Waarom ik wel meevaar

Naar mate de voorbereidingen verder vorderen wordt dit eens te meer duidelijk. Op alle fronten worden we tegengewerkt door de Amerikaans-Israëlische alliantie, wiens machtige arm ver reikt. Maar het vertrek van de flotilla zullen ze niet tegenhouden.

Dit heeft tot doel om opvarenden en journalisten te demoraliseren en de twijfels over de organisatie te doen toenemen. Gedeeltelijk slaagt deze opzet. Journalisten en deelnemers beginnen te twijfelen en haken af. Ze geven verschillende redenen, met als gemene deler het gebrek aan vertrouwen in de organisatie. Doorslaggevend is hierbij dat de tijd toezeggingen en afspraken continu achterhaalt. Joop-redacteur Hasna el Maroudi gaf als belangrijkste reden om zich terug te trekken dat ze de deelnemers niet allemaal kon spreken, een afspraak die ze met de organisatie had gemaakt. Op het moment dat ze haar beslissing nam was het plan echter alweer gewijzigd. In verband met mogelijke druk op de authoriteiten van een andere haven was alsnog besloten dat alle deelnemers de volgende dag in Corfu zouden zijn.

Dat plannen wijzigen is in het licht van de enorme druk die er wordt uitgeoefend alleen maar logisch. We moeten beseffen dat we hier te maken hebben met tegenwerking van de machtigsten op deze aarde. Dat we vertrekken vanuit een land dat in belangrijke mate economisch afhankelijk is van de belangrijkste bondgenoot van Israël speelt daarbij een grote rol. De secretaris-generaal van de VN, Ban Ki Moon, stuurde niet voor niets een brief aan de overheden van landen langs de Middellandse Zee waarin hij hen opriep de Flotilla te ‘ontmoedigen’. Israël, daarentegen, werd slechts gevraagd geweld te ‘vermijden’.

Hillary Clinton ging daar nog verder in door te stellen dat ‘het niet helpt dat er flotillas zijn die acties provoceren door Israëlische wateren te betreden en een situatie creëren waarin de Israëli’s het recht hebben om zichzelf te beschermen.’ De Gaza Freedom Flotilla II heeft echter geen enkel plan om Israëlische wateren te betreden. Ook de vorige flotilla heeft dat niet gedaan. In plaats daarvan probeert Clinton hiermee de weg open te houden voor gewelddadig ingrijpen van de zijde van het Israëlische leger.

Israël zelf heeft ook de nodige troeven uitgespeeld. Journalisten werden verteld dat hen de toegang tot Israël in de toekomst zou worden ontzegd als ze mee zouden varen om verslag te geven. Inmiddels is dat dreigement na protesten van onder andere Joseph Dana (zie filmpje) ingetrokken, maar het heeft zijn werk al gedaan. Israëlische overheidsfunctionarissen hebben ook een filmpje verspreid van een zogenaamde activist. Volgens deze ‘Marc’ was hijzelf geweigerd als opvarende omdat de organisatie sterke banden met Hamas zou hebben en Hamas homoseksualiteit niet zou accepteren. Na onderzoek van de Amerikaanse blogger Max Blumenthal bleek ‘Marc’ in werkelijkheid Omer Gershon te heten, een Israëlische PR-specialist.

Wat dit alles laat zien is hoe ver grote machtsstructuren bereid zijn te gaan om de bestaande situatie in stand te houden. In een dergelijke situatie zullen er altijd wijzigingen optreden in het programma en zal informatie van moment tot moment veranderen en soms ook geheim worden gehouden. We hebben hier te maken met een staat die er niet voor terugdeinst om politieke, diplomatieke en economische druk, sabotage en, zoals tijdens de aanval op de vorige flotilla, piraterij en moord te gebruiken om een legale actie om een illegale blokkade te doorbreken te verijdelen.

Maar wij zullen ons niet tegen laten houden om andere mensen in nood te helpen, en onze middelen daartoe zijn geweldloos en legaal. De enorme druk die op ons wordt uitgeoefend bevestigt voor mij niet alleen dat ons doel gerechtvaardigd is, maar ook dat onze middelen effectief zijn. Of we Gaza zullen bereiken weet ik niet. Maar we zullen varen. We zullen de druk weerstaan. En daarmee zullen we een stap in de richting van een betere wereld zetten. Laat dat een inspiratie voor ons allen zijn: stay human!