Wake up, meneer Bahara, het racismedebat heeft grotere problemen

Beste meneer Bahara,

Met een gezonde dosis optimisme begonnen wij aan uw opiniestuk in de Volkskrant over het snakken naar een hoger plan in het racismedebat. Prachtige insteek natuurlijk; en met u een heleboel mensen. Echter begonnen wij te twijfelen aan het auteursrechtelijke gedeelte naarmate uw alinea’s vorderden, want uw toon werd wel heel erg zuur, denigrerend en vingerwijzerig. Uw behoefte wordt in Nederland niet bevredigd in het racismedebat? Behoefte aan wát precies, en hoe zit dat hogere plan er volgens u uit? Newsflash : dat plan bestaat al? Echt? Ja echt, G.

Wij lezen, horen en zien dagelijks mensen die zich inzetten voor onze tot op het bot verdeelde samenleving. Hierin heeft u gelijk; we zitten in een landelijke impasse, waarin de Baudets en GeenStijl de norm zijn, klopt. Maar er is wel degelijk iets gaande in dit land, op inhoudelijk, creatief, maatschappelijk én intellectueel niveau. En het feit dat u dit niet ziet, geen binding heeft of binding wilt hebben met mensen die dagelijks voor een mooier Nederland staan, is uw verlies. Als journalist bij de Volkskrant gaan we toch uit van een evenwichtige kijk op het geheel; u ondermijnt een hele rits aan schrijvers, theatermakers, creatievelingen, acteurs, filmmakers en andere mensen met het hart op de juiste plek, om het verschil te maken. Om antwoord te geven op rechts, antwoord te geven op racisme en antwoord te geven op white privilege. Dat doen wij allemaal op een eigen wijze, eigen manier, met passie en de overtuiging dat we iets kunnen veranderen. Kent u dat gevoel? Het idee iets te kunnen en/of willen veranderen, door hetgeen je produceert, maakt, zegt en doet? Na het lezen van uw stuk, betwijfelen wij dit gegeven.

Wat wij u kunnen adviseren is het volgende: wellicht is het wijs om uit de eigen cocon te stappen en met mensen in gesprek te gaan die – ondanks uw neusoptrekkerij – de ballen hebben om het te proberen het ontspoorde racismedebat recht te trekken. Want die plek wordt in de witte wereld al aan alle kanten geclaimd.

We hebben als anti-racisten een groter en overstijgend probleem dan het zogenaamde gebrek waar u het over heeft, en dat is het gebrek aan onderlinge solidariteit. Wij kwamen daar vorig jaar achter toen wij vanuit De Kleurrijke Top 100 Peter R. de Vries op 1 hebben gezet. Dat kwam ons op kritiek te staan vanuit diezelfde hoek waar u uw hoop op heeft gevestigd. Solidariteit is niet alleen het woord, maar ook de actie waar wij ons op moeten richten. Want bij rechts geen gebrek aan die solidariteit. Bij ‘ons’ is dat een ander verhaal. Op het moment dat je denkt dat je goed bezig bent – vuist in de lucht, manifesten ondertekenen en parades organiseren – komt er iemand die met een mokerslag in één klap al het werk van tafel veegt en een grote behoefte heeft aan iets wat al lang gaande is in de samenleving. Wake up, meneer Bahara. We hadden onze hoop met name op mensen als u gevestigd, die ook hun verantwoordelijkheid nemen in dit debat.

Hopelijk voldoet onze column aan uw hoge norm van klasse en intelligentie en hoeft u niet meer op uw blote knietjes te bidden tot welke God dan ook.

Raja Felgata en Khalid Ouaziz Journalisten / Creatievelingen / Eindbazen De Kleurrijke Top 100