Voor Hugo de Jonge gaat de coronacrisis nooit meer voorbij

Het zit Hugo de Jonge niet mee. Sinds januari is hij geen minister van Volksgezondheid meer, maar het coronadossier blijft hem achtervolgen. Woensdag werd bekend dat de CDA-bewindsman zich wel degelijk zou hebben bemoeid met de beruchte mondkapjesdeal van Sywert van Lienden, die daar schatrijk mee werd. Eerder ontkende De Jonge nog dat hij verantwoordelijk was voor het inkoopbeleid van zijn departement. Dat zou het takenpakket zijn geweest van zijn toenmalige collega Martin van Rijn, een PvdA’er. 

Maar volgens de Volkskrant was dat een leugen. Uit whatsapp-berichten blijkt dat De Jonge zijn partijgenoot Van Lienden persoonlijk heeft binnengehaald bij het ministerie. Hij had hem liever ‘inside pissing out’ dan omgekeerd, zo wordt geciteerd uit een van De Jonges appjes.

Uiteraard ontkent de CDA-minister dat de Volkskrant het bij het juiste eind heeft. ‘Het voelt ongemakkelijk er niet op te kunnen reageren. Maar onderzoek zal duidelijk maken hoe het wél gegaan is,’ zei De Jonge met een verwijzing naar naspeuringen van bureau Deloitte. Dat is dus heel wat anders dan ‘niet reageren’. Dat is ontkennen.

Extra vervelend voor de minister is dat dit allemaal onthuld wordt op de dag dat het kabinet besloot vrijwel alle anti-coronamaatregelen te schrappen. Of dat terecht is gebeurd blijft nog even afwachten. Niettemin valt het beeld dat De Jonges opvolger Ernst Kuipers heel wat beter functioneert moeilijk weg te poetsen.

Loopt De Jonge nu ook nog gevaar om af te moeten treden? Dat zou best kunnen. Weliswaar is D66’er Kuipers momenteel minister van Volksgezondheid, maar De Jonge maakt nog steeds deel uit van het kabinet. Hij heeft tegenwoordig de portefeuille Volkshuisvesting. Daarmee heeft hij nog geen indrukwekkende resultaten geboekt, maar daar gaat het niet om. Als De Jonge in zijn functie hiervoor heeft gejokt over Van Lienden dreigen er hele nare problemen voor hem. Om een voorbeeld uit het verleden te noemen: Wim van Eekelen was eind jaren tachtig minister van Defensie, maar hij trad af om iets wat hij in zijn vorige post als staatssecretaris van Europese Zaken fout had gedaan. Dat ging over de ‘paspoortaffaire’, een inmiddels lang vergeten politiek schandaal.

Overigens werd Van Eekelen de dupe van slechte beleidskeuzes, niet van bewuste leugens. Met andere woorden: die VVD-bewindsman viel destijds minder te verwijten dan nu De Jonge. Mocht althans uit het onderzoek van Deloitte – waarvan de resultaten inmiddels knap lang op zich laten wachten – naar voren komen dat hij de Kamer op het verkeerde been heeft gezet.

Had De Jonge verder vlekkeloos geopereerd in de coronacrisis, dan zou een Kamermeerderheid het niet helemaal juist weergeven van de feiten wellicht nog door de vingers kunnen zien. Van dat laatste is echter geen sprake. Iedereen zal zich nog de ongeloofwaardige indruk herinneren die De Jonge maakte als politiek eindverantwoordelijke voor de pandemie. Vooral zijn voorbarige optreden van vorig jaar juli, toen hij ruimharig adviseerde te gaan ‘dansen met Janssen’, zal in vele geheugens gegrift staan. Maar ook los daarvan is het lang zoeken naar een coronasuccesje van De Jonge. Het feit dat er uit het CDA niet al te veel protesten kwamen toen Hugo tegen zijn wil werd overgeheveld naar Volkshuisvesting geeft eveneens te denken. Ik sluit niet uit dat ze daar liever van deze brekebeen af willen.

De coronacrisis mag dan over zijn, of lijken, voor Hugo de Jonge gaat hij waarschijnlijk nooit meer voorbij. 

cc-foto: Roel Wijnants