Ik ben dus geen rationeel mens, maar een zak met botten en vlees dat geen ander doel heeft dan zich voort te planten
Als je een vrouw bent van in de dertig, een stabiele langdurige relatie hebt én een groot huis met ruimte zat voor twee of drie kinderkamers, is het begrijpelijk dat mensen vaak subtiel vissen naar waar de kinderen blijven. Minder begrijpelijk zijn de stompzinnige en vaak ronduit kwetsende reacties die ik krijg als ik vertel dat ik geen kinderen wil. Daarom wil ik graag een paar tips met jullie delen, zodat een gesprek met een freak als ik niet eindigt in een drama.
Tip 1: onthoud dat vrouwen meer zijn dan alleen een baarmoeder en eierstokken
Veel mensen hebben het bizarre idee dat als je een baarmoeder en eierstokken hebt, je deze automatisch wilt gebruiken. Dus als je aangeeft dit niet te willen, word je haast gedwongen om een verklaring af te leggen. En welke reden ik ook geef, bijna altijd krijg ik de opmerking dat mijn ‘eierstokken vanzelf wel gaan ratelen’. Alsof een verzonnen biologische aandrang al mijn redenen om me niet voor te planten opeens uitwissen. Okay. Ik ben dus geen rationeel mens, maar een zak met botten en vlees dat geen ander doel heeft dan zich voort te planten.
Tip 2: onthoud dat je niet helderziend bent
Als ik een euro kreeg voor iedere keer dat mensen me met een alwetende glimlach uit zouden leggen dat ‘mijn tijd echt nog wel komt’ of ik ‘heus nog wel van gedachten verander’ zou ik nu zeker een tientje hebben.
Ik heb me altijd verbaasd over de enorme stelligheid van mensen die beter dan ik schijnen te weten wat ik in de toekomst wil. En als 20-jarige haalde ik mijn schouders daar nog om op, maar als 32-jarige verbijstert het me.
Mensen zoals ik verzinnen niet zomaar in een opwelling dat we geen kinderen willen. Het is geen fase. Dus neem ons alsjeblieft serieus en behandel ons niet als kleuters die zelf niet weten wat ze willen.
Natuurlijk zijn er twijfelaars en mensen die op den duur van gedachten veranderen. Maar deze mensen zeggen vaak ook niet stellig dat ze geen kinderen willen, ze houden vaak een slag om de arm, en zeggen dingen als ‘misschien later’. En ja, dan zou je wel eens gelijk kunnen krijgen.
Tip 3: doe niet gelijk de aanname dat je met een kinderhater praat
Praat eens met Lucas. (“Bijna zeven!” Dus je bent zes? “Ja, bijna zeven!”) Hij zal je vertellen dat ik de leukste tante van de hele wereld ben. Niet alleen ben ik de allerbeste voorlezer ever, maar ik heb ook antwoord op al je vragen, ga naar de speeltuin, doe mee met verstoppertje, tikkertje én ik kan alle Teletubbies van elkaar onderscheiden.
Niet alleen ben ik een leuke tante, maar ik ben die vrolijke voorbijganger die wél terugzwaait naar je blije peuter, of je huilende kind opraapt als hij/zij is gevallen en jij niet in de buurt bent. Tevens was ik tien jaar lang de beste oppas in Hoorn en omstreken. Dus.
Natuurlijk zijn er gewild kinderloze mensen die een hekel aan kinderen hebben, maar de meeste mensen zoals ik hoeven ze gewoon zelf niet. Ik vind kangoeroes ook heel erg leuk, maar toch heb ik ze liever niet op mijn erf.
Tip 4: eis geen verklaring
Als ik aan iemand vraag waarom ze kinderen willen, krijg ik vaak laffe antwoorden als; ‘nou gewoon, is leuk’. Of ‘het hoort erbij’. Ik vind dat prima antwoorden. Maar mijn antwoord; ‘ik wil het gewoon niet’ is voor veel mensen niet goed genoeg en vaak wordt er op lichtelijk agressieve toon doorgevraagd.
