Voorkom een oorlog aan onze Caribische grenzen

In Zuid-Amerika, dicht bij de grenzen van het Koninkrijk der Nederlanden, hangt de dreiging van oorlog in de lucht. Het autoritair geregeerde Venezuela staat op het punt om het Essequibo-gebied van het democratische Guyana te annexeren, waardoor tweederde van Guyana verloren zou gaan. De troepen van Venezuela staan al langs de grens met Guyana. Guyana met 800.000 inwoners heeft geen enkele kans tegenover Venezuela met 29 miljoen inwoners en moet daarom beschermd worden. Het is aan de NAVO en de overige buurlanden om nu voor vrede te pleiten en druk te zetten op Venezuela, voordat het te laat is.

Op 3 december zullen de burgers van Venezuela deelnemen aan een referendum, waarin de vraag centraal staat of Venezuela het olierijke Guyaanse territorium Essequibo moet opnemen als een integraal deel van het land. De Venezolaanse overheid dringt daarbij sterk aan om voor te stemmen, waardoor de uitslag nu al zo goed als bekend is. Venezuela zal een mandaat van haar bevolking krijgen om een ander soeverein land binnen te vallen.

De internationale verdragen zijn duidelijk over het feit dat Essequibo tot Guyana behoort, maar daar heeft Venezuela lak aan. De troepen van Venezuela staan namelijk al langs de grens met Guyana, maar Guyana moet dit volgens Venezuela niet als bedreiging zien. Precies wat Poetin ook beweerde voor hij zijn troepen Oekraïne liet binnenvallen.

Ook kan de Venezolaanse president Maduro een oorlog wel gebruiken om de aandacht af te leiden van interne problemen, zoals hyperinflatie, mensenrechtenschendingen, extreme armoede en nog vele andere narigheden. Niet geheel onbelangrijk is daarbij ook de olie die Essequibo met zich meebrengt. Venezuela kan die goed gebruiken.

In het verleden hebben we deze tactiek, waarbij een zwakker buurland wordt binnengevallen door een sterk buurland om zo interne problemen in dat sterke buurland te verbergen, vaker gezien bij autoritaire regimes. De Russische president Poetin, de voormalig Irakese president Hoessein, en de voormalig Argentijnse president Galtieri hebben allen stuk voor stuk deze tactiek toegepast. Een buurland binnenvallen om zo het volk te verenigen en het te laten lijken alsof de interne problemen verdwijnen. Het enige wat ze echter hebben gebracht is langdurige onstabiliteit en vernietiging. Hoessein zijn plan mislukte, Galtieri zijn plan mislukte, Poetin zijn plan is zo goed als mislukt en ook dit plan van Maduro is gedoemd te mislukken.

Toch is het niet geheel onbegrijpelijk dat Maduro uitgerekend dit moment kiest om toe te slaan. De wereld heeft op dit moment meerdere brandhaarden, waardoor de Verenigde Staten en de NAVO afgeleid zijn. Oekraïne vecht voor haar bestaansrecht tegen Rusland, Israël en Hamas hebben een oorlog die het hele Midden-Oosten bezighoudt en China heeft nog steeds Taiwan in het vizier. Er lijkt een einde te komen aan het Amerikaanse vredestijdperk, Pax Americana, en de mogelijkheden voor autoritaire leiders om hun macht te vergroten neemt daarom toe.

Guyana wil vrede en het Amerikaanse ministerie van Defensie zal volgende week Guyana bezoeken om alle opties te bekijken. Echter kan het dan al te laat zijn. Venezuela lijkt niet te gaan stoppen en oorlog lijkt daardoor onvermijdelijk.

In Oekraïne heeft de NAVO destijds niet op tijd ingegrepen, vanwege de angst voor Poetin zijn nucleaire wapens. Bij Venezuela hoeft die angst er niet te zijn, want Venezuela is een land zonder kernbommen. De NAVO moet samenwerking zoeken met andere Zuid-Amerikaanse landen en zo deze oorlog met onnodig veel doden en extreme gevolgen voorkomen. Het begint er namelijk sterk op te lijken dat er een domino-effect van oorlog in de wereld plaatsvindt sinds Poetin zomaar ongestoord Oekraïne kon binnenvallen. Roep dat effect nu een halt toe en bescherm het Guyaanse volk. Appeasementpolitiek werkt namelijk niet.