Waarom zitten moslims toch steeds in de verdrukking?

In de samenleving krijgen ze minder kansen, als vluchteling zijn ze eigenlijk niet welkom, in internationale conflicten neemt eigenlijk niemand ze in bescherming: waarom is er zoveel haat tegen moslims? 

Je zult maar moslim zijn in deze wereld. Ik denk daar de laatste tijd veel aan. Het begon toen ik me pas verdiepte in de val van Srebrenica in 1995 en me afvroeg waarom de door de VN beloofde luchtsteun toen uitbleef en mede daardoor ruim achtduizend moslimmannen konden worden gedeporteerd en afgeslacht. Terwijl ik daarover las, dacht ik aan de kinderen in het vluchtelingenkamp Moria, vaak kinderen met een Syrische achtergrond, die onder erbarmelijke omstandigheden leefden en in 2020 na stemming in de Tweede Kamer niet welkom bleken in Nederland. Ook dacht ik aan de burgers en politici die de islam een sluipend gif noemen en bang zijn voor de ‘omvolking’ van het Westen. Deze groep islamofoben doet net of dit een bewuste strategie van de islamitische landen is, terwijl vrijwel alle moslims in Europa op uitnodiging van (rechtse) politici en ondernemers als gastarbeider naar Europa zijn gekomen. Deze gastarbeiders moesten en zouden het vuile werk opknappen en onze economie uit het slop trekken en nu ze er eenmaal zijn verdenken we onze ‘gasten’ van een verborgen agenda. Dat is pijnlijk en bovenal een bron van vooroordelen, racisme en discriminatie. En racisme en discriminatie zorgen weer voor minder kansen en die kansenongelijkheid voor een tweedeling in de samenleving waarbij haat kan ontstaan tegenover degenen die discrimineert en geen kansen biedt. Zo lijken we bezig met een race naar de bodem. We maken een bevolkingsgroep categorisch verdacht en inmiddels noemen populistische partijen dat realistische politiek.

Ik weet niet of het toeval is dat moslims zo vaak aan hun lot worden overgelaten. We zien het in ieder geval ook in het conflict tussen Israël en Palestina dat de laatste dagen weer verder oplaait. Israël slaat al decennia VN-resoluties en uitspraken van het Internationaal Strafhof over schending van mensenrechten in de wind en vrijwel niemand in het Westen zegt daar iets van of komt op voor de Palestijnen. In Europa en de Verenigde Staten uiten ze vooral hun ongenoegen als de, veelal islamitische, Palestijnen een keer terugslaan. Dan staan ze ook vooraan om je antisemiet te noemen als je de aanpak van Israël ter discussie stelt. Ook in dit conflict hebben de moslims het nakijken. Ik vind dat vreemd. Ik schreef eerder een stuk over dat het vreemd is dat staat Israël überhaupt opgericht heeft kunnen worden. Natuurlijk was de Holocaust verschrikkelijk en vanzelfsprekend gun ik joodse mensen rust, vrede en veiligheid, maar dit is nog geen legitimatie om land af te pakken en het volk dat daar al woonde te verdrijven. In principe was/is de Holocaust een Europees probleem en het is de vraag waarom Palestijnen daar de prijs voor moeten betalen. Dit klinkt misschien hard, maar deze logica wordt hier ook gehanteerd bij conflicten elders. Als hier vluchtelingen uit Syrië of Afghanistan komen gaan we de straat op met borden waarop teksten staan als ‘AZC nee, nee, nee’ en pleiten we voor opvang in de regio. Sommigen roepen zelfs dat we een hek om het land moeten zetten en dat ze elkaar maar uit moeten moorden. Waarom geldt deze logica dan niet als mensen massaal naar het Midden-Oosten vluchten als hier genocide plaatsvindt? Persoonlijk ben ik voor een ruimhartige opvang van vluchtelingen, maar dan moet de logica wel consequent zijn. 

