Waarom paait staatssecretaris Dekker de SGP?

In het AD van 16 juli valt te lezen dat staatssecretaris van Onderwijs Sander Dekker gemeenten blijft verplichten om de in totaal 10 miljoen euro die beschikbaar is te moeten blijven besteden aan het vervoer van zo’n zesduizend christelijke leerlingen naar hun “eigen” school. Terwijl er een ruime Tweede Kamermeerderheid zich uitgesproken heeft om deze verplichting er juist van af te halen zodat gemeenten het geld beter in kunnen gaan zetten. Dit zal hard nodig zijn, gezien de grote storm(en) die op hen afkomt.

Ik krijg toch stilaan het idee dat Dekker steeds meer de weg kwijt aan het raken is. Tijdens zijn zoektocht naar de (juiste) weg  gaat hij steeds vreemdere dingen doen, zoals nu de SGP paaien. Door de SGP en ook het CU te paaien hoopt hij een meerderheid in de Eerste Kamer te kunnen krijgen voor zijn, in de duistere krochten van het Haagse Binnenhof, gesmede onheilsplannen. Want o, o, wat voelen de kleine christelijke partijen zich toch weer enorm Calimero.

Let wel, er is onder de SGP -gelukkig voor iedereen- een groep die uit hun kerkgrot aan het komen is en door gaan hebben dat we inmiddels in 2013 leven en niet meer in Middeleeuwen. Ik wil niet alles en iedereen over één kam scheren maar als het aan een groot gedeelte van de SGP lag dan zou Nederland iedere zondag verplicht drie maal ter kerke gaan en vrouwen geen stemrecht hebben om maar eens wat te noemen.

In de Trouw van dezelfde dag staat een artikel waarin “ons Sander” ook vernoemd wordt. Dit artikel gaat over het verruimen van de mogelijkheden om het scholen makkelijker te maken om een nieuwe school te stichten. Dit kun je ook lezen als; “het makkelijk maken om zoveel mogelijk van de kleine basisscholen af te komen door ze te straffen als ze zo ‘klein’ blijven door hun kleine scholentoeslag af te pakken. Om ze zo te dwingen samen te gaan”.

Het gaat hier over artikel 23 uit de Grondwet. Dekker wil deze levend en actueel houden, valt te lezen. Wat mij in dit artikel opvalt, is dat Dekker het verwijt krijgt het christelijk onderwijs als achterhaald te bestempelen. Ik heb het drie keer gelezen en ook nog even naast het artikel uit het AD gelegd. Nu ben ik toch even de weg kwijt. Enerzijds probeert Dekker de kleine christelijke partijen te paaien en anderzijds wordt hem verweten het christelijk onderwijs allemaal niet zo serieus te nemen?!

Geloof is een keuze, een ziekte en of beperkingen hebben niet! Voor mij geldt “vrijheid, blijheid en leven en laten leven” maar zodra er een groep is die andere om welke redenen dan ook, buitengesloten of gediscrimineerd wordt, houdt het voor mij op. Ouders -waarvan een kind door een bepaalde beperking of beperkingen niet zelfstandig naar school kan- lopen tegen een spreekwoordelijke muur van regels en problemen aan. Deze ouders moeten het vaak gewoon zelf maar uitzoeken en ook (alles) betalen. Moet deze groep kinderen gestraft worden omdat ze een beperking of beperkingen hebben? Mijn antwoord hierop is: Nee!! Ik zou zeggen: “bezint eer ge begint!” draai die belachelijke, paaiende maatregel terug en stop met dit soort discrimineren! En zorg ervoor dat ieder kind dezelfde rechten krijgt wat vervoer naar zijn of haar school aangaat, dan zijn we op de juiste weg.