Vrijwaring van gebrek

Mijn grootmoeder zei eens dat vroeger alle mensen arm waren en dan is het geen probleem

Best goed om aan een betere toekomst te werken, maar houd het wel een beetje realistisch, sta open voor onverwachte wendingen en vooral: doe er niet te emotioneel over. Hoop en angst zijn slechte raadgevers. Hoop leidt maar tot teleurstelling. Onnodig leed. Had voorkomen kunnen worden door wat meer realisme en kan gestopt worden door acceptatie van de werkelijkheid. Wees niet boos op anderen bij teleurstelling. Blijkbaar waren je verwachtingen irreëel. Vrijwaring van gebrek is niet te bieden als (/aangezien) begeerte mateloos is. Er zijn best veel filosofieën, zowel seculier als gelovig, die wijzen op de gevaren van begeerte. Wie geluk zoekt vindt verdriet, maar je kunt ook gewoon geluk vinden in wat je hebt en in wat er wel is. Dat scheelt een zoektocht en voorkomt teleurstelling. En als je toch ergens naar op zoek gaat, accepteer de mogelijkheid dat je het niet zult vinden dan van te voren. Hetgeen je niet ziet bestaat misschien niet eens. Houd je opties open en klamp niet emotioneel vast aan bepaalde verwachtingen. Voorbeeldje: Oma heeft geen telefoon. Pech, als je niet kunt bellen, maar veel oma’s zijn dood en kunnen niet eens brieven schrijven. Wees blij zolang oma nog schrijft, maar realiseer je dat geen oma het eeuwige leven heeft, dus accepteer dat. Ga niet lijden, niet van te voren uit angst en niet achteraf uit verbittering of uit nostalgie naar een verleden dat niet meer bestaat en nooit meer terug zal komen. Minimaliseer onnodig negatieve emoties door acceptatie van de werkelijkheid. Accepteer hetgeen je niet kunt veranderen. “Paki go home” Kwalijker dan zelf op zoek gaan naar een groener weiland aan de overzijde (dat in praktijk maar zelden zo groen blijkt als verwacht) is de ijdele hoop dat het weiland groener wordt zodra anderen vertrekken. Dat gold natuurlijk ook voor “British go home” en voor “Muslims go home.” Noch het vertrek van de Britten, noch de scheiding van moslims en hindoes bleek zaligmakend. Nog steeds is er ontevredenheid. Nog steeds begeerte en jaloezie. Wat is de volgende stap? “Brahmins go home”? Is het niet verstandiger uit te gaan van de actuele situatie en met open geest te overleggen wat je samen kunt verbeteren voor iedereen? Verbetering van gerief is mogelijk, maar paradijzen die alle begeertes bevredigen bestaan niet. Niet in het verleden, niet in het heden en niet in de toekomst.

[Conclusie De migranten zijn gelukzoekers. Maar ze zijn ook verdrietvinders.] De schuld ligt voor het overgrote deel bij uw ouders. Minimaal bij de Nederlandse samenleving. [Ze hebben allemaal familie die achterbleven, en het verdriet uit een ontwricht gezin te komen. Hoe meer we integreren, hoe meer verwijderd we geraken van onze familie.] Nogmaals: uw ouders. [Hoe meer we hier hebben, hoe meer we ons schamen om wat wij hebben en zij niet. Hoe meer we van hen verwijderd raken.] U kiest er zelf voor om u te schamen. Is dit een eigenschap van uw schaamtecultuur? [Tegelijkertijd worden we in het Westen gezien als mensen die hier niet horen. De werkelijkheid van de migrant is dat hij nergens meer hoort, nergens thuis is.] Mijn vrouw, een Thaise, word wel gewoon gezien als iemand die hier thuishoort. Thaise mensen over het algemeen hier. Ook Chinezen bijvoorbeeld. Of Vietnamezen. Of Chilenen. Of Brazilianen. Zal er dan toch een hand zijn, die in uw eigen etnische groep tussen de immigranten der Nederlanden, in eigen boezem moet?

Mooi verhaal maar waar bij mij de schoen wringt is dat er wordt gemigreerd om de verkeerde reden, namelijk geld. Ik zou zo graag eens een verhaal horen van een (niet westerse) migrant die hier is gekomen omdat ze zo graag hier wilde wonen omdat ze geloven in de kernwaarden van onze samenleving en hier naar leven. Deze migrant zou zich wel thuis moeten voelen, hij/zij leeft op de gewenste plek en kan bijdragen aan deze maatschappij. Omdat hij/zij meedoet en de normen en waarden accepteert zal deze persoon worden opgenomen in de maatschappij. Mee willen doen, daar gaat het om. Helaas, de vrijheid waar jij mee langs komt en weer meeneemt is niet iets wat onze economie ons geeft, dit zijn weer die normen en waarden. Echter onderschrijft de meerderheid van de migranten dit niet, daarom is het in het thuisland niet te vinden. Heeft niks met economie te maken. Kijk nu naar de situatie in Turkije, de bevolking stemt zijn eigen vrijheid weg. Ik zou zeggen, steek de handen uit de mouwen in eigen land waar je kunt leven naar je eigen normen en waarden, wordt daar succesvol en help je land verder. Ga niet naar een land waar je alleen maar voor het geld heen gaat, dan zul je je inderdaad nooit thuis voelen.

