Waarom ik toch niet voor GeenStijl ga schrijven

De afgelopen weken zijn me niet in mijn koude kleren gaan zitten. De hetze die tegen me gevoerd is sinds ik een kritisch artikel over Baudet op Joop schreef, was echt niet mals. Ik wil heel eerlijk toegeven dat de honderden bedreigingen, de duizenden reacties op sociale media en de artikelen en filmpjes die over mij in de media verschijnen echt wel hun psychologische uitwerking hebben, dat maakt mij mens. Ik kan best aardig met kritiek omgaan maar op het moment dat je van alle kanten in de ziel van je bestaan wordt gekrenkt en je leven in een paar weken tijd zo gigantisch overhoop wordt gehaald, probeer je koste wat het kost om je heen te grijpen naar oplossingen en manieren om alles dragelijker te maken. Soms zelfs zo dat het ten koste gaat van je principes.

Ik ben in de aloude loverboytruc getrapt. Eerst ben ik door de mangel gehaald en toen ik op mijn dieptepunt belandde ben ik in de verlokkingen van GeenStijl/Telegraaf Media Groep getrapt. Ik ben koffie met ze gaan drinken toen de kans zich voordeed. Het had een therapeutische werking om precies te weten wie er achter het aanzetten tot en in gang houden van de hetze tegen mij zit. Prima, maar in een laatste poging om mijn hoofd boven water te houden heb ik vervolgens aan het verkeerde touw getrokken en ben met GeenStijl in zee gegaan.

In de eerste plaats had ik een naïef idee dat ik misschien een goed links tegengeluid kon laten horen op het veelgelezen extreemrechtse haatblog. In de tweede plaats hoopte ik (enigszins egoïstisch) dat op deze manier het gepest voor mijn kant in ieder geval zou stoppen (ook al zou ik er bij een volgend slachtoffer zo zelf indirect aan bijdragen). Wat ik echter was vergeten is dat ik een paar maanden geleden een aanbod van GeenStijl, of welk rechts medium dan ook, nóóit zou hebben aangenomen. Maar toen ik tot dat inzicht kwam was het te laat, de Titanic had de ijsberg al geraakt.

Ik heb (alsnog) besloten om toch niet voor GeenStijl te schrijven, om de volgende redenen:

1. Ik weiger clickbait te zijn voor de Telegraaf Media Groep. Dit mediabedrijf (waar GeenStijl onderdeel van is) is één van de drijvende krachten achter het normaliseren van (alledaags) racisme, seksisme en islamofobie in de media en daarbuiten. Zie bijvoorbeeld de twittercampagne #stopxenofoobtelegraaf, naar aanleiding van de jaren dertig-achtige hetze tegen vluchtelingen. Het is klassieke zondebokpolitiek: grote bedrijven en bezuinigende politici die voor de echte problemen voor het volk zorgen, zoals Rutte en Wilders, gaan vrijuit en worden zelfs aangemoedigd, terwijl vluchtelingen de schuld van de crisis en alle aanverwante ellende in de schoenen krijgen geschoven.

Bovendien vroeg TMG me niet omdat ik nou zo leuk kan schrijven maar omdat ze door mij in te kapselen me wél de mond hadden kunnen snoeren, wat hen eerder niet was gelukt. Bovendien zou ik op deze manier een mooi onderdeel van hun op conflicten en polarisatie gebaseerde verdienmodel zijn geworden.

2. Hoe kritisch mijn stukken ook zouden zijn, ik zou in de eerste plaats een extreemrechts blog legitimeren. Mijn stukken zouden terecht komen tussen ranzige posts die erop gericht zijn om links kapot te maken, moslims neer te zetten als het absolute kwaad en vrouwen te degraderen tot lustobject. Door er te schrijven zou ik namens links een signaal geven dat het blijkbaar geen principieel bezwaar is om dit medium serieus te nemen en dat racisme en seksisme er gewoon bijhoren. Het is bijvoorbeeld ook een groot probleem dat SP’er Van Raak voor The Post Online schrijft. 3. Het gaat er niet om hoeveel mensen je bereikt, maar wie. De afgelopen weken heb ik ontzettend veel steunbetuigingen ontvangen (waarvoor dank!). Mijn artikelen werden talloze keren gedeeld, DWARS-afdelingen zamelden geld in en honderden nieuwe mensen volgen me nu via Facebook en Twitter. Vorige week kwam daar een steunverklaring bij van de FNV, waar ik mij de afgelopen jaren voor Young & United heb ingezet.

Het zijn deze organisaties en mensen met wie we een tegenbeweging moeten opzetten. Een beweging die zich keert tegen zowel een nieuw rechts afbraakkabinet als de opkomst van extreemrechts. Er ligt voor ons een grote taak: meer dan duizend jongeren sloten zich al aan bij Baudet’s partij en Wilders heeft aangekondigd volgend jaar in zestig gemeentes mee te willen doen aan de verkiezingen. De tienduizenden mensen die vandaag in Keulen de straat op gingen tegen de fascisten van Alternatieve Für Deutschland laten zien dat het wel degelijk mogelijk is om ons wél te verenigen en een vuist te maken.

GeenStijl trekt zeer veel lezers die mijn eventuele kritische stukken hadden kunnen lezen, maar hen had ik niet met een paar stukjes kunnen overtuigen zich tegen GeenStijl/TMG te keren. Een brede beweging op links kan dat wel, en daar zet ik mij graag voor in.