Los van dat ik het gewoon niet wil, die aandrang niet voel, heb ik ook een paar rationele redenen om geen kinderen te willen. Dit zijn voor mij geen discussiepunten. Dus als ik bijvoorbeeld aangeef dat er erfelijke ziektes in mijn familie voorkomen, hoef ik niet te horen dat mijn kindje dat dan vast niet krijgt. Bedankt voor je bijdrage, nu wil ik opeens wél kinderen.
De keuze om wel of geen kinderen te willen is een persoonlijke keuze. Een keuze die in geen enkel geval beargumenteerd hoeft te worden en al helemaal geen discussiepunt is.
Tip 5: doe niet de aanname dat omdat ík geen kinderen wil, ik het stom vind dat andere mensen ze wel willen
Vier van mijn vriendinnen zijn op dit moment zwanger of pas bevallen. Voor alle vier ben ik ontzettend blij. Voornamelijk voor L., omdat zij dacht geen kinderen te kunnen krijgen en ze uiteindelijk toch zwanger is geworden. Dus toen ze me vertelde dat ze zwanger was, moest ik huilen van blijdschap. Om de doodeenvoudige reden dat iemand waar ik van houd, haar liefste wens waarheid ziet worden.
Daarom vind ik het best wel kwetsend dat mensen aannemen dat ik het vervelend vind dat mijn vrienden zich voortplanten. Ik ben blij dat zij gelukkig zijn met hun keuze. Ik snap namelijk wél heel goed dat mensen iets anders kunnen willen dan ik, en daar heel blij om zijn.
Extra tip: maak de volgende opmerking absoluut nooit
Als iemand me vraagt ‘waar de kindjes’ blijven, word ik altijd een beetje nerveus. De meeste mensen reageren laconiek, maar het gebeurt net iets te vaak dat ik te maken heb met drammerige types die een verklaring eisen en mijn mening niet serieus nemen.
Allicht daarom klapte ik compleet dicht toen ik de volgende legendarische uitspraak te horen kreeg;
“Joh, je moet er niet zoveel over nadenken. Je moet gewoon zwanger worden, dan heb je negen maanden de tijd om aan het idee te wennen. En als jullie kindje er dan eenmaal is, komt dat moederinstinct vanzelf wel op gang.”
Ok.
Right.
En als dat moederinstinct niet op gang komt? Dan zit ik met een ongewenst kind, die enkel en alleen bestaat omdat ik naar de wijze raad op een buurtborrel heb geluisterd. Moet ik nu alvast een goede kinderpsychiater zoeken, of moet ik daarmee wachten tot na de bevalling? Heeft iemand nog een leuk adresje voor me?
Valt me erg op dat je het vooral over jezelf hebt.
- Is het een beslissing van jullie beide?
- Als tegen argumenten noem je met name "angsten".
- Je meldt nergens dat je gelukkig bent en dat een kind geen aanvulling is.
Ik heb respect voor je en ook voor al die vrouwen die bewust die keuze maken geen kinderen te willen . Een kind neem je niet zomaar omdat je beste vriendin het ook heeft of je buur of collega , ik ben zelf moeder en heb er zelf bewust voor gekozen en ook altijd , ondanks alle ellende en exen die niet naar hun kinderen om kijken , voor mijn kinderen gevochten en daar geweest , een zoon met ADHD , die nu zelf een schat van een vader is , zonder ooit zelf een te hebben gehad ,en een dochter die het goed doet met haar vriendin samen . Maar hoe vaak ik al kinderen hier over de vloer heb gehad die allemaal met jeugdzorg te maken hadden en uit werden geplaatst omdat moeder ze niet kon verzorgen of aan kon . En dat zijn dan die vrouwen die dan zo nodig kinderen moesten hebben om erbij te horen . Als ik dan hoor hoeveel pijn en verdriet die kinderen hebben . Dan denk ik , wat jij doet is goed en als je het niet wilt moet je het ook niet doen , MIJN RESPECT heb je xxx
Beste schrijfster,
Dank je wel voor je oprechte woorden. Ik vind het mooi om te lezen dat je iedereen zijn eigen waarde laat en voor je eigen gevoel gaat. Laat dit nooit veranderen, ongeacht je keuze.
lieve groetjes,
Anonimiteit, ook zonder kinderwens.
