Waarom ik 15 maart niet op het CDA kan stemmen

Behoort u met mij tot de overgrote meerderheid van burgers in ons land, die Israëls illegaal nederzettingenbeleid afwijst? Zo ja, dan ligt voor de hand dat u voorstander bent van een boycot van de nederzettingen. Zoals een boycot van producten uit de nederzettingen, die vruchtbaar land en kostbaar water van de noodlijdende Palestijnen afpakken.

Mocht dat het geval zijn, dan komt u Israël en Palestina niet meer in. Het Israëlische parlement heeft namelijk op 6 maart een grensverleggende wet aangenomen , die voorstanders van een boycot van Israël of van de nederzettingen de toegang tot Israël ontzegt. Omdat Israël de buitengrenzen controleert, kunt u Palestina ook niet meer bereiken.

De wet is een onderdeel van Israëls bezettings- en kolonisatiepolitiek. Hij is daarnaast een nieuwe zet in Israëls agressieve campagne tegen de geweldloze BDS-beweging , die wereldwijd mobiliseert voor de rechten van de Palestijnen. Wie gebruik maakt van zijn recht op vrije meningsuiting en steun betuigt aan die beweging, wordt voortaan in Israël geweerd. Israëls democratie en rechtstaat doen steeds meer denken aan Erdogan’s Turkije en Poetin’s Rusland.

Kamerlid Voordewind stigmatiseert Palestijnen als Nazi’s Een van de Kamerleden die de Israëlische anti-BDS campagne actief versterken, is Joël Voordewind van de ChristenUnie. Op 1 maart ging hij met Raymond Knops (CDA) in debat over het christendom en Israël-Palestina, tijdens een publieksbijeenkomst die De Nieuwe Liefde in samenwerking met The Rights Forum heeft georganiseerd.

Terwijl het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie rept over “mensenrechten als leidraad voor het optreden van Nederland”, internationale rechtsbeginselen en rechten van Palestijnen, ondermijnen Voordewind’s daden in de Tweede Kamer het internationaal recht. Zo steunde hij in december 2012 een PVV-motie voor de erkenning van de nederzettingen. Die zijn een ernstige schending van het humanitaire oorlogsrecht en veroorzaken grootschalige mensenrechtenschendingen.

Tijdens de bijeenkomst maakte Voordewind een schandelijke opmerking. Hij beweerde dat de Palestijnse president Abbas een toekomstige Palestijnse staat “Judenfrei” wil maken. Daarmee bediende Voordewind zich van de meest vileine Israëlische propaganda, die Palestijnen brandmerkt als Nazi’s.

Het publiek daagde Voordewind uit zijn bron prijs te geven. Via twitter verwees hij na afloop naar de uitspraak van Abbas in 2013 dat in een toekomstige Palestijnse staat geen Israëli’s zouden achterblijven. Welke Israëli’s bevinden zich op dit moment in Palestina? Juist: honderdduizenden kolonisten en duizenden soldaten. Die moeten inderdaad vertrekken.

Door de Palestijnse president bewust te besmeuren met de genocidale Jodenhaat van de Nazi’s, laat Voordewind zijn ware gezicht zien. Hij is een handlanger van Israëls bezetting die misleidt en manipuleert.

Een geluidsopname van de bijeenkomst, waaraan ook ons bestuurslid ds. Henri Veldhuis deelnam, kunt u hier terugluisteren.

Het hoogtepunt van de avond was volgens velen de voordracht van Anna Krijger , correspondent in Israël-Palestina voor De Groene Amsterdammer en het Nederlands Dagblad. Ik wil u deze passage niet onthouden, over de situatie op de Westoever:

“De nederzettingen, met hun privé-autowegen, checkpoints en militaire zones, hebben de Westelijke Jordaanoever volledig versnipperd. De gevolgen voor het dagelijks leven van de Palestijnen en de lokale economie zijn enorm. De infrastructuur is gefragmenteerd. Boeren zijn van hun land gescheiden, kunnen het dus niet bewerken en hebben geen middelen van bestaan meer. Kinderen kunnen niet zomaar hun ouders in nabijgelegen dorpen bezoeken.

