'Waarom schrik je niet van de verkiezingsuitslagen?'

In tegenstelling tot de antilopen in De Leeuwenkoning wonen wij in een democratie en een rechtsstaat waar de poten langzaam onder de stoel vandaan gezaagd lijken te worden. 

"Waarom schrik je niet van de verkiezingsuitslagen?"

Dit was één van de eerste reacties die ik kreeg. Simpel, omdat ik niet echt meer in deze rechtsstaat geloof. 

Maar toen begon ik iets te beseffen. Het was dertig jaar geleden... 

"Ik kan niet meer naar De Leeuwenkoning kijken", las ik een tijd geleden. "Of toch niet zonder me af te vragen hoe het zover heeft kunnen komen dat Scar zijn broer Mufasa vermoordt, diens zoon Simba een schuldgevoel aanpraat en in ballingschap dwingt om vervolgens zelf de macht te grijpen met, van alle dieren, de hyena’s."

Nou, ik begin dit volgens mij zeer goed te begrijpen. "Ik begrijp het niet", vervolgt het. "En de antwoorden die me in de film gegeven worden, zijn me te eenvoudig!"

Staat u mij toe. Een korte reflectie... 

Mufasa was een koning, geliefd en een wereldverbeteraar. Een verlichte koning, ondanks zijn alleenheerschappij. Iemand met absolute macht die in zijn hoofd een beeld had van wat een ‘goede maatschappij’ is en moest zijn. Dit alles wel zonder tegenspraak, maar wat wil je, het is immers een dierenrijk. En dit alles met advies van een gekke aap kon uitvoeren. Plasterk iemand? Of toch...

Laten we het maar niet ad hominem doen. 

Scar was het boze broertje uit het verhaal van Jozef. Of laten we het wat platter houden op zijn BBB's. Hij was het in ieder geval niet eens met het beleid van zijn broer. 

Maar met die kritiek hoefde Mufasa geen rekening te houden (begint het kwartje te vallen)? 

Dus zoals alle geradicaliseerden, radicaliseerde Scar in alle stilte en eenzaamheid op zijn kamer. Weliswaar zonder internet, maar wel met twee gezichten en een anoniem account. Hij zocht de steun op van wezens die hij verafschuwde en zijn doel werd niet langer om simpelweg gehoord te worden, maar om net als zijn broer de enige te worden die nog gehoord kan (!) worden.

In tegenstelling tot de antilopen in De Leeuwenkoning wonen wij in een democratie en een rechtsstaat waar de poten langzaam onder de stoel vandaan gezaagd lijken te worden. 

Maar ook wij hebben dus mensen aan de macht die de stem van het volk soms vervelend vinden. Ik herinner me nog een uitspraak van een progressief politicus die zei het antwoord op het klimaatprobleem wel te kennen, maar niet te weten hoe hij daarna opnieuw verkozen moet worden. Dat lijkt me voor dit kabinet echter een koud kunstje. 

Tot zover mijn kleine reflectie en parabel, maar dit lijkt me toch wel een gepaste resumering... 

Wat denk jij? Hoe gaat de Leeuwenkoning eindigen? 

Hoor het hieronder graag!