Beste Freak.
Natuurlijk is het van een freak.
Biologisch is het doel van het vrouwtjes aapje baren.
Het is het oneigenlijk gebruik van onze intelligentie* om te beredeneren dat het niet wenselijk is.
*Onze intelligentie is bedoelt om als fysiek zwak aapje te kunnen overleven.
niet om ons aan de natuur impulsen en planning te onttrekken,
is het erg nee natuurlijk niet, who gives a fuck, er zijn genoeg wel breeders.
Ik heb ook nog een Tip: Stop met het neerzetten van vrouwen als slachtoffer. Oudere mannen die niet trouwen en geen kinderen hebben worden ook wel is vreemd aangekeken. Het eeuwige "vrouwen zijn slachtoffer van [vul in]" begint seksistisch op zichzelf te worden.
En nog iets: Anderen opdragen wat ze wel en niet mogen zeggen puur omdat je de mening van anderen niet aan kunt is een lelijke egocentrische eigenschap. Mensen zijn vrij om te denken en te zeggen wat ze willen. Je zal er mee om moeten gaan. We gaan niet censureren en de hele samenleving aanpassen om de tere gevoelens van een handjevol vrouwen zoals U te beschermen.
"En als dat moederinstinct niet op gang komt? Dan zit ik met een ongewenst kind, die enkel en alleen bestaat omdat ik naar de wijze raad op een buurtborrel heb geluisterd. Moet ik nu alvast een goede kinderpsychiater zoeken, of moet ik daarmee wachten tot na de bevalling?"
Ik zou daarmee wachten tot na de bevalling. Wel dit artikel goed bewaren natuurlijk.
En sowieso niet aan kinderen beginnen zolang dat moederinstinct niet op gang komt.
Heel herkenbaar. Op mijn 34e kreeg ik vaak nog het antwoord:"Ach, je bent nog jong, komt nog wel". Bij de huisarts geen sterilisatie voor mij, want dat was zo definitief. En kinderen niet dan? Als ik op mijn 27e had geroepen dat ik zwanger ben, dan had iedereen mij gewoon gefeliciteerd en had niemand gevraagd:" Weet je dat wel zeker, je bent nog jong?" Misschien dat ik nu, op mijn 36e, wel kans op sterilisatie maak. Maar nu heb ik er helaas de financiën niet meer voor.
En nee, ik ben ook absoluut geen kinderhater, maar ik vind dat ik o.a. niet de juiste kwaliteiten en middelen bezit voor het moederschap, en deze wereld/tijden vind ik ook niet de leukste plek om een kind in groot te brengen. Niet vanuit de positie waarin ik me verkeer, in ieder geval. Dus als die eierstokken alsnog gaan rammelen, dan wil dat nog niet zeggen dat al deze zaken niet meer zullen meetellen voor mij. Soms houdt in een goede moeder zijn, dat je besluit geen kinderen te nemen omdat je uitgaat van het belang van het kind.
En zo jong als de meeste vrouwen al wisten dat ze wilden trouwen en kinderen wilden krijgen, zo jong weet ik al dat ik daarvoor niet in de wieg ben gelegd. Ik heb zelfs nooit met poppen gespeeld. En toch blijven mensen eraan twijfelen of ik het wel zeker weet.
Iedereen weet zo onderhand wel dat mentale processen invloed hebben op het lichaam. Als je al jong besluit geen kinderen te willen, kun je volgens mij daarmee ook invloed uitoefenen op je biologische wekker. Ik heb die van mij uitgezet.
