Waarom ik de test samenleving een vreselijk idee vind

Afgelopen vrijdag werd bekend dat Hugo de Jonge een plan naar de Kamer had gestuurd ​dat mensen een negatief testbewijs bij zich moeten hebben ​als ze ergens ​willen worden toegelaten zoals terrassen, musea en dierentuinen.

Ik raakte lichtelijk in paniek toen ik een tweet las waarin iemand zei: ‘Straks word je ook nog getest voordat je de supermarkt in mag!’ Het gaat niet alleen om ‘angst’ in mijn situatie. Vooral het feit dat ik het geld niet heb om leuke dingen te doen​. En ook ‘even een terrasje pakken’ gaat dan veel te duur worden. 7 euro voor de test plus een drankje is niet te doen met een Wajong. Ik kan iedere maand net rondkomen als ik geen gekke dingen doe. Natuurlijk nemen mijn ouders me wel eens mee, maar voor mij is ​eigen regie van levensbelang.

Eigen regie houdt voor mij in dat ik op mezelf kan wonen en zoveel mogelijk mijn eigen rekeningen betaal. Zelf beslissen of ik wel of niet erop uit ga, zelf de keuze maken of ik me laat testen of niet, ik heb tot ​nu toe corona kunnen vermijden juist omdat ik veel binnen zit​. ​Dus voor mij zou het nog meer een straf voelen als ik dan getest moet worden om ergens binnen te komen.

Ik begrijp dat na een jaar de samenleving weer open moet gaan, maar ik betwijfel sterk of dit de handigste oplossing is. Naast mij zijn er nog vele andere (kwetsbare) mensen voor wie dit plan niet realistisch is omdat ze het niet goed kunnen begrijpen ​door een verstandelijke beperking of omdat mensen net zoals ik het geld hier niet voor hebben. Denk bijvoorbeeld aan ouderen met een klein pensioen, uitkeringsgerechtigden.

Voor ​een aantal mensen die een verstandelijke beperking hebben en hun omgeving, is het afnemen van de test een helse onderneming. Deze doelgroep begrijpt niet waarom de test moet worden afgenomen en dit kan voor hun traumatische gevolgen hebben als dit moet worden afgedwongen. Iets leuks ondernemen wordt op deze manier onhaalbaar en kost meer dan het oplevert. De samenleving wordt op deze manier alleen maar egoïstischer en mensen met een beperking worden nog meer buitengesloten.

‘We doen dit voor de kwetsbaren.’ kan mijns inziens in ieder geval niet meer ingezet worden, want dan zou er beter over dit soort ideeën nagedacht worden en zou er beter gekeken worden naar wat haalbaar is voor iedereen in plaats van een samenleving te creëren waarin mensen met een beperking nog meer buiten de boot vallen….