Vrede is de enige oplossing

Bijna elk conflict heeft een, helaas wel eens vergeten, diepere achtergrond of diepere oorzaak. In het conflict tussen Rusland en Oekraïne is die diepere achtergrond dat laatstgenoemde ooit lid van de Sovjet-Unie was en meer recent dat in de Krim-kwestie Oekraïne in de ogen van Rusland niet meewerkte, maar eerder in deze de zijde van West-Europa koos of deze de zijde van Oekraïne, iets wat trouwens net als ook onze wapensteun aan dit land hoe begrijpelijk ook, meetelt in een enigszins weer opleven van de Oost-West-tegenstelling.

Dit weergeven van achtergronden betekent niet dat de aanval van Rusland op Oekraïne kan worden vergeven, integendeel zou ik haast zeggen. Een derde partij gaat geen partij kiezen. maar probeert te bemiddelen om de partijen weer tot vrede te brengen. Misschien wordt dat nog duidelijker in of met het onderstaande Midden-Oosten conflict.   

In of bij de nare, bloedige en alom terecht veroordeelde terreuraanslag van Hamas in Gaza speelde zeker ook een diepere achtergrond. Om te beginnen al bij de antisemitische geschiedenis tot en met de Holocaust die bij vele Westerlingen nogal wat schuldgevoel geeft en bij de Joden  het verlangen naar een eigen staat, het liefst overigens in het Midden-oosten, waar ze ooit vele eeuwen terug woonden in wat ze zien als hun heilige land.

Een probleem was echter bij die oprichting, dat het land al, zij het dun, bevolkt was door het volk der Palestijnen en bovendien enigermate gekoloniseerd door de Britten. De laatste wilden graag hun kolonisatie stoppen en bovendien de Joden enigszins helpen bij het creëren van hun staat. Zeer groot was het aantal Palestijnse bewoners aldaar niet. het zou dus gekund hebben, dat voor deze Palestijnen een gedeelte van dat gebied zou zijn gereserveerd, waar ze eventueel een eigen staat zouden hebben kunnen oprichten naast Israel.

Helaas is die wijsheid er niet geweest, ook niet bij de Britten.. Ook andere Europeanen hebben helaas niet gewaarschuwd toch please een deal te sluiten met de huidige Palestijnse bewoners. Zo ontstond al gauw de staat Israel met een moderne, voor een deel zelfs wat Westerse inslag, meer ontwikkeld dan de andere landen uit de omgeving.. Maar de fout is toen gemaakt, dat het op Westerse leest geschoeide Israël met hun Europese vrienden al gauw er maar niet toe kwamen de Palestijnse buren recht te doen via het delen van het gebied. Het gevolg was dat beide volken in dat gebied op elkaar gingen neerkijken, elkaar hoe dan ook steeds meer uit de weg probeerden te gaan en op een gegeven moment elkaar gingen haten, ja ook zo en dan wat geweld gingen aandoen, zij het aan de Israëlietische kant dan meer op basis van politiegeweld dat nodig werd geacht en dat in Palestijnse staten minder voorkomt, althans niet in deze vormt.

Dat gebeurde overigens vooral of bijna alleen op de Westbank, waar als gezegd veel Palestijnen leefden en op een gegeven moment ook  veel joodse kolonisten gingen wonen. De eersten gingen mede daardoor de Westbank ervaren als een plaats van bezetting, apartheid en verdrukking wordt beleefd. Deze achtergrondsituatie vraagt hoe dan ook om een oplossing, zo mogelijk door in Israël te komen tot het loslaten van de Palestijnen in eigen land en te komen tot een tweestatenoplossing. Indien Israël dat niet wil,, zou dat zeker op de Westbank wel eens blijvende haat en vaak ook geweld blijven geven.

Natuurlijk kunnen we het nare geweld van Hamas niet goedkeuren, zij lijkt zich er niet van bewust te zijn dat de strategie van geweldloze actie van Gandhi minder weerstand oproept en ook minder onschuldige levens kost. Maar bovendien kunnen de Palestijnen die voor geweld kiezen om hulp vragen aan  de (Arabische) landen in de omgeving, denk maar aan de radicale islamitische staat Iran, iets dat zelfs tot een wereldoorlog zou kunnen leiden, wat niet helemaal denkbeeldig is gezien de nabijheid van de Amerikaanse vloot.

Toch wil ik in deze ook weer niet te angstig zijn. Het is echter hoe dan ook van belang dat Israël tot een staakt-het-vuren en daarna tot verzoening en onderhandeling komt met de Palestijnen, na een staakt-het-vuren met Hamas zo mogelijk, maar vooral met het officiële Palestijnse bewind op de Westbank.

Het zou wel eens de hoogste tijd zijn om via onderhandelingen tot verzoening en eerlijk delen en samenwerken te komen. Misschien zal, als het echt lukt, Hamas ook terug willen komen op haar geweld, al of niet eerst nog door Israelisch wraakgeweld uitgeschakeld. Wraak werkt meestal niet in de richting van onderhandelingen naar verzoening, maar  het lijkt dat Netanyahu het toch gaat proberen, helaas. Als hij daarna maar echt gaat proberen te onderhandelen met de geweldloze Palestijnen.

cc-foto: David Goehring