Waarom antiracisten veganisten moeten zijn

Met stijgende verbazing zie ik hoe meerdere antiracisme-activisten het leed van dieren uit de bio-industrie miskennen. Zo stelt Fati Benkaddour dat “het constant maar aansnijden van ‘Islamitische wandaden’ in de vleesindustrie Moslim- of Jodenhaat als motief heeft.” Akwasi deed er vervolgens een schepje bovenop door in zijn Parool-interview te stellen dat Golden retrievers in de Tweede Kamer beter vertegenwoordigd zijn dan mensen van kleur. Dit soort uitspraken tonen ons de kwalijke oogkleppen die strijders voor rechtvaardigheid kunnen hebben. Ze erkennen de ene onrechtvaardigheid (racisme) wel, maar miskennen de andere door dierenactivisten te reduceren tot racisten en hobbyisten. Het roept bij mij de vraag op: als je echt oog hebt voor de ernst van de ene onrechtvaardigheid, dan moet je toch begrijpen dat je de andere onrechtvaardigheid niet moet bagatelliseren?

De onrechtvaardigheid niet gebagatelliseerd Die andere onrechtvaardigheid is immers ontegenzeggelijk groot. Dieren worden op grote schaal opgesloten, verminkt , een martelend dieet opgedrongen, geforceerd geïnsemineerd, van hun familie gescheiden en vergast. Alleen al in Nederland worden er per dag naar schatting zo’n 1,7 miljoen dieren gedood. Het is een getal zo groot dat ik mij nauwelijks kan voorstellen dat het zo is. En toch is dit de bizarre werkelijkheid. Een ieder die hiervan op de hoogte is ziet in dat dit te wreed voor woorden is. Wat mij betreft is de manier waarop we met dieren omgaan dan ook ronduit misdadig.

Waarom dan toch de bagatellisering? Waarom dan toch de bagatellisering? Het opiniestuk van Benkaddour gaat ervan uit dat wie tegen de onverdoofde slacht is vooral gedreven wordt door Moslim- of Jodenhaat. Die opvatting komt niet uit het niets. De PVV gebruikt het offerfeest ontegenzeggelijk om lekker moslims te kunnen bashen. Alleen bij Dion Graus kan een bredere sympathie voor dieren worden geconstateerd. Om van hieruit te concluderen dat Moslim- of Jodenhaat een voorname motivator voor tegenstanders van het offerfeest is, is verwerpelijk. Er zijn genoeg dierenactivisten die er geen dubbele standaarden op na houden en kritiek hebben op zowel onverdoofde slacht als de bio-industrie. Sandra van de Werd reageerde daarom terecht geagiteerd op het stuk van Benkaddour: “ Ik ben er klaar mee om als racist weggezet te worden omdat ik opkom voor dieren.”

Rapper Akwasi deed er deze week nog een schepje bovenop. Hij reduceert de strijd tegen de misdadige behandeling van dieren door de Partij voor de Dieren tot de vertegenwoordiging van golden retrievers. Nu weet ik dat Akwasi vaker provocerende uitspraken doet en dat het verstandig is om dommigheid langs je heen te laten gaan , maar dit soort waanzin kan ik niet onweersproken laten. Het toont namelijk een belangrijk en vaker voorkomend euvel in bewegingen die strijden voor rechtvaardigheid: de oogkleppen door een focus op slechts een enkele soort onrechtvaardigheid.

Carol J. Adams boek The Sexual Politics of Meat: A Feminist-Vegetarian Critical Theory laat het probleem goed zien. In dit boek vergelijkt Adams de onderdrukking van vrouwen met die van dieren. Hierbij laat ze op overtuigende wijze zien dat de onderdrukkende denkwijzen verbanden hebben. Wie in staat is een dier tot een ding te reduceren, is dat volgens haar ook bij een vrouw. Een idee waar veel bewijs voor is. Adams verbaast zich er dan ook terecht over dat velen de ene onrechtvaardigheid wel erkennen en de andere onrechtvaardigheid bagatelliseren.

Het inzicht van Adams dat onderdrukkende denkwijzen verbanden hebben en in welke vorm ook verwerpelijk zijn, gaat natuurlijk evengoed op voor het reduceren van iemand van kleur tot minderwaardig wezen. Filosofe Eva Meijer trekt hieruit de enige juiste conclusie : “Als je antiracist en feminist bent, zou je automatisch ook veganist moeten zijn. De processen van uitsluiting van vrouwen en niet witte-mensen berusten namelijk op dezelfde onderliggende structuren als die van dieren.” Opkomen voor rechtvaardigheid zou zich dus niet moeten beperken tot een selecte groep, omdat je dan voor andere onrechtvaardigheden de ogen sluit.

Onderdrukking van dier, vrouw en mensen van kleur zijn allemaal onwenselijk. Dit is waarom ik opkom voor vrouw , dier en mensen van kleur. Medestanders van Benkaddour en Akwasi zouden er goed aan doen hetzelfde te doen. Antiracisme-activisten, feministen en dierenrechtenactivisten strijden allemaal tegen onrecht, laten we die strijd dus samen en zonder oogkleppen voeren.