Waarom zoveel ophef over vier dagen kerstvakantie extra?

Het drama werd dinsdagmiddag al voor de noodlottige persconferentie bekend: de kerstvakantie voor de scholen begint vier dagen eerder terwijl er voor de beoefenaars van essentiële beroepen opvang wordt geregeld.

Dat is een heel verstandige maatregel nu blijkt dat scholen belangrijke haarden van besmetting zijn.

Allerwegen klinkt geween en gekners der tanden,  worden de handen in wanhoop geheven. Hoe moet het nu met het werk als de kinderen ineens vier dagen eerder thuis zijn. Zullen niet veel ouders opa en oma uitnodigen voor een roulettespel tegen de dood door ze als oppas te gebruiken?

De scholen gaan niet met onmiddellijke ingang dicht. Werkgevers en werknemers hebben meer dan een halve week om het thuis werken weer in te voeren. De ophef is symptomatisch voor de toestand van een land dat blijkbaar is vergeten hoe je een onverwacht buitengebeuren van grote omvang aanpakt.

Zie de gang van zaken rond de opvang van  asielzoekers. Toen die na de piek van 2015 afnam, werden onmiddellijk de voorzieningen afgeschaald, zoals dat heet. Veel personeel kreeg een enkeltje UWV. Nu zitten we met de gebakken peren. Net zoals we met de gebakken peren zitten in de ziekenhuizen. En bij het vaccineren. De GGD’s hebben namelijk op grote schaal priklocaties gesloten en het personeel afgedankt omdat zo langzamerhand de bulk van de bevolking wel langs was geweest.

Als de pandemie ons vanaf de eerste dag iets geleerd zou moeten hebben, dan toch het volgende: maak ruimte voor eventualiteiten, ook al kost dat een hoop geld. Als de nood aan de man komt – je weet nooit waar of wanneer – heb je ruimte en mogelijkheden. Moet je daarentegen improviseren en noodmaatregelen nemen, dan zijn de kosten veel hoger. Neem de boosterprik. Pas nog kwam ik erachter dat mijn bouwjaar (1949) al lang en breed aan de beurt is. Je kunt wachten op een uitnodiging maar ook een afspraak maken via een webpagina van de Rijksoverheid. Zo gezegd zo gedaan. Vier keer ging het aan de kant van de Rijksoverheid mis en eindigde het proces met de uitnodiging op te bellen. Het telefoonnummer stond op de schriftelijke uitnodiging die me zou bereiken. De vierde keer lukte het wel. De eerste gelegenheid was in de kerstweek, een uur reizen met het openbaar vervoer vanuit mijn vaderstad Schiedam. De andere twee waren verderop in de maand respectievelijk te Rijswijk en ’s-Gravenzande, ongeveer dertig kilometer verderop. Het leek wel een ontmoedigingsbeleid. En dat terwijl die booster vooralsnog het enige echte bolwerk tegen omikron schijnt te zijn.

Als men de afgelopen maanden op de scholen alle kinderen had ingeënt, dan was de sluiting nu denkelijk niet nodig geweest. Gold er een 2G-benadering zoals in Oostenrijk, dan hadden alle Nederlanders echt de vrije keuze gehad tussen de uiteenlopende manieren waarop zij hun steentje willen bijdragen aan het tegenhouden van Covid.

Dat is allemaal niet gebeurd. Daarom worden de kinderen nu verblijd met vier dagen extra kerstvakantie. Het hoeft niemand te verbazen als dit de opmaat is tot een veel langere sluiting.

De politiek sluit ook. Men laat zich het kerstreces niet ontgaan. Mark Rutte neemt de tijd de mannetjes en de vrouwtjes te selecteren voor wat hij ongetwijfeld als een sterrenteam zal presenteren. Het schijnt dat rond half januari de regeringsverklaring te verwachten valt. Het nieuwe kabinet staat dan klaar om zich te laat te buigen over de gevolgen van omikron. Ik weet al een motto voor het nieuwe kabinet: niets vergeten, niets geleerd.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.