Waarom een inclusievere samenstelling op de universiteit een nastrevenswaardig doel dient

Onlangs bekritiseerde Sylvia Witteman in de Volkskrant  de nieuwe koers van de Technische Universiteit Eindhoven. Door het tijdelijk openstellen van vacatures voor alleen vrouwen wil de organisatie diversiteit en inclusiviteit stimuleren. Een heikele keuze, als het aan Witteman ligt. De reden waarom er een overschot aan mannen werkzaam is in het technische domein, is volgens haar omdat het nu eenmaal minder populair is onder vrouwen. Door dit beleid door te drukken ‘ligt het risico op de loer dat er vrouwen in hoge functies belanden ten koste van beter gekwalificeerde mannelijke collega’s.’ Op het eerste gezicht lijkt dit glashelder. Technische studies zijn gewoonweg populairder bij mannen, dus waarom moeten we hysterisch forceren om hier verandering in te brengen?

Het is evident dat diversiteit omwille van diversiteit een vreemd streven is. Diversiteit moet een nastrevenswaardig doel dienen. Er bestaan verschillende studies die de voordelen van gendergelijkheid in de werksfeer aantonen. Laat er een zijn dat het aanstellen van vrouwen als hoogleraar het masculiene beeld van de wetenschap vermindert. Van jongs af aan wordt ons aangeleerd dat wetenschap vooral een mannending is, en het vergt geen hogere wiskunde om daaruit te concluderen dat dit bijdraagt aan het in stand houden van de status quo.

Door een tijdelijke focus op het aanstellen van alleen vrouwen vergroot je de kans dat het masculiene beeld afneemt. Truusje met haar technische knobbel durft dit nu trots te laten zien aan haar (mannelijke) klasgenoten, want haar moeder en haar vrouwelijke collega’s geven tegenwoordig ook les op de technische universiteit. Gendergelijkheid werkt als een spons. Door vrouwelijk talent te zien (dat er wel degelijk is) en te erkennen, laat je de technische knobbel van elk kind—mannelijk of vrouwelijk—er zijn en groeien. Truus doet het goed en haar succes werkt namelijk aanstekelijk. Geef dit de tijd en de populariteit verschuift. Het wordt van een mannending een ‘mensding’, en dat lijkt mij een doel om na te streven.