Ik snap dit soort stukken niet. Woon ik dan in zo'n uitzonderlijke plaats? Ik heb geen kinderen, mijn man en ik willen allebei geen kinderen, en ik heb werkelijk nog nooit meegemaakt dat ik mezelf daarom moest verdedigen, of dat dat feit mensen irriteerde. Echt nog nooit. Iedereen die ik dat ooit heb verteld accepteerde dat zonder meer. Misschien heeft de schrijfster een nare, bekrompen omgeving en moet ze eens omkijken naar een verandering?
Zo herkenbaar! Ik schreef er ooit een blog over...
http://michellecorbeau.wordpress.com/2012/11/13/waarom-moet-ik-het-altijd-uitleggen-en-anderen-niet/
Het is uiteraard gunstig om de wereldbevolking in toom te houden.
Wie weet is dit ook wel door overbevolking veroorzaakt: ook bij veel dieren die in een te klein hokje bij elkaar gezet worden neemt het geboortencijfer af.
Bovendien is het bekend dat opleidingsniveau van vrouwen, met het welvaartsniveau en secularisatie een betere remedie tegen overbevolking is dan het 1 kind beleid van China.
Ik vind het persoonlijk altijd wel heel gezellig in warme landen, waar overal kinderen spelen. Hoewel ik wel erg oud begin te worden daarvoor, sluit ik ook nu nog kinderen niet absoluut uit.
Hoe kan het zijn dat je dit moet uitleggen in een land waarvan een groot deel zegt dat het land vol is?
Blijkbaar ligt de jaarlijkse bruto immigratie momenteel ongeveer zo hoog is als het aantal nieuwe geboorten, ware het niet dat de netto immigratie een derde lager ligt. Gelukkig is de kindersterfte niet zo hoog.
Ik was pas nog in London. De multiculturaliteit daar is zo enorm. Ik vond het prachtig.
Didiman is ook kinderloos, en wij zijn er perfectly happy mee.
Dankjewel. Ik herken zo'n beetje alle uitspraken. En nee, er zijn geen kinderen gekomen. Gelukkig houdt het na een bepaalde leeftijd op omdat ze dan weten dat het gewoon niet meer kan.
Je hoeft geen kinderen 'te nemen', hoor. Ik heb zelf die beslissing genomen, toen ik in de 30 was. Heel rationeel, met een blocnote waar ik een verticale streep op gezet had. Links: de voordelen van het moederschap en rechts de nadelen. Ik liep toen al een jaar of vier rond met de vraag (toen heette dat een BOM moeder - Bewust Ongehuwde Moeder), of ik er wel aan moest beginnen en zo nee, waarom dan niet. De lijst bracht uitkomst. Links stonden 3 voordelen en recht.... amaaii! Schrikken, zoveel punten die ik vond die overtuigden om het niet te doen.
Soms mis ik het hebben van een kind, of kinderen... Maar over het algemeen heb ik de juiste beslissing genomen. Volg vooral je intuïtie. Als die zegt: Niet doen... luister er naar. Je intuïtie heeft doorgaans gelijk. En dan nog: dit is MIJN advies en doe ermee wat je wilt. Het is namelijk niet mijn leven, maar het jouwe. Sterkte met je keuze.
"En welke reden ik ook geef, bijna altijd krijg ik de opmerking dat mijn 'eierstokken vanzelf wel gaan ratelen'."
Ja, van die mensen die in blinde paniek dat het straks niet meer kan een "broeds gevoel" krijgen. Mensen nemen vaak kinderen met als verklaring de meest primitieve animale instincten. Ze hebben geen benul en doen maar wat, omdat dat nu eenmaal zo voelt.
Tot zover heb je gelijk. Waar je de mist in gaat is dat je vervolgens redelijkheid van hen verwacht. Maar waarom zou rede een rol spelen bij mensen die zo instinctief beslissingen nemen die hen toch voor twee decennia verantwoordelijkheid voor een ander opleveren?
