Vrienden van Den Haag

Het verborgen leed en de ernst van deze termen ten spijt, voor een leek als ik bijna ‘Toonderiaans’ van schoonheid.

‘Al vijftig jaar overwegend strijdlustige taal, getuigend van een zeer nauwe betrokkenheid bij hun stad en gedegen kennis van de politieke mores’, zo zou ik deze vriendenclub omschrijven. De vereniging zelf doet dat, op z’n Haags, een stuk bescheidener, zij ‘bevorderen de leefbaarheid van Den Haag met behoud van zijn karakteristieke waarden’. Achtergrondverhalen over cityplanning en kritische bouwkundige verhandelingen doen denken aan de nieuwsbrief van een architectenfanclub, maar schijn bedriegt.

Toch lost het verenigings-orgaan iedere keer weer elke belofte in die de naam van deze enigszins ‘elitaire’ Haagse club doet vermoeden. Dat geldt tot in alle details. Waar gewag wordt gemaakt van een vrolijke kennisquiz tijdens de vriendenborrel (niet te uitbundig, van 17.00 tot 19.00) wordt wél verzocht een eigen potlood dan wel pen mee te nemen. Heerlijk Haagsch. Maar denk daarbij vooral niet dat we hier te maken hebben met een tandeloze gezelligheidsclub. Integendeel. Trots vermeld voorzitter Rupert van Heijningen in zijn voorwoord hun vergaande invloed op het nieuw college van B&W. ‘Leefbaarheidseffectrapportage’ en ‘Beeldkwaliteitsplannen’ zijn de eerste begrippen in dit nummer die mijn aandacht trekken en het zullen niet de laatsten zijn.

Eind September presenteerde het Rijksvastgoedbedrijf (bijgestelde) plannen voor de nieuwe publieks-entree van de Tweede Kamer. Eerste foto-impressies doen denken aan de set van Dr. Strangelove (“Of course iIlike to speak to you, of course iIlike to say hello. Not now but anytime Dimitri..!) 
Vereniging ‘Vrienden van Den Haag’ is er als de kippen bij hier hun grondig gemotiveerd commentaar te leveren in de nieuwste editie van hun periodiek dat vier maal per jaar verschijnt.

De Haagse waakhond geeft zijn loerend Argus-oog grondig de kost waar het hun geliefde stad aangaat en constateert nu al dat beloofde groenvoorzieningen achterblijven. Er wordt gesproken van een ‘versteend plein’ en ook de zin “..argument dat daarmee zal worden voorzien in een extra demonstratieplaats, lijkt er met de haren bijgesleept” getuigt van een fijne, licht ironische opmerkingsgave.

Waar vindt je nog zinsnedes als: "Sloop is nu volgens de gemeente geoorloofd, want anders kan er niet 300% worden verdicht". En nog zo één om van te smullen: "In een klankbordgroep zit je namelijk voor jezelf en niet als vertegenwoordiger van de buurt". Enormiteiten waar Hagenaar Kees van Kooten ooit zo prat op ging. "Samen voor ons eigen" dus, maar dan in het nette. Zou wethouder Hekking stiekem meelezen?

Het bewuste venijn zit ‘m in toevoegingen als 'voormalig’ als gesproken wordt van drijvende kracht achter het plan ‘De Haagse lanen’, gemeenteraadslid Det Regts. Even verderop in het blad wordt andermaal gewag gemaakt van die bekende frustratie, een ‘wethouderswisseling’ die betekende dat “Alle eerdere kaders overboord werden gegooid”.

Begrippen als Spreadsheetcultuur (ontnuchterende redactionele uitleg: Zo veel mogelijk, zo goedkoop mogelijk, zonder respect voor de plek en de gemeenschap), Sloophoofdstad (weer zo’n prachtig begrip waar je drie keer het Scrabble-bord mee rond kan) Uitsterfbeleid en wettelijke(!) grafrust sieren de diverse artikelen. Het verborgen leed en de ernst van deze termen ten spijt, voor een leek als ik bijna ‘Toonderiaans’ van schoonheid.

Op bladzijde zeven ten slotte een foto om te grienen zo mooi, en daar zit geen letter cynisme bij (Of het protest zin heeft of niet, tegen vastgoedreuzen is doorgaans geen Don Quichote opgewassen, de vereniging staat pal én op de barricade). Een tiental verwaaide demonstranten met zelfgemaakt spandoek die hun plein als ‘het mooiste plein van Den Haag’ classificeert doet je terstond overwegen naar dat plein af te reizen en je aan te sluiten bij deze échte mensen die zich met échte emoties staande houden tegen het geweld van het grote geld. Tot ziens binnenkort op het Weigeliaplein?                                                  

Hulde kortom aan deze prachtige club van taalvernieuwers en Haagsche cultuurbewaarders!