Waarom stemt de Nederlandse kiezer toch steeds zonder zijn eigen belang voorop te stellen?

En ondertussen wordt er door rechts gelogen en gefabuleerd dat het een aard heeft.

De lijsttrekker van het Nieuw Sociaal Contract, Pieter Omtzigt, zegt dat deze verkiezingen om bestaanszekerheid gaan. Hij weet alleen niet wat bestaanszekerheid precies inhoudt. De lijsttrekker van de VVD, Dilan Yeşilgöz-Zegerius, vertelt de kiezer in gelikte reclamespotjes dat ze “aan onze kant staat”. Met al die vele donaties konden ze daar bij de VVD geen betere slogan verzinnen? Dat ze aan “onze kant” staat is een jokkentje, neen een leugen van formaat. De zwevende kiezers vragen zich vertwijfeld af welke kant dat precies is. Niet de kant van “ons”, dat is zeker. Maar de vertwijfeling blijft. Haar oude baas Mark Rutte heeft met háár assistentie het land in opperste verwarring achtergelaten. Maar mevrouw blijft in weerwil van alle feiten roepen tegen die zwevende kiezer om niet in de achteruitkijkspiegel te kijken, en dat ze aan “HUN KANT” staat. Een ultieme poging om het electoraat te gaslighten en te mindfucken, is wat ze beoogd met die grove leugen. 

Maar hoe ernstig is die leugen? Want als je de peilingen mag geloven dan wordt de VVD electoraal wederom niet afgestraft. Waarom stemt de Nederlandse kiezer toch steeds zonder zijn eigen belang voorop te stellen?

Het Nederlandse politieke landschap stikt van de anti-systeem eendagsvliegen en populistische marskramers die lak hebben bestendigheid en stabiliteit. En dat, sinds de tijd van Hendrik “Boer” Koekoek. Boer Koekoek hield het bijkans 20 jaar vol om als een paria langs het cordon sanitaire van de Tweede Kamer te opereren. Zelfs zijn dood was geen reden voor de nette heren en dames volksvertegenwoordigers om dat cordon op te heffen. De tweede, opvallende figuur in het rijtje van populisten was Hans Janmaat met zijn Centrum Partij. De onderbuik die sprak, dus daarom niet salonfähig, was de kortaffe mening van de hele Kamer. Janmaat bleef ook na zijn dood, net als Koekoek, een politieke paria. En opeens was daar Pim Fortuyn met zijn LPF. Eindelijk was er iemand die precies zei wat de mensen dachten, sprak het grote boze en über-gebelgde kiezerspubliek waarderend. Zijn brutale toon en de vulgaire bejegening van zijn tegenstanders en de (linkse) pers, transformeerde het politieke landschap in een instabiele arena waar het recht van de sterkste geldt.

Na Fortuyn volgde in successie: Rita Verdonk - zij stierf, als enige in dit rijtje, een vroegtijdige politieke dood - Geert, en Thierry. 

De volgende groep, Caroline en Pieter, is van zeer recente datum. Zij kanaliseren net als de vorige groep de onvrede en de ontevredenheid van kiezer maar anders dan Wilders en Baudet, propageren ze het conservatieve geluid van hun oude politieke alma mater, het CDA. Juist: Omtzigt en Van der Plas zijn twee politieke afvalligen van conservatief christelijke signatuur. Twee oude apparatsjiks afkomstig uit het regenteske CDA dat tot de val van Rutte IV meeregeerde. En net als Mevrouw Yeşilgöz-Zegerius doen ze alsof ze nu pas horen over de puinhopen van vier kabinetten Mark Rutte. En het lukt ze wonderwel om de kiezer te mindfucken, want het gros van de kiezer blijft naar links wijzen, als ze het hebben over 13 jaar rechts (VVD-)wanbeleid. 

En ondertussen wordt er door rechts gelogen en gefabuleerd dat het een aard heeft.

Omtzigt die de verengelsing van het Nederlandse onderwijs wil stoppen. Een voldongen feit, dus who cares? En toch haalt dit proefballonnetje de kranten. Maar wie vraagt aan meneer Omtzigt of hij voor de afschaffing van de basisbeurs had gestemd?

Hetzelfde geld voor het stikstofdossier. Eén taai en lastig dossier dat mevrouw Van der Plas in maart tijdens de provinciale statenverkiezingen een monsterzege bezorgde. Ze was het boegbeeld van de boze boeren, die mest op de snelweg stortten en de Nederlandse vlag op zijn kop lieten wapperen tussen de koeienvlaaien. Een woelig voorjaar vooral voor al die bewindspersonen die tot voor hun eigen voordeur werden bedreigd. Nu blijkt dat de Boerenburger Beweging zelfs met dat comfortabele mandaat als rugdekking met geen mogelijkheid vat kan krijgen op dat taaie stikstofdossier. En dus nemen ze afstand van al die omgekeerde vlaggen, en doen ze alsof die allemaal ergens in de jaren 20 van de vorige eeuw op de weilanden wapperden en niet begin van dit jaar.

