Vul de jeugdzorgbudgetten van de gemeenten aan

Net voor de kerstvakantie sloeg het nieuws in als een bom: dertien Zeeuwse gemeenten zeggen het contract met jeugdzorgorganisatie Intervence op en brengen de hulp onder bij drie nieuwe aanbieders. De gemeenten kampen met grote financiële tekorten en hopen met de ontmanteling van Intervence daar iets aan te doen. Maar een echt duidelijk plan voor de overgang is er niet. Dat betekent dat de medewerkers van Intervence én 750 kwetsbare kinderen uit bijna 600 Zeeuwse gezinnen in onzekerheid verkeren.

Het Zeeuwse voorbeeld komt niet uit de lucht vallen. Meer Nederlandse gemeenten hebben te weinig budget en sluiten daarom de contracten met jeugdzorgorganisaties te vaak af op basis van de laagste prijs. Daardoor zit de Nederlandse jeugdzorg al jaren in zwaar weer. Terwijl gemeenten niets liever willen dan garant staan voor de beste zorg voor de meest kwetsbare kinderen.

Ik weet hoe belangrijk dat is omdat ik zelf geboren werd in een kwetsbare situatie. Op vierjarige leeftijd werd ik uit huis geplaatst. Mijn Zeeuwse thuissituatie was te onveilig en jeugdzorg greep in. Ik ging wonen in een kindertehuis en later in een warm pleeggezin. Mijn leven veranderde ingrijpend. Ik leerde fietsen, muziek maken en zwemmen. Van iemand met weinig kansen, werd ik een kind dat al snel zeker zijn kon van de beste toekomst. Heel belangrijk in al die veranderingen was voor mij de hulp van mijn gezinsvoogd. Dé professionele topper die me bij de hand nam en me begeleidde. Iemand aan wie ik altijd mijn verhaal kwijt kon.

Door de onrust bij het Zeeuwse Intervence verlaten medewerkers de organisatie en komen de Zeeuwse gezinnen en kinderen mogelijk zonder de hulp en het vertrouwde gezicht van hun voogd of gezinsmanager te zitten. Terwijl zij juist cruciaal zijn voor hun begeleiding naar een toekomst met meer kansen. De situatie bij Intervence laat zien dat het kabinet nu écht de Nederlandse gemeenten tegemoet moet komen en structureel meer bij moet gaan dragen aan de zorg voor onze meest kwetsbare kinderen.

In plaats van rendementsdenken moet de zorg voor die kinderen namelijk de hoofdrol gaan spelen. Dat betekent dat we moeten durven investeren in onze jeugdzorg en dat het kabinet de jeugdzorgbudgetten van de gemeenten moet aanvullen. Zodat gemeenten niet kiezen voor de laagste prijs maar voor kennis, ervaring en expertise en op die manier de beste zorg kunnen leveren. Jeugdzorgorganisaties kunnen geen goede zorg bieden als ze geen eerlijk tarief krijgen en de toppers in de jeugdhulp kunnen net als alle andere zorgmedewerkers niet leven van applaus alleen.

Ik weet als geen ander hoe belangrijk het is dat elk kind in Nederland zeker moet kunnen zijn van een eerlijke start en doe daarom een klemmend beroep op het kabinet: vul de jeugdzorgbudgetten van de gemeenten aan. Iedereen heeft namelijk recht op goede zorg. Zeker onze meest kwetsbare kinderen.