Nico schrijft een serie over oorlog, dit is aflevering 35.
Het is soms net of men graag een oorlog wil. Mark Rutte die zegt dat het hoog tijd is om ons geestelijk en met veel meer geld en wapens op de oorlog voor te bereiden. Onze overheid die aandringt op de noodzaak van een noodpakket. En meerdere mensen beweren dat de Derde Wereldoorlog al begonnen is.
Wie mijn serie over het fenomeen oorlog leest weet dat ook ik vind dat we niet naïef moeten zijn en de oorlogsdreiging serieus onder ogen moeten zien. Maar de vraag is tegelijkertijd wat de beste manier is om er mee om te gaan?
Je kunt ook bewust niet meedoen aan allerlei vormen van stemmingmakerij en voor vrede vechten. Al eerder schreef ik in welke richting je daarbij zou kunnen denken. Kiezen voor neutraliteit, zoals Nederland tijdens WO I deed. Aandringen op een staakt het vuren tussen de strijdende partijen. Demonstreren tegen politici als Poetin, Assad en Netanyahu. Zo steun ook ik de Niet in mijn naam-actie van Oxfam Novib.
Wat mij trouwens opvalt is dat vrouwen, die ongeveer de helft van de wereldbevolking uitmaken, vaak anders met oorlog en geweld omgaan dan mannen. Misschien, omdat ze – biologisch gezien – kinderen kunnen krijgen. Ik denk na over de vraag hoe vrouwen zich wereldwijd nog actiever tegen oorlog zouden kunnen verzetten.
Hoogleraar Beatrice de Graaf hield eerder deze maand de 53ste Huizingalezing, waarin ze beklemtoonde dat geschiedenis in tijden van crisis noodzakelijk is. Verwijzend naar Johan Huizinga had de Graaf het over een grondhouding waaruit amor mundi spreekt, oftewel ‘liefde voor de wereld’. Ja, het heeft zin om aan de hand van historische gebeurtenissen een positief toekomstbeeld te schetsen. In het tv-programma Buitenhof zei de Graaf: ‘Gebruik de geschiedenis om mensen een spiegel voor te houden. En wees ook eerlijk over je eigen tekort.’
Van oudsher is het bij ons gebruikelijk om in de kersttijd de vrede wat meer op de voorgrond te plaatsen. Het kan geen kwaad om Vrede op aarde te zingen.
Vraag aan jullie: Moeten we meer op vrede focussen of de oorlog als een noodzakelijk kwaad accepteren?