Waarom ik de QR-code eigenlijk wél een goede oplossing vind

De laatste tijd gaat het goed met mij, ondanks de nog steeds ingewikkelde periode waar we inzitten met z’n allen. De hele situatie rondom corona heeft mij laten zien dat andere mensen veranderingen ook moeilijk vinden en dat heeft mij op de een of andere manier zelfvertrouwen gegeven. Ik ben dus niet de enige die veranderingen moeilijk vind!

Afgelopen zaterdag ben ik voor het eerst sinds de coronaperiode weer met de trein geweest. Ik had deze maand wat extra geld te besteden, dus maakte ik hier gebruik van om met de trein te reizen. Ik wilde namelijk graag op visite bij een goede vriendin die net verhuisd was. Normaal gesproken heb ik hier geen geld voor en komt zij bij mij op visite, nu wilde ik graag laten zien dat ik ook naar haar kon komen nu ik wat extra geld had.

Hoewel het net de dag was dat de versoepelingen volledig werden losgelaten en de QR-code ingezet werd, liet ik me hierdoor niet weerhouden om vol vertrouwen op pad te gaan. Ik had van tevoren geregeld dat ik een QR-code op papier in huis had voor het geval we ergens zouden willen gaan eten.

Dit was uiteindelijk niet nodig, maar ik vond het toch fijn om dit papiertje bij me te hebben. Het geeft mij een gevoel van duidelijkheid en houvast in een tijd waarin veel mensen het moeilijk hebben. De QR-code zorgt ervoor dat de samenleving weer open kan en dat mensen weer hun leven kunnen oppakken.

Ik vind het fijn om te zien dat de meeste Nederlanders gewoon meedoen en dat het geschreeuw van mensen die het nergens mee eens zijn, eigenlijk nergens op slaat. Ik zou willen dat deze mensen ook zo hard van zich zouden laten horen toen er oneerlijke beslissingen werden genomen over de Wajong! Mensen met een beperking, díe worden buitengesloten. Mensen te zien schreeuwen dat ze niet meedoen met de QR-code is gewoon tenenkrommend. Het is verdorie je eigen keuze! Een beperking hebben is níet mijn eigen keuze, dat is het leven en daar moet ik mee dealen.

Als ik er nu aan terugdenk hoe moeilijk ik het vond om de juiste beslissing te nemen of ik mezelf zou laten vaccineren of niet, dan ben ik blij dat ik dit toch heb gedaan. Eerst wilde ik de grote coronapieken nog afwachten, zien hoe het zou gaan als iedereen terug zou zijn van vakantie. Maar waarom zou ik mijn leven stilzetten terwijl ik met het vaccin mijn vrijheid kon terugkrijgen? Als volgend jaar dus verwacht wordt dat we met twee nieuwe vaccins een lockdown en veel leed kunnen voorkomen zal ik deze dus ook gewoon halen.

Gezien het feit dat er ontzettend veel mensen zijn gevaccineerd vertrouw ik erop dat het goed is onderzocht en dat de inentingen me voldoende zullen beschermen tegen corona.

Teveel nadenken over de toekomst doe ik sowieso liever niet. Omdat ik het onbekende 22q11ds heb, is de toekomst voor mij wat onzeker en anders dan bij de meeste mensen. Ik wil hier echter niet teveel bij stilstaan. Ik leef namelijk nu en ik doe nu zoveel mogelijk wat ik nog wel kan in plaats van er steeds maar bij stil te staan wat ik niet kan. Daar kom je namelijk niet verder mee: dat heb ik geleerd van mijn depressies.