Waarom ik me zo druk maak over blank en wit

Heel wat mensen vragen zich af waarom ik me zo druk maak over de strijd die nu gevoerd wordt om “blank” te vervangen door “wit” waar het om huidskleur gaat. Zijn er geen belangrijker onderwerpen? Wat maakt het nou uit, zo’n woordje. En hij kan beter naar zijn eigen witte privilege kijken.

Een beetje uitleg is misschien wel nuttig.

Wij zien de laatste twintig jaar dat veel Nederlanders maatschappelijke problemen een kleur geven. Of ze definiëren die als genetisch bepaald. Zo wordt op sommige websites misdaad steevast en met genoegen in verband gebracht met ‘lichtgetintiërs”. Tegelijk lees je dat de verhoudingen in dit land bepaald worden door witte suprematie en wit privilege. De blanken hebben dit zelf niet eens in de gaten. Dit is witte onschuld. We zien in de discussies die daaruit voortvloeien hoe mensen sterk worden gedefinieerd op hun kleur en hun genetische achtergrond. Opleiding en ervaring doen er niet toe. Of in ieder geval veel minder. Daarom kost het mensen met de verkeerde achternaam, zoals dat dan heet, ook zoveel moeite om een baan te krijgen. Deze vorm van reduceren is een belangrijke oorzaak van discriminatie.

Het is daarom van het grootste belang om heel alert te worden zodra je ziet dat anderen proberen jou te definiëren op grond van je huidskleur of .je afstamming. Accepteer het niet als ze (bijvoeglijke naam)woorden op je plakken waar je zelf niet van gediend bent. De geschiedenis leert dat zulke mensen zelden het goede met je voor hebben. Toegeven en inschikken maakt het alleen maar erger zoals bijvoorbeeld de joden nog geen eeuw geleden hebben ervaren. Over de Armeniërs valt een min of meer vergelijkbaar verhaal te vertellen. En ook over Zuid-Afrika waar zulk denken uiteindelijk in de wet verankerd werd. Daardoor werd de informele apartheid geformaliseerd. De situatie  liet zich dan ook terecht omschrijven met white privilege en geïnstitutionaliseerd racisme. Daar wel. In die tijd. Toen.

De geschiedenis leert ook dat zulke processen moeilijk te stoppen zijn als ze eenmaal op gang komen. Je kunt de boel beter in de kiem smoren. Voor je het weet, is het te laat. Zoals ze in het Engels zeggen: better safe than sorry.

Het prettige is wel dat al die kleurendenkers en al die racialiseerders wat feiten betreft geen poot hebben om op te staan. Ze lullen maar een eind weg. Ze denken dat je met een paar anekdotes bewijs in handen hebt. Toch krijgen ze met die flauwekul gehoor. Zo beweert Anousha Nzume dat blank eigenlijk een koloniaal woord is dat werd ingevoerd om de genetische superioriteitsgevoelens van de slavenhouders te schragen. Dat is een vermoeden. Daarvoor bestaat geen enkel bewijs. Maar die bewering plaatst tegelijkertijd blanken in een kwaad daglicht. Zij mogen geen blanken meer genoemd worden maar dat zijn witten. Dan is die te positieve connotatie weg. Heel vreemd want in het Engels heeft white diezelfde volgens een Marcel Gelauff te positieve connotaties en toch maakt niemand zich  druk om het gebruik van dat woord. Zo falen ook de argumenten van de moslimbashers en de Arabierenhaters.

Het probleem is alleen dat de feiten het vooroordeel zelden in de weg staan. Je hebt weinig aan bovenstaande constateringen.

Niettemin blijft aanwijzen en ontmaskeren geboden. Wie in jou allereerst je huidskleur of je genenpatroon ziet, is een potentieel gevaar. Een belangrijke indicator is het als zulke lui proberen op jou en mensen die op je lijken een woord te plakken dat niet jij maar zij gekozen hebben. Op zoek naar voorbeelden: kijk eens naar het lot van de Afro-Amerikanen door de eeuwen heen en het n-woord.

Laat je zulke  onzin niet aanleunen. Ook niet als je tegenstanders beweren dat hun analyse niet biologisch is maar cultureel of godsdienstig. Zet de lieve vrede bij het afval. Ga er tegenin. Laat je niet wegzetten.

De strijd tegen racisme en discriminatie is te belangrijk om aan zulke dwaallichten over te laten.