Waarom de rector van het Kennemer College gelijk heeft

Dit zijn tijden waarin het calvinistische Nederlandse volk graag een scherpe lijn trekt tussen goed en kwaad. Boven iedere uiting van iedere Nederlander hangt het vraagteken: Ben jij Charlie? Als het antwoord nee is, word je spontaan het slachtoffer van hoon en haat. Was het maar zo eenvoudig.

Stel je werkt op een instituut met een sterk internationaal karakter. Wanneer daar het jaarlijkse Sinterklaasfeest wordt gevierd roepen de Zwarte Pieten bij sommige van de internationale gasten heftige reacties op. Blackfaces die door het gebouw lopen en pepernoten op de bureau’s leggen. Dat kan niet vonden sommige gasten, ze voelen zich gediscrimineerd. De directie kan in zo’n geval besluiten om Zwarte Piet niet meer in die vorm deel te laten nemen aan het Sinterklaasfeest. Immers het heeft niets te maken met het werk in het instituut en het schoffeert bepaalde gasten. De directie moet er voor zorgen dat de werkomstandigheden binnen het instituut goed zijn voor gasten van elke nationaliteit.

Relletjes Stel je bent rector op een school. Daarbij ben je in eerste instantie verantwoordelijk voor de rust en de orde, dat is immers een noodzakelijke voorwaarde voor een goede leeromgeving. Aan relletjes en opstootjes heb je dan niet veel. Een leraar die zo onverstandig is om een poster op te hangen waaraan een aanzienlijk deel van de leerlingen zich stoort draagt niet bij aan die rust en een optimale leeromgeving. Als rector verzoek je dan vriendelijk om die poster te verwijderen. De eerste taak van een school is opvoeden en jongeren een goede leeromgeving te bieden. De rector verbiedt nadrukkelijk niet om binnen de klas een discussie over dit onderwerp te voeren.

Politici zoals Dilan Yesligoz spreken schande van het weghalen van de poster. Want de rector is in hun ogen geen Charlie. Zij weet waar de lijn tussen goed en kwaad ligt in deze wereld en verontschuldigt zich aan de Charlie’s: “Het spijt mij voor de leerlingen die geen problemen hadden met de poster….voor de jongeren die nu hebben geleerd dat angstige en incompetente volwassenen meer kapot kunnen maken dan je lief is.”  

Stuurlui aan de wal Het zijn de harde morele oordelen van de stuurlui aan de wal. Yesligoz bemoeit zich met het uitvoerend aspect van het werk van de rector die het volste recht heeft om te bepalen wat er wel en niet in haar school hangt. Het barst van de scholen met kledingvoorschriften voor leerkrachten, literatuur die niet gelezen mag worden, waar kinderen de dag moeten beginnen met een gebed. Is natuurlijk allemaal geen probleem. Maar een rector die de discussie over het afbeelden van de profeet en over de fundamentele Islam niet verbiedt maar het ophangen van een kwetsende poster wel, doet eenvoudig haar werk.

Met leerlingen discussiëren over belangrijke maatschappelijke thema’s gaat boven de vrijheid van meningsuiting van een leerkracht. De problemen van deze tijd worden eerder opgelost met een dialoog dan met een statement. Daarom denk ik dat het weghalen van de poster leidt tot meer Charlie’s dan het laten hangen. Een compliment!!