Een verschil met andere vluchtelingen is wellicht dat de Joden die naar Israël trokken voor de Tweede Wereldoorlog al met de migratie waren begonnen en ook niet kwamen om asiel aan te vragen, maar om een nieuw thuisland te stichten. Dit deden ze met een historische claim. Het land zou al van hen zijn. In 70 na Christus, dus bijna tweeduizend jaar geleden, werd de tempel van Jeruzalem verwoest en werden de Joden door de Romeinen uit Israël verjaagd en iets meer dan honderd jaar geleden bedachten wat Europese zionisten onder leiding van Theodor Herzl dat ze terug wilden keren. Daarbij kwam meteen, vanaf 1897 dus al, een prachtige propagandamachine op gang. Zo beweerden de zionisten bijvoorbeeld dat Israël een ‘land zonder volk was, voor een volk zonder land’. Er zou dus niemand in het gebied, dat dan al bijna tweeduizend jaar Palestina heet, wonen. Dat dit onzin is bewijzen de zionisten zelf als ze trots vertellen over alle oude steden uit de Thora die nog steeds bestaan. Op het ene moment zeggen ze dat het Israël al bijna vierduizend jaar bestaat en vertellen ze dat oude testamentische steden als Jeruzalem, Jericho, Bethlehem en Samaria nog altijd bestaan en op een ander moment zeggen ze dat er rond 1948 nauwelijks mensen woonden. Wat betekent dit? Dat al die steden waar ze even daarvoor nog zo trots op waren bijna tweeduizend jaar spooksteden zijn geweest? Sommigen zeggen dat het allemaal een dorre woestijn was en dat de nieuwe zionisten het land vruchtbaar hebben gemaakt. Beweren ze daarmee dan dat die oude steden onder het zand zaten en dat de enkele boer of nomade die er woonde niets verbouwde? En is het oude land van melk en honing, wijnranken en olijfbomen, dan met het verjagen van de Joden voor bijna tweeduizend jaar dor geworden en gebleven? Als je de kans krijgt zo een tijdje door te praten, geven sommigen toe dat er al die tijd mensen woonden, maar dat hun land en huizen keurig door de zionisten zijn gekocht. Dat kan waar zijn, maar waarom wonen er dan zoveel Palestijnen in vluchtelingenkampen in Jordanië of Libanon of onder erbarmelijke omstandigheden op de Westelijke Jordaanoever of in de Gazastrook? Is er dan te weinig voor hun grond of huizen betaald of zijn ze toch stiekem heel vaak helemaal niets?

Zulke vragen mag je dikwijls niet stellen. Vaak word je halverwege zo’n gesprek al voor antisemiet uitgemaakt en daarmee is het gesprek ten einde. Mensen willen geen kwaad woord over Israël horen en daarmee voorkomen ze dat je op kunt komen voor volk in verdrukking. Dat is pijnlijk. De VN en talloze andere organisaties hebben de situatie helder, maar Europa en vooral de Verenigde Staten dwarsbomen ieder ingrijpen. Zo klinkt al jaren de roep om blauwhelmen, maar Amerika spreekt daar haar veto tegen uit in de Veiligheidsraad. Ondertussen blijven Israëliërs nederzettingen bouwen op grond die eigenlijk van Palestijnen is en weten de zionisten dat hun illegale activiteiten door een bevoorrechte rechtbank uiteindelijk tot legale migratie wordt gemaakt. ‘Eerst de actie, daarna pas de wet’, is dan ook een beproefde manier om grond af te blijven pakken. Als Palestijnen daartegen in opstand komen noemt men dat terrorisme en als Israël mensen vermoordt is het een militaire actie. De moordpartijen van afgelopen dagen zijn daar weer een schrijnend voorbeeld van.

Het is allemaal het woordenspel van de propaganda en we trappen er massaal in. Deze zionisten vluchtten niet alleen, maar namen en nemen een heel land over en maken de mensen die er al woonden tot tweederangsburgers. Blijkbaar vinden we dat voor Israël heel normaal en alleen voor ons eigen continent, land en wijk een nachtmerrie. In ons eigen continent en land zijn moslims steeds het zwarte schaap dat aan zijn lot wordt overgelaten. Of het nou in Srebrenica of op Moria is of gewoon in je eigen wijk of als je wilt solliciteren, je krijgt geen steun en kunt het nooit goed doen. Dat is best wonderlijk en er lijkt niet veel aan te doen. Als je de vinger op de zere plek legt en het opneemt voor moslims, hakken ze nog liever je vinger eraf dan dat ze naar de zere plek kijken. Wat daar achter zit weet ik nog altijd niet goed, maar als moslim heb je het zwaar in deze wereld en als je probeert op te komen voor jezelf krijg je het nog zwaarder. Te triest voor woorden eigenlijk.