Waarom we niet zo schrokken van de aanslag in Münster

De aanslag in Münster is tragisch maar dit werelddeel staat er allesbehalve van op zijn kop. Dat komt omdat de dader niet Mustafa S. heette of zo maar Jens R. Voor het overige waren alle ingrediënten voor massale woede en verontrusting aanwezig. Hij reed met zijn bestelbusje op terrasbezoekers in. Er vielen doden. De dader onttrok zich door zelfmoord aan vervolging. Zijn huis en zijn caravan lagen vol vuurwerk. Ook vond de politie een nepwapen.

Alleen: een politiek of religieus motief kan niet worden aangetoond. Twitteraars krijgen niet de kans te sneren over maagden in het paradijs. En evenmin om een Breivik-connectie te leggen. Gevalletje stemmen in het hoofd. En dan is het allemaal niet zo erg. Dan kunnen we er mee leven. Dan gaan we onbezorgd over tot de orde van de dag. En dat terwijl er toch overal verwarde personen rondlopen van wie je niet weet waartoe ze allemaal nog meer in staat kunnen zijn. Hoe de waanzin hen voor je het weet radicaliseert. Om wat zij horen. Om wat zij op het internet lezen. Om wat zij zich in het hoofd halen nadat iemand hen heeft ingeprent wie de vijand is.

Toch is het moeilijk voorstelbaar dat de bezoekers van de Marathon in Rotterdam nu angstiger zijn dan anders. De aanslag in Münster is al op weg naar het vergeetboek. De dader heette immers Jens R. en er is tussen zijn vuurwerk geen heilig boek gevonden.

Gevalletje massapsychologie.