Het was bedoeld als een voorbeeld, als levensbeschouwelijke les aan de hele wereld
Wreedheid tegenover verslagen vijanden is in het Midden-Oosten (net als bij ons overigens) een oude traditie. Assyrische koningen lieten in hun paleizen al leuke reliëfs maken van krijgsgevangenen die op palen werden gespietst. Hun koningen – intellectuelen en vaardig met de pen – schreven trots op hoe zij hun tegenstanders levend lieten villen waarna de huiden op de muur van de gevallen stad werden gespannen. En dat hun soldaten maagden verkrachtten om ze daarna in het vuur te werpen. Dat waren echter geen onderdelen van de oorlogsvoering zélf. Dat gebeurde pas ná de val van de vijandelijke stad. Als de koning van Assyrië zijn oog op jouw gebied liet vallen, kreeg je het aanbod toe te treden tot zijn rijk en te profiteren van de brede welvaartspolitiek en een verfijnde literaire en artistieke cultuur. Anders stond je het bovenstaande te wachten.
In dit licht bezien heeft Hamas het niet van een vreemde. Het merkwaardige is echter dat moord en marteling van burgers niet volgde op een zegepraal maar onderdeel uitmaakte van het offensief zelf. Men begon er meteen al in de eerste uren mee. Je zou verwachten dat de moedjahedien, die met paragliders, motorfietsen en terreinwagens Israël binnenraasden, burgers zonder meer met hun automatische geweren zouden neermaaien als het de bedoeling was ook hen te doden. Het was toch in het belang van Hamas zo snel als mogelijk, zo diep als mogelijk Israël binnen te dringen terwijl de IDF nog in verwarring verkeerde, en hun raketten bij duizenden onderweg waren naar burgerdoelen.
Dat deden de krijgers van Hamas niet. Ze pleegden hun massamoord niet in industrieel tempo. Ze stopten hun invasie. Ze namen de tijd. Ze leverden maatwerk. Dit blijkt in het bijzonder uit de getuigenissen over het gedrag van de Hamas-krijgers die per paraglider bij het Supernova Sukkot festival landden. De BBC nam er kennis van. Ze stortten zich op de ongewapende jonge feestgangers. Ze namen meisjes apart om die te onderwerpen aan gang rapes. De laatste verkrachter liet zijn zaadlozing gepaard gaan met een schot door het hoofd. Ze verminkten vrouwen terwijl ze met ze bezig waren. Ze lieten mannen toekijken voor ze die vermoordden. Men sneed de borsten van lijken af. Hamas-verkrachters maakten van dit alles trots foto’s op hun iPads. Daarop zijn halfnaakte vrouwen te zien, vaak met bloed op de benen en ter hoogte van hun genitaliën.
Zo eindigde het Supernova Sukkot Festival in een hel voor de deelnemers. De daders verloren er kostbare tijd mee. Israël bekwam van de verrassing en begon diezelfde avond nog met het luchtoffensief. Nu hebben IDF-soldaten voet aan de grond in bijna heel het grondgebied van Gaza.
Waarom besteedde Hamas zoveel kostbare tijd aan het stuk voor stuk verkrachten en vermoorden van honderden jonge mensen? Het kan geen bevlieging zijn geweest. Ze moeten daarvoor de opdracht hebben gehad van hun commandanten. Wat was er zo belangrijk aan?
Heel eenvoudig: het feest zelf.
Supernova was een tweedaagse rave in de woestijn, die werd georganiseerd ter gelegenheid van het Loofhuttenfeest. Dan herdenken de joden op vrolijke wijze hun veertigjarige reis door de woestijn naar het Beloofde Land. Tevens viert men het binnenhalen van de oogst. Deze achtergrond kan een rol hebben gespeeld bij de woede van Hamas, maar belangrijker was de aard van het festival, de look and feel.
Supernova was een feest van de vrijheid, waarop iedereen zonder reserves zichzelf kon zijn en zichzelf kon tonen. Trots meldde de organisatie dat er een speciale samenwerking tot stand was gebracht met de Braziliaanse trance-subcultuur. Dat was de sound. Dat was de ziel van het festival. Tegelijkertijd was deze Supernova in de woestijn een soort prequel van het grote Universo Paralelo Festival, dat in 2024 plaatsvindt op het strand van Pratigi in het zuiden van de Braziliaanse deelstaat Bahia.
Dit feest vertegenwoordigde alles wat Hamas vervloekt. Vrouwen die zelf beslissen wanneer en hoe ze wat van hun lichaam aan anderen willen tonen, vrije communicatie tussen de seksen, opzwepende muziek, een sfeer van erotiek maar zonder dwang. Ruim baan voor ieder die zich tot de afkorting lhbtiq+ rekent. Supernova symboliseerde vrije keuze, democratie, onafhankelijkheid, denken en feesten zonder grenzen, hedonisme, liefde.
De verleidingen van het Westen werden openlijk geëtaleerd.
Daarom besloot men bij Hamas de wereld een les te geven. Het stuurde paragliders om te laten zien wat er gebeurt als je er deze goddeloze manier van leven op na houdt. Dan word je gestraft. Dan word je door de strijders in naam van God bezoedeld en vermoord. Dan word je verminkt en in stukken gehakt. Dan word je open gesneden. Dan zul je voor je sterft in alle vezels van je lichaam voelen dat je totaal onteerd bent. De Assyriërs brachten destijds die reliëfs van op een paal gespietste vijanden aan als een waarschuwing. De aanval op het Supernova Festival, het maatwerk bij het ombrengen van de feestgangers was dat ook. Hamas wilde de hedonisten, de democraten, de liberalen een voorbeeld stellen. Dit staat je te wachten. Dit doen we met je in opdracht van onze toornige God. Vandaar het maatwerk bij het afslachten van de feestgangers.
Deze massamoord is bedoeld als een aanval op ons, op alle mensen die leven met onze haren wapperend in de wind. Die kiezen voor vrijheid, veelkleurigheid, het recht op eigen keuzes, het debat zonder eind en zonder taboes. Wij moeten dood of in onze schulp kruipen.
Die levensbeschouwelijke boodschap bracht Hamas met zijn paragliders op 7 oktober. Daarom namen ze zoveel tijd. In het kader van hun eigen ideologie had deze aanpak van de zonde absolute prioriteit. Het was aanschouwelijk onderwijs.
Hier werd een voorbeeld gesteld.
Knoop dat in je oren. Laat je niet intimideren. Sluit je ogen hier niet voor ook al heb je nog zoveel reden tot kritiek op het geweld dat Israël nu toepast.
Dit is de website van het Supernova Sukkot festival.
Universo Paralleo op het strand van Pratigi in Brazilië:
De ritmes zoals Hamas die als duivels veroordeelt:
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: het raadsel Kissinger