Waarom Ankie Broekers-Knol de vinger krijgt van Marokko

Ankie Broekers-Knol, de onfortuinlijke staatssecretaris voor asielzaken, heeft nog steeds geen belet gekregen bij de Marokkaanse minister, die gaat over het terugnemen van elders uitgewezen landgenoten. Hij werkt gewoon niet mee. Dat geldt net zo goed voor andere landen waar veel afgewezen asielzoekers en andersoortige illegalen vandaan komen.

Dit leidt overal in Nederland tot al dan niet gespeelde verontwaardiging. Hoe durven ze? De brutaliteit! We zullen ze terugpakken. We nemen ze hun landingsrechten af. We trekken de ontwikkelingshulp in. Dat zal ze leren.

Klein probleempje: het komt zelden voor dat landen die uit Nederland ontwikkelingshulp krijgen, tegelijk leveranciers zijn van kansloze immigranten. Landen als Marokko of Algerije zijn via dat kanaal dan ook niet aan te pakken. Je kunt ze wel treffen met economische sancties maar dan reageren zij waarschijnlijk op dezelfde wijze. Daar wordt het Nederlandse bedrijfsleven dan een belangrijk slachtoffer van. KLM en Transavia bijvoorbeeld, die bij wijze van spreken ineens niet meer op Al Hoceima mogen vliegen. U weet het nog wel: Rutte zegt altijd dat wij ons brood in het buitenland verdienen. Wij met zijn allen in dit gaafste aller landen.

Het valt voor mensen van buiten de Europese Unie niet mee om ons land binnen te komen, zelfs voor een vakantieverblijf. De visa procedures zijn langdurig en kostbaar. Ze vragen je het hemd van het lijf. Het is nogal vernederend allemaal en ook de hogere standen in landen die Den Haag niet blank genoeg vindt (want daar komt het wel op neer) moeten zich deze vernedering laten welgevallen. Wie de officiële weg bewandelt, vindt de grenzen van Nederland – en de overige EU-landen – in de praktijk gesloten. Want als puntje bij paaltje komt, zijn de wensen van Baudet en Wilders al lang gerealiseerd. Er is zelfs een uitgebreide treiterwetgeving om grensoverschrijdende huwelijken zoveel mogelijk te frustreren. Bijvoorbeeld door een nogal absurd examen, waarvoor kandidaten vaak een lange en kostbare reis moeten ondernemen, om zich te kunnen vervoegen bij een Nederlandse ambassade.

Dat zet allemaal kwaad bloed. Dat is een belangrijke reden voor landen buiten de EU om niet mee te werken aan terugkeerprogramma’s. Ze geven die verwaten rijkeluisnaties in Europa, die voormalige kolonisatoren met hun grote bek, gewoon de vinger. Dit moet een Marokkaan allemaal inleveren voor een toeristisch verblijf in Nederland.  Nederlanders mogen daarentegen zonder visum negentig dagen in Marokko verblijven.