Winst en rijkdom zijn de enige drijfveren van Andreas Eckert en Wolfgang Maennig
Het farmaciebedrijf Novartis maakt school. Opnieuw is een medicijn dat voor lijders aan kanker van wezenlijke betekenis is, aanzienlijk in prijs verhoogd. Trouw bericht dat gallium plotseling drie keer zo duur is geworden. Met dat middel kan men gemakkelijk vaststellen of iemand prostaatkanker heeft, een ziekte die sluipend verloopt en vaak pas aan de dag treedt als het al te laat is. Elk jaar komen er twaalfduizend nieuwe gevallen aan het licht terwijl 2800 mannen aan de gevolgen overlijden.
Het bekende Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam deed altijd bestellingen voor 61.000 euro. Nu bedraagt de rekening ineens 183.000 euro. Omdat de prijzen van de grondstoffen zo gestegen zijn, zegt de producent het Duitse Eckert & Ziegler.
Raar verhaal Dat is een raar verhaal. Het bedrijf heeft voor zijn diagnosemiddel sinds kort een Belgische concurrent met de naam IRE maar die is niet in staat op korte termijn voldoende van het medicijn de fabriek uit te krijgen om de Nederlandse ziekenhuizen in staat te stellen over te stappen. IRE zegt wel niets van zulke prijsverhogingen te merken.
Kortom, net als bij Novartis hebben enkele heren besloten om eens stevig binnen te lopen.
Eckert & Ziegler is vooral een schepping van Dr. Andreas Eckert. Hij heeft geen enkele achtergrond in de farmacie maar studeerde letteren aan de gerenommeerde universiteit van Heidelberg. Daarna wist hij deuren te openen die voor anderen gesloten bleven want hij kreeg een baan bij de woordvoering van de Verenigde Naties, onder andere voor de secretaris-generaal zelf. Hij was nog een tijdje onafhankelijk adviseur voor hij Eckert & Ziegler stichtte, een bedrijf dat producten levert voor de nucleaire geneeskunde.
Wie is dan die Ziegler? Jürgen Ziegler was een getrouw lid van de nomenklatura in de DDR, getuige het feit dat hij er in de Academie van Wetenschappen zetelde. Hij gaf leiding aan een instituut voor isotopenonderzoek. Na de val van de muur liep Eckert hem tegen het lijf. Doel van hun onderneming was in de DDR vergaarde kennis over hulpmiddelen voor nucleaire geneeskunde te gelde te maken. De oude Ziegler is inmiddels al lang afgevoerd. Eckler maakte van hun beider bedrijf een gans met gouden eieren.
De topman is klaarblijkelijk geen voorstander van wetenschappelijke onderzoekers in de raad van bestuur, getuige de achtergrond van zijn beide collega’s. Dr. Harald Hasselmann is econoom, dr. Lutz Helmke promoveerde weliswaar op het gebied van radiochemie, maar specialiseerde zich vervolgens in de marketing. De raad van commissarissen wordt geleid door een econoom, prof. dr. Wolfgang Maennig , hoogleraar aan de Universiteit van Hamburg, die als student nog in de eredivisie blijkt te hebben geroeid, getuige een olympische medaille uit Seoul
Geen prettige buurman Eckert & Ziegler is geen prettige buurman. De fabriek in Braunschweig doet volgens activisten te weinig om de nucleaire straling, die deel uitmaakt van het productieproces binnenboord te houden. De gemeente zou verhuizing naar een lokatie, verder van woonwijken, op prijs stellen. Een actiegroep van omwonenden probeert het bedrijf en de overheid bij de les te houden. Zie bijvoorbeeld dit persbericht van november vorig jaar.
Kortom, Andreas Eckert en zijn kompanen vormen evenzovele parels aan de kroon van het eenentwintigste eeuwse kapitalisme. Winst en rijkdom zijn hun enige drijfveren ook al proberen ze met een initiatiefje om kinderen bij de natuurwetenschappen te betrekken de maatschappelijk verantwoorde ondernemer uit te hangen.
Mocht u een graantje mee willen pikken van hun succes, Eckert & Ziegler is een beursgenoteerd bedrijf. De zaken gaan goed. Volgens het laatste kwartaalbericht. Na negen maanden was de winstprognose voor heel 2018 al gehaald en berekend op twee euro vijftig per aandeel. De omzet groeide spectaculair en vooral op het gebied van de nucleaire geneeskunde werden goede zaken gedaan.
Andreas Eckert en zijn schutspatroon Wolfang Maennig van de Hamburgse universiteit: weer twee helden van onze tijd, die veel microfoons onder hun neus verdienen. Zij mogen hun zilvervloot niet ongemerkt de haven in krijgen.