Ja. De politiek is soms grappig. Maar als ik naar de laatste peilingen kijk dan vergaat de lol. Want er is een reële kans is dat Geert Wilders de grootste partij van Nederland wordt en dat er dan over rechts (lees extreemrechts) geformeerd gaat worden. Met dank aan Dylan Yeşilgöz-Zegerius, de mevrouw die in elk bushokje vrolijkjes meldt dat ze “aan ons aller kant staat”. Besloot ze daarom om het cordon sanitaire met de PVV op te schorten? Zij ziet een samenwerking- een echte samenwerking, geen gedoogpartner- over rechts wel zitten, zei ze toegeeflijk.

De nieuwe leider van de VVD heeft niets geleerd van Rutte I. En daarom is ze dus bereid om een verstandshuwelijk aan te gaan met de partij die zijn sneeuwwitte reet afveegt met de grondwet? En waarom doet ze dat? Omdat ze, zoals blijkt uit de H.J. Schoolezing, eigenlijk oerconservatieve meningen en standpunten erop nahoudt. Ze heeft problemen heeft met de wijze waarop minderheden vechten voor hun rechten. “Wokenes is een gevaar voor de democratie”, sprak ze. Geen origineel standpunt: een aantal prominente politici met een migratieachtergrond, zoals Ayaan Hirsi Ali en Suella Braverman van de Tories ventileerden soortgelijke meningen. Je vraagt je af waarom juist deze rechtse, liberale politici die de mond vol hebben van vrijheid en gelijkheid zich zo hardvochtig opstellen en geen greintje solidariteit voelen met de mensen die op ze lijken. Khadija Arib, Farah Karimi, Sadet Karabulut hebben nooit zulke dingen geroepen. Je vraagt je af waarom rechtse, niet-westerse politici zich laten gebruiken als spreekbuis van het conservatieve gedachtengoed. Want is dit niet het domein van oude, witte, boze mannen? Witte oude mannen die #Brexit in gang zette, en Groot-Brittannië in een recessie stortten; witte oude mannen die Amerika willen omtoveren in een diep verdeelde, dystopische samenleving en vinden dat Poetin een held is en de oorlog in de Oekraïne gerechtvaardigd. 

Maar ja, rechts-conservatieve partijen kun je typisch niet betrappen op visie en politiek inzicht. Vragen over mogelijke oplossingen voor de wooncrisis, de zorgcrisis of de doorrekening van hun cijfers worden gepareerd met: “stop de asielzoekers”. “Stop de immigratie”. Ondertussen zijn er meer dan 50 duizend mensen nodig voor de zorg. De zorgsector staat op imploderen. De IT-sector gilt, neen, brult om mensen. Als er geen mensen bijkomen kan onze economie niet draaien. Europa wil alleen om deze reden arbeidsmigratie stimuleren. En ondertussen staat er in het partijprogramma van de PVV dat ze aan een #Nexit zullen werken. Met andere woorden: Ze willen de hele Nederlandse economie die bestaat bij de gratie van buitenlandse handel, binnen 4 jaar compleet vernietigen.

Het PVV-partijprogramma is een xenofoob vod: “Nederlanders op 1”. Welke Nederlanders? Witte, blauwogige Nederlanders of eenieder die in de zin van de Rijkswet op het Nederlanderschap, zichzelf Nederlander mag noemen? Alsof we een klap weer terug zijn in de tijd van Mussert en de NSB.

Vindt de gemiddelde Nederlander het okay dan dat een Nederlandse politieke partij in zijn partijprogramma heeft opgenomen dat meer dan één miljoen bruine en zwarte Nederlanders van hun grondrechten beroofd moeten worden?

Niet een behoorlijke paragraaf te vinden over het te voeren sociaal beleid of oplossingen die de woningnood kunnen keren. Niet een!

Maar ze verkeren in goed gezelschap, zeg ik dan maar. Geen van de rechtse kandidaten is in staat duidelijk te articuleren hoe zij de toekomst van Nederland zien. Hoe ze de woningnood, de problemen rondom de stikstof, de zorg, de vergrijzing en niet te vergeten het klimaat, willen oplossen. En als hun oplossing voor elk vraagstuk is: “Minder immigranten en geen asielzoekers meer” dan staan ze niet “aan onze kant”. Niet Omtzigt, niet Wilders, niet van de Plas. En mevrouw Yeşilgöz-Zegerius, al helemaal niet. Wat ze ook beweert in die dure, door lobbyisten gesponsorde, spotjes.