Natuurlijk gaan zulke mensen hun "keuze" (kunt je instinctmatig gedrag wel een keuze noemen?) niet rationeel verklaren, want dan staan ze met lege handen. Of eigenlijk: een leeg hoofd. En hoe hol het ook is, in een leeg hoofd is doorgaans geen ruimte voor begrip voor mensen die andere keuzes maken.
Wie niet eens weet waarom hij of zij zelf zulke cruciale keuzes maakt kun je niet verwachten dat ze begrijpen waarom anderen andere keuzes maken. Rationele argumenten (of simpelweg een ander "gevoel") zijn voor hen alleen maar bedreigend.
Iets anders dan de reacties die je beschrijft kun je van sommige mensen niet verwachten. Met hen het debat aangaan (in de hoop vriendjes te blijven?) is dan ook zinloos. Je kunt beter met een heel grote boog om ze heen lopen. Of je accepteert die aberratie (aan ieder mens mankeert tenslotte wel wat) en mijdt het gespreksonderwerp als de pest. Maar bij hen bevestiging zoeken en begrip voor jouw keuzes, dat is echt te hoog gegrepen. Dan raak je alleen maar gefrustreerd door mensen die dat (in ieder geval op dat vlak) beslist niet waard zijn.
Laat je niet gek maken, Judith. Je bent heel verstandig bezig, er zijn al genoeg mensen op de wereld.
Ik ben een man van 54 jaar. Wij hebben 1 zoon. Laag IQ en PDD-NOS. Als wij 25 jaar geleden hadden geweten wat we nu weten, hadden we abortus laten plegen. Toen mijn toenmalige vriendin plotseling zwanger bleek, hebben we er rationeel over nagedacht. Ik wilde haar geen levenslang trauma bezorgen, niet wetend dat ook zij autistisch is en dus helemaal geen last zou hebben gehad van een abortus.
Misschien moet je gewoon gaan liegen tegen al die beter wetende mensen. Zeg gewoon dat je geen kinderen KUNT krijgen. Dat is een taboe, dus houden ze heel gauw hun mond.
"Ik wilde haar geen levenslang trauma bezorgen, niet wetend dat ook zij autistisch is en dus helemaal geen last zou hebben gehad van een abortus. "
wow gewoon wow, volgens mij begrijp jij niet helemaal wat een abortus is en wat voor een impact het op een vrouw heeft, zelfs al is deze autistisch.
Zit natuurlijk wel een stukje logica in aangezien elk levend wezen hetzelfde primaire doel in haar of zijn leven heeft en dat is voortplanting.
Verder denk ik dat het nog erger is wanneer je maar 1 kind hebt. Merendeel van de mensen kiezen voor geen kinderen, of wel kinderen, maar niet zoveel kiezen bewust voor 1 kind. Aan allebei de kanten wordt je aangesproken. Mensen die geen kinderen willen, snappen niet dat je een kind wil en mensen die wel kinderen willen, vinden het tot bijna kindermishandeling dat je maar 1 kind wilt
[Zit natuurlijk wel een stukje logica in aangezien elk levend wezen hetzelfde primaire doel in haar of zijn leven heeft en dat is voortplanting. ]
Levende wezens hebben geen doel.
Je doelt misschien op het begrip evolutie, dat er voor zorgt dat erfelijke eigenschappen die er voor zorgen dat ze in de volgende generatie vaker voorkomen daardoor automatisch vaker een hoger aandeel in de genenpool hebben.
Maar:
- dat betekent niet dat wie of wat dan ook een doel heeft. Niets of niemand heeft een doel.
- dat betekent niet dat iedereen uitsluitend eigenschappen heeft die iets met de wil tot voortplanten te maken hebben.
Integendeel.
