwoordelijk minister met gelegenheidsargumenten probeert te verdedigen dat Nederland zijn steun zal onthouden aan de opwaardering van de status van Palestijnen bij de VN van “entiteit” tot ‘staat’.

Hij weet donders goed wat op het spel staat, wat dat verschil in status uitmaakt, op een moment dat Israël aanstalten maakt voor een nieuwe grootschalige inval in Gaza.  De vorige aanval, Cast Lead, wordt wel een ‘oorlog’ genoemd, maar was in feite een strafexpeditie van pantserkolonnes in een groot vluchtelingenkamp – de meeste inwoners van Gaza zijn door Israël verdreven vluchtelingen – of kinderen daarvan- uit andere delen van Palestina. Zoals blijkt uit de cijfers, 1400 doden aan Palestijnse kant –veel vrouwen en kinderen, maar ook verzetsstrijders die het durfden opnemen, met alleen lichte wapens, tegen de militaire overmacht- en 13 doden, waarvan 3 door eigen vuur, aan de kant van de agressor.

Tijdens deze inval zijn vele oorlogsmisdaden gepleegd, zoals bombarderen van burgerdoelen met fosforbommen, gericht schieten op burgers, gebruik van burgers als levend schild, vernietiging van civiele zaken en infrastructuur zonder militair doel of noodzaak, onthouden van toegang tot medische verzorging, etc., zoals uitgebreid gedocumenteerd in het Goldstone rapport. Dit heeft niet geleid tot een zaak, laat staan veroordeling, bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, vanwege een formele reden: de aanklager, Palestina, is niet ontvankelijk verklaard omdat zij geen staat vertegenwoordigd. Dit is de cynische waarheid over de politiek rond Palestina: Palestijnen in Gaza en op de Westoever zijn geen burger van enige staat en hebben dus geen burgerrechten. En blijkbaar dus ook geen mensenrechten. Palestijnen zijn stateloze vluchtelingen in eigen land. Palestijnen zijn officieel een sub-humane soort. Ze lijken sprekend op mensen, maar het zijn niet echt mensen, want ze hebben immers geen mensenrechten. Dat is niets nieuws natuurlijk, als 1 Israëlische gevangene  geruild wordt tegen 1000 Palestijnse gevangenen, of tientallen levende gevangenen geruild worden tegen de stoffelijke resten, of zelfs alleen maar videobeelden van een Israëliër, dan is dat eenvoudig een bevestiging van wat iedereen weet: at the current rate is 1 Israëliër zo’n honderd a duizend Palestijnen waard.

Het is wel uiterst cynisch als de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken het heeft over het “in eigen voet schieten” door Palestijnen, terwijl Gazanen weer en masse dreigen te worden afgeschoten door de bezetter. Als Palestina niet erkend wordt als staat, worden Palestijnen niet erkend als burger – en dus niet als mens. Het nu niet steunen van de opwaardering van de Palestijnse vertegenwoordiging in de VN is niet meer of minder dan het vogelvrij verklaren van de Palestijnse bevolking bij de aanstaande volgende Israëlische slachtpartij in de vluchtelingenkampen.

Let wel, of Timmermans als uitvoerend dienaar van het vermaledijde coalitieakkoord de motie voor mensenrechten voor Palestijnen in de VN steunt doet er in zekere zin niets toe. Als Abbas de motie ingediend krijgt, zal hij door een grote meerderheid van leden aangenomen worden. Door Timmermans onthouding van steun krijgt hij een wit voetje bij de enige echte tegenstanders, Israël en de VS.  Maar soms gaat het echt om het principe in de politiek.

Geen van de leden van de PvdA fractie in de 2e Kamerfractie blijkt te beschikken over het beoordelingsvermogen, geweten en durf om de motie van D66 voor deze meest elementaire erkenning van mensenrechten voor Palestijnen te steunen.

Ik voel mij niet meer vertegenwoordigd door deze fractie. Als de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, van PvdA huize, het verzoek om erkenning aan de Verenigde Naties van Palestijnen als rechthebbende op mensenrechten als burgers van enige staat niet steunt, dan zeg ik na 36 jaar mijn lidmaatschap van de PvdA op.