Vrouwen in de politiek: wie snijdt het vlees op zondag?
• 20-01-2018
• leestijd 2 minuten
© cc-foto: Edmund Vermeulen
Ik ben net als vele andere werkende moeders opzoek naar die eeuwige balans, die natuurlijk nooit te vinden is.
Vrouwen en politiek blijkt niet altijd een vanzelfsprekende combinatie. In de Nederlandse politiek zijn vrouwen slecht vertegenwoordigd. Voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 staan voor de PvdA in de twee grootste steden vrouwen aan het roer. In aanloop naar de verkiezingen schrijven PvdA-lijsttrekkers
Barbara Kathmann (Rotterdam) en
Marjolein Moorman (lAmsterdam) wekelijks een brief over hun perikelen als vrouw in de politiek.
Hai Marjolein,
De eerste prijs is binnen voor de lijsttrekker van de PvdA Rotterdam! Ik kreeg hem van mijn jongste zoon. Een medaille die je kunt opspelden. Mijn vijfjarige sprak er de legendarische woorden bij “Mama, deze prijs heb ik voor je gemaakt, omdat je zo goed kunt werken! Je bent er veel minder dan papa, omdat je zoveel doet voor de mensen en zo.” Ik denk dat de laatste toevoeging is ingefluisterd door mijn schoonmoeder. Zij heeft geprobeerd haar kleinkinderen uit te leggen waarom hun moeder het nogal druk zal heeft tot de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart.
Het zette me natuurlijk wel aan het denken. Niet over de relatie met mijn kinderen, daar geen enkele twijfel over. Ik ben net als vele andere werkende moeders opzoek naar die eeuwige balans, die natuurlijk nooit te vinden is. Toch doen die gemeenteraadsverkiezingen er een schepje bovenop.
Met de ogen van de media gericht op Rotterdam, draait de campagne op volle toeren. Wat drijft mij dan om, om 8:00 uur met Rotterdamse ondernemers te ontbijten in de zaal van het stadhuis waar ik de vorige avond tot 23:30 uur heb vergaderd over de energietransitie van de Rotterdamse haven, om daarna scholieren te vertellen over het belang van onze democratische rechtsstaat en daarna de stad in te rennen om met actieve Rotterdammers mooie plannen te smeden voor hun wijk?
Wat drijft mij om de komende weken de vrouw te zijn die op zondag het vlees snijdt? Dat is diezelfde vijfjarige en zijn broers. Ik wil dat zij in een stad opgroeien waar we omkijken naar elkaar, dat ze in een groene stad opgroeien en dat ze leren dat je moet opstaan als je ziet dat het beter kan. Als me dat lukt, dan verdien ik pas een prijs, maar ondertussen koester ik deze natuurlijk wel! Hopelijk sleep jij binnenkort ook je eerste prijs binnen! Succes in 020!
Groet,
Barbara