Waarom het goed is dat Wilders vervolgd wordt

Tofik Dibi was altijd tegenstander van juridische vervolging van Geert Wilders. Hij vond, net als veel anderen, dat het politieke debat in het parlement gevoerd moet worden. In dit stuk legt hij uit waarom hij van gedachten is veranderd en het een goede zaak is dat de rechter zich buigt over de ‘minder, minder’-belofte van de PVV-leider.

Donderdag 27 maart verscheen premier Rutte in het Jeugdjournaal om kinderen in Nederland gerust te stellen dat ze niet gedeporteerd zouden worden naar Marokko.

Laat dat even bezinken.

Onze premier kwam op televisie minderjarige Nederlanders vertellen dat niemand ze – of hun familie – van bed zou lichten en zou verschepen naar een ander land.

Laat dat nog iets langer bezinken.

De premier van Nederland voelde zich na ‘minder, minder, minder’ genoodzaakt kinderen toe te spreken, die van de een op de andere dag bang waren om uitgezet te worden.


Laat dat bezinken.

Duizenden kinderen vreesden voor wat er kon gaan gebeuren na de speech van Geert Wilders. Zoals de 13-jarige Hind uit Rotterdam: “Ik zat op de bank met mijn moeder Jeugdjournaal aan het kijken en toen hoorde ik die toespraak van Wilders. En ik schrok zelf. Ik dacht dat we echt eruit moesten en dat heel veel mensen het met hem eens zijn.” Of Ilias: “Ik ben ook Marokkaan en ik heb nog nooit herrie geschopt. Geert haat mij, maar ik ben toch ook hier geboren.” Dewi: “Ja, ik vind het best heel erg stom, omdat mijn vriendin zelf ook Marokkaan is. Ik vind het supererg voor mijn vriendin als ze ook het land uit moet.” En Souhaila: “Schokkend! Ik ben echt bang dat ik weg moet naar Marokko! Of mijn moeder!”

De uitspraken van Geert Wilders in een cafeetje resulteerde in de meest massale aangifte uit de Nederlandse geschiedenis. En naar nu blijkt, ook in vervolging. Voor groepsbelediging en aanzetten tot discriminatie en haat. Ik was altijd tegen vervolging. Tot ik de psychologische impact van Wilders’ woorden op kinderen écht heb laten bezinken. Toen ik dat deed, bleef er helemaal niets over van de argumenten, die ik zelf altijd aanvoerde tegen de vervolging van de PVV-baas.

Het belangrijkste argument dat ik noemde tegen vervolging was, dat het maatschappelijke debat buiten de rechtszaal thuishoort. Toen ik dat liet bezinken, moest ik even slikken. Blijkbaar zat ik zo in de routine van de monologen die we in Nederland verwarren met debat, dat ik dacht er daadwerkelijk sprake was van een uitwisseling van argumenten.

Er is geen maatschappelijk debat met de PVV. Wat er wel is, is een standaard week van reacties – voorspelbare en vernieuwende – als de PVV weer ‘een stuk rood vlees in de arena gooit’. Geert Wilders (& co) onttrekt zich, afgezien van tweets en korte statements tegen dankbare en kritiekloze journo’s, aan elke vorm van discussie en gaat weer over tot de orde van de dag. Tot Martin Bosma weer iets nieuws bedenkt en dan begint het van voren af aan. Iedereen die dit verwart met een debat, is door de routine vergeten wat een maatschappelijk debat ook alweer echt is.

Bovendien, sinds wanneer hoort de rechtszaal niet bij de maatschappij? Ook alles wat daar gebeurt, kan het ‘debat’ daarbuiten voeden en omgekeerd. Nee, de ironie wil dat de enige manier waarop er echt een maatschappelijk debat met de PVV kan plaatsvinden, is als de rechter dat als taakstraf aan Geert Wilders zou opleggen. En zelfs dan zal hij schitteren door afwezigheid.

Een ander argument, dat ik gebruikte tegen vervolging was, dat Geert Wilders zichzelf als slachtoffer kon positioneren, van een wereldvreemde elite die hem en zijn aanhang monddood wil maken. Om dit argument moet ik nu gniffelen. Geert Wilders is op dit moment een van de langstzittende Kamerleden. De PVV heeft, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de SP en GroenLinks, meegeregeerd. Hij is de vleesgeworden elite en slaagt er ondanks dat, sinds zijn vertrek bij de VVD, in zichzelf als de miskende buitenstaander te positioneren. Wilders heeft vervolging niet nodig om Calimero te spelen, dat is zijn natuurlijke ammo .

Dan was er ook nog weleens het argument dat Wilders door een rechtszaak weer een podium krijgt voor zijn campagne. Dit argument had ik al eerder losgelaten. Het enige, dat Wilders hoeft te doen voor een podium is 140 tekens te tikken of een sms’je met een quote te sturen naar een journalist. Zelfs als hij de Efteling bezoekt, naar een concert van Lady Gaga gaat of een selfie maakt met een zeehond slaan webredacties op hol. Er is geen moment geweest sinds de oprichting van de PVV dat Wilders verlegen stond om een podium en zo’n moment zal er niet zijn zolang hij politicus is. De enige mensen, die zich vastklampen aan dit argument, zijn bang voor een confrontatie met de politicus.

En dat brengt me bij wat alle argumenten tegen vervolging met elkaar gemeen hebben: angst. Iedereen die zich uitspreekt tegen vervolging is bang voor wat er kan gebeuren als een rechter Geert Wilders veroordeelt.

Wat er gaat gebeuren?

Niks. Het maatschappelijk ‘debat’ zal nog steeds verder gaan. Wilders zal nog steeds een slachtoffer zijn. Hij zal nog steeds een podium krijgen. Zijn aanhang zal virtueel nog steeds het grootst (en meest boos) zijn. Nederland zal nog steeds Nederland zijn.

Met één wezenlijk verschil.

Nederlandse kinderen met Marokkaanse wortels zullen de boodschap hebben gekregen dat ze niet vogelvrij zijn en wel meetellen.

EN ER IS GEEN ENKEL ARGUMENT TEGEN VERVOLGING DAT DAAR TEGENOP WEEGT