Oftewel: je kutn vanaf nu stoppen met aan te nemen dat ieders doel voortplanting is ;-)
Omdat het zo hoort... iedereen "neemt" kinderen... anders krijg je later spijt...kreeg ik te horen toen ik in mijn pubertijd (rond 1970) mijzelf en anderen vroeg waarom kinderen krijgen nou "moest" en vooral van wie dat dan moest...? en waarom je dan niet voor andere, ouderloze kinderen kon gaan zorgen, als je echt zo nodig wilde gaan zorgen voor anderen...? Vragen van een ontwakende puber? Beinvloed door het Alles-Moet-Anders-Hippy-tijdperk? Geluk te hebben in deze tijd op deze plek geboren te zijn en vrijheid van mening en zelfstandig denken te mogen hebben?
Als ik onze vrouwengeschiedenis bekijk, het leven van al onze moeders, grootmoeders, overgrootmoeders en alle moeders daarvoor tot ver voor Christus terug in de tijd....dan hadden vrouwen geen keuze in het "nemen" van kinderen, het was een kwestie van overleven; een man die je kon onderhouden ( tenzij je in een klooster ging wonen) en kinderen om de man te binden zodat je verzekerd was van inkomsten/voedsel en bescherming. Een goede vrouw kon veel kinderen baren, zodat je op je oude dag verzekerd was van zorg en de natie verzekerd was van arbeiders, soldaten en meer onderdanen om het land te versterken! Simpel overleving... Vrouwen die geen kinderen konden krijgen werden zelfs verbannen, ingeruild of later verbrand als heks, omdat zij zich misschien zelfstandig wisten te handhaven door zich in kruiden en medicijnen te specialiseren ( veel sjamanenvrouwen zijn kinderloos en bezitten daardoor vaak extra krachten, die zij niet hoefte te gebruiken voor het produceren en opvoeden van kinderen) Er zijn nog steeds veel culturen waar het hebben van zoons, dus het baren daarvan!, hoger in status is... misschien zelfs wel in Nederland?
Dus nu in 2014, bijna 50 jaar ná de emancipatie/sexuele revolutie, zijn er toch ideenzaden vanuit die tijd ontsproten en gegroeid...Thank God! en dank je Judith Valentijn e.a.!
Mede door financiële zelfstandigheid zijn jonge vrouwen bewuster gaan nadenken over wat het ouderschap inhoud, niet alleen maar een roze wolk, maar ook grote verantwoording en enorme impact op je leven. En ben je er geschikt voor of liggen je talenten ergens anders? Zonder een kinderhater of egoist te zijn...
Lieve vrouwen met een bewuste geen kinderen keuze:
Bedenk, dat wanneer er mensen zijn die het afkeuren of weer om uitleg vragen;
dat wij pioniers zijn in een nieuwe tijd, met een nieuw, ander bewustzijn;
dat dit vrouwen zijn die iets durven te doorbreken, oude waardes kritisch durven te bekijken en het alternatieve, nieuwe pad durven te bewandelen en dit pad vrijmaken voor een nieuwe generatie vrouwen;
dat wij moeten beseffen dat het niet hebben van kinderen bij veel mensen angsten oproept, oude, in de genen gewortelde angsten van overleving... veel mensen voelen zich, nog steeds, verantwoordelijk om de genen voort te planten in naam van de familie...
dat veel mensen deze kinderloze, dappere stap niet durven of kunnen maken onder druk van cultuur, familie ( rammelende eierstokken?) en omgeving (één generatie geleden kwam de dominee nog langs om te vragen wanneer er (weer) een kind kwam?)
Dus, Ja! we zijn meer dan een wandelende sexy broedmachine en de tijd is ook gekomen om ook onze andere vrouwenmensenkwaliteiten te onderzoeken, te benutten en te ontplooien. Zelfstandig, gelijkwaardig en repectvol. Het kost alleen wat uitleg hier en daar...