Het stichten van een levensvatbare Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever is onmogelijk gemaakt. En we kunnen er niet omheen dat dit ook precies de bedoeling was van de Israëlische overheid. In 1977, in de beginjaren van de grote kolonistenbeweging, verklaarde toenmalig minister Ariel Sharon: “De nederzettingen zullen voorkomen dat de Westelijke Jordaanoever wordt opgedeeld.”

Verkiezingskrant over politieke partijen en Israël-Palestina De realiteit van bezetting en kolonisatie die Anna Krijger schetst, staat ook centraal in de Verkiezingskrant die mijn organisatie The Rights Forum met het oog op de Tweede Kamerverkiezingen heeft gepubliceerd.

Daarin hebben we de opstelling van de politieke partijen ten aanzien van Israël-Palestina voor u samengevat. Hoe hebben de partijen het kabinetsbeleid in de afgelopen jaren beïnvloed? Welke Kamervragen hebben ze over de kwestie ingediend? Hoe hebben ze bij moties voor en tegen de Israëlische bezetting gestemd? En wat zeggen ze in hun verkiezingsprogramma over Israël-Palestina?

U leest het allemaal in onze Verkiezingskrant. Daarin besteden we tevens aandacht aan Israëlische en Palestijnse mensenrechtenverdedigers in het nauw en activiteiten van de Israëlische pro-bezettingslobby in Nederland.

Waarom ik op 15 maart niet op het CDA kan stemmen Onze krant bespreekt ook het CDA. Mijn partij had een principieel standpunt in het verkiezingsprogramma 2012-17, waarmee de internationale gemeenschap werd gemaand de voorwaarden voor een rechtvaardige vrede te scheppen en daarvoor drukmiddelen in te zetten.

In juni 2013 definieerde toenmalig CDA-buitenlandwoordvoerder Omtzigt een “rode lijn”: Israël mag geen nieuwe nederzettingen stichten, geen “buitenposten” met terugwerkende kracht autoriseren en geen activisten ontplooien in het strategische E1-gebied, ten oosten van Jeruzalem. Mocht Israël die lijn overschrijden, dan zouden sancties aan de orde kunnen zijn, zoals opschorting van het EU-Israël Associatieakkoord.

Intussen zijn we tienduizenden nieuwe huizen in nederzettingen verder. Israël heeft diverse nieuwe nederzettingen gesticht. En op 6 februari jl. nam het Israëlische parlement op initiatief van de regering-Netanyahu een wet aan voor de goedkeuring met terugwerkende kracht van tientallen “buitenposten”: officieuze nederzettingen, veelal strategisch gelegen, die in strijd met de Israëlische wet waren gebouwd.

De goedkeuring van de buitenposten, die Israël volgens de Routekaart naar Vrede al in 2003 had moeten ontmantelen, verergert de verbrokkeling van de Westelijke Jordaanoever en is een zoveelste spijker in de doodskist van de twee-statenoplossing.

Met deze en andere stappen heeft de Israëlische regering de rode lijn van het CDA herhaaldelijk en ver overschreden. Toch heeft mijn partij begin februari tegen een motie van D66 en SP gestemd, die de regering opriep:

“om in EU-verband te bepleiten dat het associatieverdrag met Israël wordt opgeschort totdat er een bouwstop voor huizen in nederzettingen van kracht wordt”.

Door de tegenstem van het CDA haalde deze gematigde motie geen Kamermeerderheid en werd verworpen. Hier komt bij dat het CDA de anti-BDS campagne in de Tweede Kamer versterkt, die in werkelijkheid een campagne is vóór de Israëlische bezetting en tegen mensenrechtenorganisaties die de bezetting bekritiseren.

Met dit halfslachtige gedoogbeleid van Israëls bezetting en kolonisatie kan en wil ik mij niet langer verzoenen. Ik heb daarom besloten om bij de aanstaande Tweede Kamerverkiezingen niet op het CDA te stemmen.

Mijn stem gaat in de toekomst alleen nog naar partijen die zich niet alleen in woord, maar ook in daad tegen de Israëlische bezetting en het schrijnende onrecht in Palestina keren.  

Dit artikel verscheen eerder op de website van The Rights Forum