Waarom mildheid voor Grapperhaus niet op zijn plaats is

Grapperhaus heeft tijdens zijn ministerschap altijd een zeer ferme toon aangeslagen. Het moest maar afgelopen zijn met feestjes waar drugs gebruikt wordt. Iedereen die de coronaregels overtreedt moet een fikse boete betalen, en dat strafblad. Ja… dat strafblad. Op de wenselijkheid van die ferme toon is ook al het een en ander aan te merken, maar het feit dat die ferme toon dan niet voor hemzelf zou moeten gelden. Daar gaat het mis.

Mildheid is op zijn plaats als men zelf ook mildheid uitstraalt, maar als men dat niet doet, moet men ook voelen wat men voor anderen in gedachten had. Rutte heeft een ongelofelijke fout gemaakt door Grapperhaus in zijn functie te laten. Zoals de oppositieleden glashelder uit de doeken deden: de minister is niet meer geloofwaardig, en dat kan enorm schadelijk voor het toekomstige coronabeleid uitpakken. Naast het feit dat het kabinet zijn eigen geloofwaardigheid, juist in deze crisistijd, ernstig ondergraaft. Waar Grapperhaus eerst nog de discutabele rol van bad cop wist te vervullen, zullen zijn strenge toespraken nu door een haag van lach en hoon ontvangen worden.

Nog frappanter is het als je het met het aftreden van Menno Snel of minister Hennis vergelijkt. Die arme mensen konden er werkelijk waar niets aan doen dat het zo’n bende bij de Belastingdienst en Defensie was. Hun koppen moesten uit ceremoniële hoofde rollen. Hoe kan het dan dat als iemand zelf een oerstomme fout maakt, zoals bij Grapperhaus onomstotelijk het geval geweest is, men wel mag blijven. Hoe is dat uit te leggen? Door de minister van Justitie of all people wordt nu aan de fundamenten van de rechtsstaat getornd. Hij en zijn hoeder Rutte dragen uit dat er voor regeringslieden andere regels gelden. Dat er, als je credits opgebouwd hebt, veel mogelijk is. Kunnen we dan niet anders dan concluderen dat de Nederlandse staat corrupt is? Als je dan de bad cop wil spelen, moet je het goed verdekt doen, zoals Vic Mackey in The Shield , en niet ten tweede male een oerstomme fout maken, en in alle openheid met twee maten meten. Grapperhaus zou als Justitieminister beter moeten weten.

De definitie van corruptie is volgens de overheid zelf: misbruik van toegekende bevoegdheden of macht voor persoonlijk gewin. Grapperhaus gebruikt zijn positie als Justitieminister om aan te kunnen blijven, hij gebruikt zijn positie om zich boven de wet te verheffen. En tegelijk zegt hij – de man die zich boven de wetten die hij zelf instigeert plaatst –  in een poging het belang dat hij in de rechtsstaat zou stellen over het voetlicht te brengen: ‘We moeten het opleggen van boetes aan de rechters laten, daar moet ik als persoon niet tussen gaan staan.’