Waarom feest voor een slechte grondwet?

Zaterdag werd met een heus Grondwetfestival gevierd dat de Nederlandse grondwet ‘200 jaar bestaat’. Maar waarom vieren we de grondwet van 1814 eigenlijk?

In vergelijking met de grondwet van Thorbecke uit 1848, was de grondwet van Willem I namelijk een ondemocratisch gedrocht. Een grondwet moet bescherming bieden aan burgers tegen willekeur van de overheid. De grondwet van 1814 bood deze bescherming nauwelijks. De Koning was volgens die constitutie een alleenheerser en het parlement een veredelde adviesraad. En veredeld moet daarbij letterlijk opgevat worden: inspraak duldde de majesteit enkel van een handjevol welgestelden.

De grondwet van 1814 was ook geen lang leven beschoren. Vanwege de annexatie van België, een operatie waar Poetin met goedkeuring naar zou hebben gekeken, moest er in 1815 al een nieuwe worden opgesteld. Met een levensduur van een jaar en het democratisch gehalte van een regiment dienstplichtigen is de grondwet van 1814 niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis van ons land. Het is vreemd om van een compleet festival aan deze historische curiositeit te wijden. Het zou nog zo’n 33 jaar duren voor we eindelijk een grondwet kregen die het vieren een echt feestje waard is.

De Grondwet van 1848 heeft de tand des tijd veel beter doorstaan. De ministeriële verantwoordelijkheid werd ingevoerd, waardoor Nederland de constitutionele monarchie werd die het nu nog steeds is. En er werden een aantal fundamentele vrijheden in opgenomen die vanzelfsprekend zijn geworden. In 1848 kregen wij vrijheid van godsdienst, vrijheid van drukpers, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van onderwijs. Het feestje van zaterdag past gewoon lekker in de slipstream van 200 jaar Koninkrijk. Er zal vast nog wel een potje met geld voor zijn geweest.

Wij Jonge Democraten doen dit keer niet mee. Bel ons maar in 2048!

Volg Stefan ook op Twitter