Waarin Omroep Zwart en Sylvana Simons op elkaar lijken

Daar verscheen inderdaad Akwasi in beeld. Hij wandelde rond in een vrolijk tv-programma vol zelfbewuste jonge mensen die de kans kregen hun ding te doen

Er heeft op de televisie haast geen mens naar de eerste uitzending van Omroep Zwart gekeken. Dat is geen wonder. Het tijdstip was vrij onmogelijk en men had er van tevoren weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Bovendien zal een belangrijk deel van de jonge doelgroep de reguliere TV ontwend zijn. Die kiest met gebruikmaking van  computer of iPhone het eigen moment. De kijkcijfers van Omroep Zwart trekken wel bij.

Ik zag de uitzending na het ontbijt met behulp van NPO Start en steeds doemde  Sylvana Simons voor mijn geestesoog op. Toen die verkozen was, verwachtten velen een feeks op het spreekgestoelte vol haat jegens de blanke mannen tegenover zich. In plaats daarvan verscheen een dame van grote klasse die in glasheldere betogen de vinger op menige wonde legde. Ze zocht geen zondebokken maar legde de structurele feilen van de Nederlandse samenleving onverbiddelijk bloot, zo onverbiddelijk dat zij er nu en dan in slaagt Rutte van zijn eeuwige glimlach te ontdoen.

Het verwachtingspatroon rond Omroep Zwart lijkt hier als twee druppels water op. Akwasi zit er immers achter. Nou, dan kon je wat verwachten. Dat zou verschrikkelijk worden. Dat werd continu haat zaaien tegen de hardwerkende blanke burger. Je vroeg je bij voorbaat al af waarom de NPO plaats bood aan deze ondermijning van Nederland.

Daar verscheen inderdaad Akwasi in beeld. Hij wandelde rond in een vrolijk tv-programma vol zelfbewuste jonge mensen die de kans kregen hun ding te doen. Wat de vormgeving betreft leek het allemaal op een avond met talent van binnen en buiten de gemeente in een lokaal poppodium. Het had bij ons zo in de Kroepoekfabriek of  Ruimte in Beweging gekund.

Op geen enkele manier zetten de deelnemers aan het eerste tv-programma van Omroep Zwart zich tegen wie of wat dan ook af. Zij waren trots op wie ze waren en wat ze konden. Dat lieten zij zien. De hele show was één aangehouden uiting van zelfbewustzijn. Net zoals Sylvana Simons dat in de Tweede Kamer laat zien. Hier zijn wij. Wij houden van het leven. Wij weten er wat van te maken. Wij zijn gekomen om te blijven. Wij gaan voor niemand opzij. Het was ook een beetje de opkomst van een middenklasse die niet met gekookte aardappelen en draadjesvlees is grootgebracht.

Wat een verschil met die verongelijkte koppen bij Ongehoord Nederland of het leedvermaak van GeenStijl.

Ik ben wél een ouwe lul geworden. Geef mij maar dit:

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.