Mooi verhaal! Na de tweede wereldoorlog vertrokken mijn oom en tante om vergelijkbare redenen uit Nederland. Er was ook hier armoede en uitzichtloosheid. Het verdriet van mijn opa was groot en bleef groot, tijdens de rest van zijn leven zag hij ze niet terug. Oorlogen en de gevolgen ervan zijn verschrikkelijk overal en altijd! Iedereen kan voor de keuze komen te staan weg te gaan of ergens anders zijn geluk te gaan beproeven. Dat is universeel. Verscheurde families en verhalen in brieven in dit geval geven mooie vergezichten, beelden van een mooi land met grote huizen en veel ruimte...... wij zijn allen menselijk en gelijk.

Gelukszoekers is een verkeerd woord. Iedereen streeft naar geluk. Wel zijn er economische en zelfs 'zorgstaat' migranten. Vooral die laatste groep zorgt voor afkeer. Zelf ben ik ook migrant en misschien zelfs nog wel een economische migrant ook. De Singaporese overheid heeft mijn aanvraag beoordeeld en geacepteerd. Migranten die iets kunnen toevoegen alsmede vluchtelingen die echt nergens anders heen kennen zijn wat mij betreft van harte welkom. De grote groep migranten die echter alleen komt om te profiteren van de zorgstaat zonder de intentie om bij te dragen zijn dat niet.

De term "gelukszoeker" is bizar, uiteindelijk is ieder mens een gelukszoeker. En daar is niks mis mee.

Huis en haard achter laten op zoek naar een beter leven is ingrijpend. Immigranten worden niet altijd even gastvrij ontvangen om het maar eufemistisch uit te drukken. Dat er een hoop verdriet bij komt kijken begrijp ik direct. . Helaas heeft migratie ook gevolgen voor verzorgingsstaat. Tegenover het leed van immigranten staat het gestaag groeiend leed van autochtonen. De belofte van solidariteit en een eerlijke verdeling van geld komt, helaas maar waar, onder druk te staan door immigranten. Door een combinatie van factoren dragen immigranten in vergelijking met autochtonen minder bij aan de verzorgingsstaat. Die komt daardoor onder druk te staan. . Het ironische is misschien wel dat de rijkdom, het eerlijk verdeelde geld en de daarmee samenhangende vrijheid (als dat wordt bedoeld) langzaamaan dreigt te verdwijnen door immigratie. Dat voelen steeds meer mensen die beloofd is dat ze verzorgd worden. Aan de andere kant zijn er de immigranten die op die belofte zijn afgekomen en hier al jaren wonen. Zij moeten zich niet onzeker hoeven voelen over hun toekomst als landgenoot. En dan is er op de derde plaats de groep die hier nog naartoe willen komen, op zoek naar welvaart en geluk, de gelukszoekers. Die kunnen we, als we de verzorgingsstaat i stand willen houden, nog maar heel beperkt opnemen. . In die discussies vallen harde woorden.

Een menselijk verhaal. En ook een beetje universeel. Toen men in de jaren vijftig vanuit Nederland naar Amerika of Australië emigreerde kregen velen ook heimwee en kwamen terug. Het beeld van Nederland -wat ze altijd bij zich droegen- was echter na lange tijd niet meer terug te vinden. De mensen waren veranderd en de omgeving ook. En daardoor besloot men dan toch maar weer terug te gaan.

Mooi en belangrijk verhaal dat je hier verteld Naema. Het maakt heel inzichtelijk hoe ongelofelijk zwaar de levens van migranten en hun achterblijvende families vaak zijn.