Ps. ik ben zelf bewust kinderloos gebleven, heb 40 jaar met kinderen gewerkt en heb vele gesprekken, discussies over het niet hebben van kinderen gevoerd en (aan)gehoord. Ik heb daarbij ook wel respect en begrip gekregen, maar merendeels was er kritiek vanuit angst, verwarring ( hoe doe je dat dan later?), oordeel ( je bent geen echte vrouw?) en misschien wel een soort jaloezie op die "vrijheid"...
Ik heb er veel van geleerd;
dat het niet hebben van kinderen net zo'n bijzondere ervaring kan zijn, als het wel hebben van een kinderen...
dat ik van alle kinderen en baby's zou kunnen houden en niet alleen die van mezelf ( net als vele vrouwen die wel moeder/oma zijn)..
dat ik als zelfstandige vrouw naast een zelfstandige man/vrouw/partner kan staan, zonder financiele/sexuele afhankelijkheid. zonder eventuele manipulatie, maar zeker in gelijkwaardigheid...
Wanneer mensen ( m.n. vrouwen) bewuster kunnen kiezen, zal de opvoeding van kinderen waarschijnlijk beter slagen, kunnen de kinderen liefdevoller en met meer respect voor hun eigen identiteit opgegroeien en dit zal uiteindelijk bijdragen aan ons universeel bewustzijn en een "betere"wereld?
Wauw Joke... dat is mooi gezegd. Dank je wel.
Vanuit het Paganisme wordt deze week het feest van Matralia gevierd. Het viert de Moedergodin en eert kinderloze vrouwen. Zij schenken de samenleving hun geesteskinderen in de vorm van ideeën en initiatieven en het werk dat veel kinderloze vrouwen doen voor de gemeenschap en samenleving.
Natuurlijk heb je recht op je mening en dient die gerespecteerd te worden, maar ik mag het alsnog belachelijk vinden, dat is mijn mening. Op een meer basaal niveau ben je namelijk ook een wandelende eierstok-baarmoeder-combinatie-vleeszak en vanuit de natuurlijke oorsprong dien jij je voort te planten. Het hele idee dat voortplanting niet nodig is, is natuurlijk niet nieuw, maar jij hoeft je niet van seks en andere geiligheden te onthouden. In tegenstelling tot bewust kinderlozen in vroegere tijden. Zij hadden immers de pil en het condoom niet om te voorkomen dat ze kindertjes kregen.
Betekent dat je kinderen móet hebben? Nee, maar wat veel interessanter is dan dát je kinderloos wil blijven is waarom je daarvoor kiest en dat doe je niet. Je beweegredenen blijven (bewust) een raadsel.
Dat is jammer, want een motief kan een heel ander licht op de keuze leggen.
De dieper liggende reden (als die er is) gaat ons niet aan. Verder vind ik dat je je nogal plastisch uitdrukt en dat komt op mij over als respectloosheid naar vrouwen in het algemeen. Je hoort ons toch ook niet zeggen dat mannen vrijwel uitsluitend achter hun 'Willy' aan lopen en zich laten regeren door de testosteron? Dat is net zo beledigend en voor veel mannen (gelukkig) niet waar.
'Ik ben dus geen rationeel mens, maar een zak met botten en vlees dat geen ander doel heeft dan zich voort te planten '
Dat geldt voor mannen ook. Elk beestje is geprogrammeerd tot voortplanten. Bij sommigen werkt het programma alleen niet of verkeerd. Maar dat zijn uitzonderingen. U heeft overigens nog een paar jaar, de software kan zomaar opeens opstarten.
"Elk beestje is geprogrammeerd tot voortplanten."
En heel veel beestjes weten dat animale niveau nimmer te overstijgen, ook al zijn ze technisch gezien uitgerust met hersenen.
Niet elk programma is betrouwbare software.
Vrouwen die geen kinderen willen hebben gewoon een goed werkende firewall en anti virus programma.
KInderen zijn er de rest van je leven. Het gaat nooit meer over en het slurpt energie.
Ingewikkelde manier van klonen produceren om slaafs en hard te werken voor de baas.