Waarom ik aangifte doe tegen Raisa Blommestijn, Ongehoord Nederland en de Nederlandse Publieke Omroep

Het gevolg is dat ik meer gedoe krijg met extreemrechtse trollen. Maar juist hun massale reacties onderstrepen de normaliteit van racisme in Nederland.

Geheel tegen mijn gewoonte in keek ik afgelopen donderdagmiddag naar het programma Ongehoord Nieuws van de extreemrechtse omroep Ongehoord Nederland. Ze blijken daar inmiddels het niveau van racisme onder leiding van de nieuwe presentator Raisa Blommestijn een tandje te hebben opgevoerd.

Laat ik vooropstellen dat je niet naar die omroep moet kijken. Het bestaan van die omroep is een omissie in het publieke bestel, geeft racisten en complotdenkers een publiek betaald podium dat ze nooit hadden mogen krijgen en zal herinnerd worden als de belangrijkste erfenis van toenmalig minister Arie Slob van de ChristenUnie.

Maar goed, ik keek dus naar die uitzending. Als ik iets zie van ON heeft dat op mij het effect van een bang konijntje dat in de koplampen van een auto staart. Elke keer hoop je dat het niet nog radicaler wordt dan je vreest.

En dat gebeurt dan natuurlijk wel. De aankondiging van het item was al veelzeggend. Er zou een discussie gevoerd worden over zwart racisme.

Die discussie werd gevoerd door Blommestijn zelf, een mevrouw met een buitenlandse achtergrond, de extreemrechtse politicus Pepijn van Houwelingen en de godfather van alt-right in Nederland Paul Cliteur. De discussie was overigens geen discussie, maar een algeheel-met-elkaar-eens zijn. Nederland, of in elk geval woke Nederland, lijdt aan blancofobie (blankofobie?). Gretig waren de deelnemers het met elkaar eens.

Het gesprek werd aangejaagd met een filmpje van een geweldsincident waarin een zwart persoon een wit persoon aanvalt. Bewijsstuk nummer 1. Raisa werd er helemaal opgewonden van. Het hele panel kon meteen losgaan over de fantasie dat je dingen niet mag benoemen en het gevaar van het ‘wokespook’. En Blommestijn heeft haar nepbegrip blancofobie (blankofobie?) ook meteen geplugd. Gaan we nog veel horen de komende tijd.

In al haar enthousiasme deed Blommestijn er nog een schepje bovenop en sprak meerdere malen over n*g*rs.

Uit de blik, intonatie en mimiek van Raisa Blommestijn kun je duidelijk constateren dat deze racistische slur bedoeld was om een effect te sorteren. Zelfs haar mentor Paul Cliteur schrok ervan. Die had het van de weeromstuit opeens over witte mensen en mensen van kleur.

Ik keek dat dus. En stuurde onderstaande tweet waarin ik stel dat het optreden van Blommestijn in de Ongehoord Nieuws van Ongehoord Nederland grond geeft om aangifte te doen van racisme.

Een paar uur later opende ik mijn Twitter en las ik tientallen reacties waar de honden geen brood van lusten. Soort wedstrijdje overtoepen in racisme. En af en toe de vraag of ik echt aangifte wil doen.

De stelling dat Raisa Blommestijn, Ongehoord Nederland en de Nederlandse Publieke Omroep zich schuldig gemaakt hebben aan racisme durf ik wel aan. In een slachtofferfantasie gebruikt de presentator bij herhaling het n-woord. Een racistisch begrip waarvan iedereen inmiddels weet dat het ongewenst is.

Maar moet je dan aangifte doen? Ik vind van wel, met tegenzin.

Het gevolg is dat ik meer gedoe krijg met extreemrechtse trollen. Maar juist hun massale reacties onderstrepen de normaliteit van racisme in Nederland. Veel van die reacties zijn anoniem en dat is ook veelzeggend. Aan de andere kant wordt vaak geroepen: “don’t make stupid people famous”. Oftewel, geef ze niet meer aandacht dan nodig is, maak ze niet groter dan ze zijn.

Dat is allemaal leuk en aardig. Maar ik ben het er hartgrondig mee oneens. Blommestijn en Ongehoord Nederland hebben al een groot podium. Mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse belastingbetaler en de NPO. En daarom deed ik vandaag aangifte tegen Raisa Blommestijn, Ongehoord Nederland en de NPO.

Wordt vervolgd.

Dit artikel verscheen eerder op Duimspijker.com