Waarom ik niet dankbaar ben voor een belediging

Men neme: housemuziek, drank, voeg daar gekleurd poeder en een zomerse zon aan toe, wellicht nog een Hindoestaanse dansgroep voor een authentiek gevoel en vermeld dat je als deelnemer bijdraagt aan eenheid, verbroedering en gelijkheid en voilà: ‘Happy Holi!’

De festivals pretenderen bij te dragen aan verbroedering en verspreiding van het holigedachtegoed. Een kritische blik leidt echter meteen tot een verwerping van deze stelling. Stel je voor dat Hindoestanen vanwege de kou in december besluiten om in de lente dansfeesten te organiseren, op die feesten kerstbomen op te tuigen en vervolgens ‘vrolijk kerstfeest’ te roepen. En te claimen bij te dragen aan verbroedering en christenen zouden dankbaar moeten zijn voor deze verspreiding van de kerstgedachte. Het moge duidelijk zijn dat het feest volledig uit de sociaal-historische context wordt gerukt van de geboorte van Christus in de periode van december. De universele boodschap van verbroedering kan je uiteraard op ieder moment in het jaar uitdragen maar de daadwerkelijke viering van kerst is verbonden aan een specifieke dag. Hetzelfde geldt voor Bevrijdingsdag. Ieder jaar staan we op 5 mei stil bij de vrijheid van Nederland na de bezetting van Duitsland. Het zou absurd zijn om in augustus bevrijdingsfestivals te organiseren omdat het in mei te koud is. Het universele idee van vrede en vrijheid kan je op ieder moment uitdragen maar het verplaatsen van die dag naar de zomer vanwege het weer zou door iedereen als respectloos beschouwd worden.

Het getuigt van een enorme arrogantie en superioriteitsgevoel. Het Holi Festival of Colours geeft hindoes een figuurlijke klap, waarop met ‘dat doet pijn, wil je daarmee stoppen?’ gereageerd wordt en het antwoord is: “Nee joh, dat doet geen pijn, het is een teken van liefde en daar moet je dankbaar voor zijn. Wees blij dat ik je een klap geef, dan zien anderen jou tenminste!” De protesten hebben hem ertoe gebracht om het festival in Nederland af te lasten, al gaan die in de rest van Europa door. Het is het resultaat van een kritische stem uit de Hindoestaanse gemeenschap, een nieuwe generatie Hindoestanen die – net als jongeren die actie voeren tegen Zwarte Piet en islamofobie – strijden voor respect en gelijkwaardigheid.