Integratie is iets raars. Ik ben als alleenstaande helemaal net geïntegreerd in de stad waar ik nu al decennia woon. Maar ik ben een bleke blonde Hollander. "Integratie" is speciaal iets voor de moslims die we tot Nationaal Probleem hebben verklaard, die de kernwaarden van onze cultuur niet erkennen. Dat is ook onzin. Met Máxima zeg ik dat dé Nederlandse cultuur helemaal niet bestaat. Ik ben als Hagenaar toch anders dan een Fries, en zeker dan een Hollander. En als Hagenaar "van het zand" heb ik een andere cultuur dan een Hagenees van het veen. En die kernwaarden? Vrouwenemancipatie hebben we hier pas een paar decennia, en als je kijkt naar het aantal vrouwelijk Captains Of Industry dan is de vrouwenemanipatie nog lang niet af. Vrijheid van meningsuiting? Ja, we vinden dat we zelf van alles mogen zeggen, maar anderen niet altijd. Nederlandse gepensioneerden vormen hele kolonies in Spanje, en reken maar nit da ze integreren. Achter onze oostgrens wonen vele immigranten lekker in Duitsland, en als ze een significant deel van de bevolking van een dorp gaan vormen leidt dat ook wel tot irritatie, want ook hier verdommen Hollanders het om te integreren. Als je lid wordt van een nieuwe voetbalclub moet je wel "integreren", maar een land is geen vereniging, en zeker inde steden kun je heel goed heel vrij langs elkaar heen leven. En dan die zogenaamde "joods-christelijke" cultuur? Val me net lastig met religies! Ik hoorde van Nederlanders die een paar jaar naar de VS gaan dat ze het advies krijgen om hoe dan ook lid van een kerk te worden, al waren ze nooit kerks. Misschien zijn de gemeenschappen daar hechter, waarschijnlijk vooral op het platteland. En zwarte en bruine mensen? Zwarte en bruine vrouwen zijn meestal beeldschoon. Op wereldschaal is blank zijn procentueel gezien de uitzondering, een soort afwijking door gebrek aan pigment.

Prachtig verhaal. De schrijfster pleit voor begrip en integratie, dat vind ik een goede boodschap. Dat voortgaande migratie naar het rijke westen grenzen kent begrijpt de schrijfster denk ik heel goed.

Pakistan is voor het Verenigd Koninkrijk vergelijkbaar met Indonesië voor Nederland. Wat betreft de term "gelukzoekers", die ze gebruikt, deze wordt dan gebruikt om "economische vluchtelingen" aan te duiden. Volgens Timmermans van de PVDA bedraagt deze 60%, volgens anderen zoals oorlogsjournalist Karskens is dit zelfs 90% van de vluchtelingenstroom. http://nos.nl/artikel/2082786-timmermans-meer-dan-helft-vluchtelingen-heeft-economisch-motief.html Timmermans is tamelijk duidelijk hoe hij over de gang van zaken denkt. Of ze een kleine minderheid vertegenwoordigen weet ik niet, de laatste verkiezingen laten vermoeden dat dit niet het geval is.

Interessant stuk. Ik vraag me wel eens af hoe de vele (jonge mannelijke) migranten het proces van migreren, en in een ander land dan proberen iets op te bouwen, ervaren. Hoe voelen zij zich tegenover het achterlaten van hun eigen land en familie aldaar, terwijl dit juist de groepen zijn die met hun kracht en kennis weer iets op kunnen bouwen als een oorlogssituatie voorbij is. Ze zullen het ongetwijfeld beter in de westerse wereld hebben dan daar, maar blijft er niet iets knagen? Zelf vaak nagedacht over migreren en ook de nodige plekken bezocht, maar conclusie was voor mij hetzelfde als de vader van de auteur. Als migrant ga ik daar nooit echt thuis zijn.

Een mooi verhaal, realistisch en heel menselijk met gevoelens. Maar het is onmogelijk om de hele wereld op een kluitje te laten wonen omdat het daar goed is. Dat is niet vanzelf gekomen. Je ziet dat dit enorme verscheuringen met zich mee brengt. Daarom ben ik er een groot voorstander van om de goede wereld groter te maken door ook de, sorry, achtergebleven gebieden te 'ontginnen'. Juist de huidige migranten kunnen hier een goede sleutelrol in spelen omdat zij beide werelden kennen.

--- Dit bericht is verwijderd —

Ik ken niemand die er iets op tegen heeft wanneer immigranten hier komen en werken voor de kost om zo een leven op te bouwen. Het probleem ontstaat pas wanneer ze hier in een volledig gespreid bedje komen, de taal niet willen leren, generaties lang van een uitkering genieten, vervolgens op vakantie gaan naar het land waaruit ze gevlucht zijn. Dat steekt mensen, die zich blauw betalen aan belasting terwijl ze 40 uur p/w op een saai kantoor werken. Is toch niet zo onbegrijpelijk? Het lijkt erop alsof de liefde altijd van 1 kant moet komen, na 40 jaar immigratie zijn mensen dat zat.

En overigens, jouw verhaal is wel erg complex. Continu verhuizen, in en uit Pakistan. Dat is niet aan iedereen besteed. Ik begrijp dat je daardoor ontheemd raakt. Tja, dat is dan niet anders. Ik ken overigens een volbloed fries die in allerlei landen woont. Die is ook totaal ontheemd geraakt, en zal nooit meer kunnen aarden in Nederland. Het omgekeerde komt dus ook voor.

Interessant stuk, maar wel erg generaliserend. "we worden in het Westen gezien als mensen die hier niet thuis horen". Overdrijven is ook een kunst? Jammer, want ergens heb je wel een punt. Migreren is erg lastig, zeker naar landen met een hele andere cultuur. Het probleem zit toch in de landen waar mensen vandaag migreren. Mensen gaan niet zomaar weg. Als het beter gaat met die landen zullen mensen blijven. Dat is het beste voor iedereen.

--- Dit bericht is verwijderd —